Είναι κοινός τόπος ότι οι εκτιμήσεις της ΕΛΑΣ για τον κόσμο που κατεβαίνει σε πορείες είναι πάντα… συντηρητικές. Έχοντας, λοιπόν, αυτό κατά νου, μπορεί κάποιος να πει με ασφάλεια ότι πάνω από 20.000 πολίτες κατέβηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν.
Για περισσότερα από ένα πράγματα ο καθένας, από την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού που στοίχισε ξανά ζωές, όπως είχε συμβεί και στο Μάτι και την καθυστέρηση σε ό,τι αφορά στη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης των Τεμπών, μέχρι το αίσθημα ότι δεν πρόκειται να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι αλλά και τον τρόμο που προκαλούν διάφορα περιστατικά το τελευταίο διάστημα.
Ο κόσμος έχει κουραστεί να τρώει την καραμέλα που ο ίδιος σέρβιρε στον εαυτό του. Το «στην Ελλάδα ζούμε, δεν περιμένεις και κάτι καλύτερο» δεν χωνεύεται πια όσο εύκολα το χώνευαν οι πολίτες στο πρόσφατο παρελθόν, γιατί η ζωή τους έχει παραγίνει δύσκολη και αν μη τι άλλο απαιτούν (και δικαίως) να ζουν σε μια χώρα που τους σέβεται.
Οι πάνω από 20.000 που ζήτησαν χθες απονομή δικαιοσύνης διά της παρουσίας τους στις πορείες αλλά και οι χιλιάδες που δεν κατάφεραν να δώσουν το παρών αν και το ήθελαν, δεν πρόκειται να ανεχθούν ατιμωρησία, δεν πρόκειται να αφήσουν άλλους 57 ανθρώπους να ξεχαστούν ως μάρτυρες μιας χώρας που δεν μαθαίνει ποτέ από τα λάθη της. Και σίγουρα απαιτούν να μην διαβάζουν για διαβάσεις που δεν φυλάσσονται ή για μηχανοδηγούς που σταματούν τα τρένα για να δουν αν έρχεται αυτοκίνητο.
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, δυστυχώς, ώστε οι 104 και οι 57 να συνεχίσουν να ζουν με τις οικογένειές τους, να κάνουν όνειρα και να διεκδικούν κι οι ίδιοι κάτι καλύτερο.
Ευθύνη όλων των υπολοίπων είναι να μην χαριστούμε σε κανέναν και να μην χαρίσουμε τίποτα. Αχρωμάτιστα, ακομμάτιστα, να διεκδικήσουμε αυτό που αξίζουμε.
Οι 20.000 το φώναξαν στον δρόμο, όλοι οι άλλοι οφείλουμε να κάνουμε τη φωνή τους δυνατότερη…