Του Γεωργίου Κ. Φίλη PhD*
Στην «Τέλεια Καταιγίδα» φαίνεται να έχει πέσει η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική τις τελευταίες ημέρες αφού η Αθήνα δέχεται «χτυπήματα» από τους «φίλους και συμμάχους» της στην Βορειοατλαντική συμμαχία, με τους οποίους συνορεύουμε στα ανατολικά και στα βόρεια.
Η Αθήνα μέσω μίας… erga omnes πολιτικής άκρατου κατευνασμού με την δικαιολογία τα «ήσυχα νερά» στα ζητήματα με την Αλβανία, τα Σκόπια και την Τουρκία δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται, ή μάλλον υποκρίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται το που πάνε τα πράγματα αναφορικά με τις σχέσεις μας με τους γείτονες.
Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία των Σκοπίων, μας ανακοινώνει πως το Συνταγματικό όνομα της χώρας δεν υφίσταται οπότε θα ονομάζει την χώρα της ως «Μακεδονία»… σκέτο. Ο Αλβανός πρωθυπουργός, στην επέτειο της φυλάκισης Μπελέρη, γίνεται αποδεκτός από την Ελλάδα να μιλήσει στο κέντρο της Αθήνας όπου ανερυθρίαστα προσπαθεί να σφετεριστεί ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης ενώ με τη δήλωση περί «συνιδιοκτησίας» της Ελλάδας στην πραγματικότητα ρίχνει τον σπόρο ώστε τα Τίρανα να εγείρουν μειονοτικό Αλβανικό ζήτημα στο άμεσο μέλλον.
Τέλος, ο Τούρκος πρόεδρος αφού προχώρησε σε ασκήσεις προσομοίωσης αποβάσεως σε Ελληνικό νησί, μας απαγόρευσε τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, η μη ολοκλήρωση του οποίου από την πλευρά μας μας επιφέρει κυρώσεις και πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επικαλούμενος τη δήλωση των Αθηνών, ενώ λίγες ώρες πριν την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού αποφασίζει να μετατρέψει σε ισλαμικό τέμενος τη Μονή της Χώρας, ένα αριστούργημα της Παλαιολόγιας Τέχνης κατά την ύστερη Βυζαντινή Περίοδο. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως «δεν είναι στραβός ο γιαλός» εμείς «στραβά αρμενίζουμε».
Εάν κάποιος θα έλεγε πως θα πρέπει να είμαστε «συζητήσιμοι» αναφορικά με την Τουρκία η οποία είναι μία «μεγάλη» και «ισχυρή» χώρα, τι μπορεί να πει για τη στάση μας απέναντι στα Σκόπια και την Αλβανία; Δυστυχώς ο κατευνασμός φέρνει τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ο «γείτονας» δεν σε σέβεται, ο «αντίπαλος» δεν σε φοβάται και ο «σύμμαχος» δεν σε υπολογίζει εν ολίγοις κανένας δεν παίρνει σοβαρά μία χώρα η οποία δεν διαθέτει πλέον «αξιοπιστία απειλής». Η πατρίδα μας φαίνεται να έχει χάσει την αξιοπιστία της όχι διότι δεν διαθέτει την αναγκαία «σκληρή» ισχύ για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της και να επιβάλλει την θέλησή της αλλά διότι ουδείς πλέον εκτιμάει πως έχει τη ΘΕΛΗΣΗ να το κάνει, από μόνο του το γεγονός αυτό οδηγεί την αποτροπή μας σε κατάρρευση.
Με βάση όλα τα παραπάνω, και λαμβάνοντας υπόψη πως το διεθνές σύστημα μεταβάλλεται με την ισχύ να αποτελεί το πρωταρχικό εργαλείο επιβολής των «θέλω» των κρατών η Αθήνα θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε κινήσεις εξισορρόπησης ώστε να καταστεί ξανά αξιόπιστος συνομιλητής των άλλων γεωπολιτικών δρώντων της περιοχής. Αναφορικά με την Αλβανία, η Ελλάς θα πρέπει πρωτίστως να αναπτύξει μία στενότατη στρατιωτικής υφής και φύσεως συμμαχίας με τη Σερβία, αφού πρώτα ξεκαθαρίσει πως δεν αναγνωρίζει το Κόσσοβο, και πως «παγώνει» κάθε κίνηση της Αλβανίας προς την ΕΕ.
Η συγκεκριμένη στρατηγική θα πρέπει να πλαισιωθεί με «πειστικές» κινήσεις αναφορικά με την ενίσχυση της Ελληνικής πλειοψηφίας στη Βόρεια Ήπειρο, μετά από όλα αυτά μπορεί να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με το καθεστώς Ράμα.
Αναφορικά με τα Σκόπια η Ελλάς θα πρέπει να στείλει να δημοσιοποιήσει τις πάνω από 300 παραβιάσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη γειτονική χώρα, ενώ θα πρέπει με τη Βουλγαρία και τη Σερβία, και γιατί όχι – με μία λογική Αλβανία, να προχωρήσει σε κοινή στάση στα Ευρωατλαντικά φόρα αναφορικά με τον σφετερισμό της ιστορίας, της γλώσσας και της κουλτούρας όλων των γειτονικών εθνών από τους Σκοπιανούς.
Ειδικά με τη Βουλγαρία, τη Σερβία και τη Ρουμανία η Ελλάδα θα πρέπει να συσφίξει το στρατιωτικό διάλογο, όπως ακριβώς έχει αναπτυχθεί το προηγούμενο διάστημα από την προηγούμενη ηγεσία των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Η Ελλάς θα πρέπει να είναι έτοιμη να καταγγείλει μονομερώς τη Συμφωνία των Πρεσπών όπως έχουμε δικαίωμα να κάνουμε σύμφωνα με τη Σύμβαση της Βιέννης του 1969 για τις Διεθνείς Συμφωνίες.
Με την Τουρκία, η Αθήνα φαίνεται να εξαντλεί κάθε λογικό περιθώριο διαλλακτικότητας, σε σημείο πλέον παρεξηγήσεως. Οι δηλώσεις του Τούρκου υπουργού εξωτερικών πως συζητάει πλέον ανοιχτά ζητήματα του Αιγαίου με τον Έλληνα ομόλογό του προϊδεάζει πως στις επόμενες συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν η Τουρκία θα θέσει και επισήμως την ατζέντα της. Στην περίπτωση που θα τεθεί ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας αλλά και στην περίπτωση που η Άγκυρα θα επιμείνει σε ζητήματα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, η Αθήνα δεν θα είναι σε θέση να συνεχίσει τις συνομιλίες σε αυτό το πλαίσιο αφού θα τίθενται ξεκάθαρα ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Είναι ξεκάθαρο πως καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να διαπραγματευθεί εθνική κυριαρχία, κατά συνέπεια η ένταση αναμένεται να επανέλθει αφού η Τουρκία θα αφήσει την πολιτική του «καρότου» και θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει το «μαστίγιο».
Για εκείνη την αναπόφευκτη ώρα θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο… Ο «πατέρας της νίκης», Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση Τσάμπερλαιν η οποία υπέγραψε τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 για τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας είπε με το γνωστό Βρετανικό φλεγματικό του ύφος «Η κυβέρνηση είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πόλεμο και την ατίμωση. Διάλεξε την ατίμωση. Αλλά θα έχει και τον πόλεμο». Η περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας και της ανερμάτιστης πολιτικής που ακολούθησε τη δεκαετία του 1930 οδήγησε τον Αδόλφο Χίτλερ στην εκτίμηση πως μπορούσε να κάνει ότι θέλει χωρίς κόστος… η περίπτωση της Ελλάδας απέναντι στον Ερντογάν;
*Ο Δρ. Γεώργιος Κ. Φίλης είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικής στο Ledra College, Λευκωσίας και διδάσκων σε Παραγωγικές Στρατιωτικές Σχολές. Ο κ. Φίλης είναι καθηγητής στο International Baccalaureate Diploma του Κολλεγίου Αθηνών-Ψυχικού καθώς και Αναλυτής Διεθνών Ζητημάτων του ALPHA.
[georgios.filis1976@gmail.com]
Δημοσιεύτηκε στο 21ο τεύχος της digital εφημερίδας «GOVnews Weekly» – Διαβάζεται με ένα κλικ!