Σε νέα επίπεδα ρεκόρ έφτασε το 2023 το παγκόσμιο χρέος, όπως αναφέρει το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών (IIF) με το μέγεθος να ξεπερνά τα 307 τρισεκ. δολάρια.
Οικονομολόγοι έχουν εκφράσει έντονα τις ανησυχίες τους λαμβάνοντας υπόψιν και τα στοιχεία του ΔΝΤ: το 2020 ήταν στα 226 τρισεκ., το 2021 στα 303 τρισεκ. – μια αύξηση που έχει να καταγραφεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε απόλυτα μεγέθη, σε σχέση με μια δεκαετία νωρίτερα, το παγκόσμιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 100 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ταυτόχρονα, φόβοι υπάρχουν για το ότι κάποιες χώρες ενδέχεται να μην μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους στο μέλλον.
ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ «GOVNEWS WEEKLY» #9
Οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και η Γαλλία ευθύνονται για πάνω από το 80% της συσσώρευσης του χρέους το 2023, ενώ ισχυρές αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία κατέγραψαν τις πιο έντονες αυξήσεις.
Τουλάχιστον 100 χώρες καλούνται να μειώσουν δαπάνες σε τομείς όπως η Υγεία, η εκπαίδευση και η κοινωνική προστασία, αναφέρει το ΔΝΤ.
Από την πλευρά της, η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας σημειώνει ότι το 2022 οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος αναγκάστηκαν να πληρώσουν ένα άνευ προηγουμένου κεφάλαιο, ύψους 443,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους τους. «Τα επίπεδα ρεκόρ χρέους και τα υψηλά επιτόκια έχουν θέσει πολλές χώρες σε τροχιά κρίσης», δήλωσε ο Ιντερμίτ Γκίλ, επικεφαλής οικονομολόγος και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Κίνδυνος ενόψει
Πρόκειται για ένα επικίνδυνα υψηλό όριο, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, η πλειονότητα των οποίων, αξιολογώντας και τις μεγάλες προκλήσεις του 2024, δεν εμφανίζονται ιδιαίτερα αισιόδοξοι για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας.
Το 2023, όχι μόνο δεν υπήρξε αποκλιμάκωση όπως πολλοί ενδεχομένως να περίμεναν μετά το τέλος της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά σημειώθηκε νέο ρεκόρ και ώθησε τον λόγο χρέους προς το ΑΕΠ σε παγκόσμιο επίπεδο – που στο παρελθόν κινούταν πτωτικά – στο 336%.
Για να καλύψουν το δυσθεώρητο χρέους, σύμφωνα με το ΔΝΤ, τουλάχιστον 100 χώρες καλούνται να μειώσουν τις δαπάνες σε βασικούς τομείς, όπως στην υγεία, την εκπαίδευση και την κοινωνική προστασία. Αυτό αναμφίβολα (όπως δυστυχώς γνωρίζουμε καλά στην Ελλάδα) δεν είναι μια απλή υπόθεση. Έχει τεράστιο κοινωνικοοικονομικό κόστος, το οποίο γίνεται ακόμη πιο δυσβάσταχτο όταν οι περίφημες «διαδικασίες προσαρμογής» εφαρμόζονται σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Αναλυτές εκφράζουν φόβους πως ενδεχομένως κάποιες χώρες δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα χρέη τους και αυτό θα μπορούσε να πυροδοτήσει πανικό στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές και ένα νέο κύκλο οικονομικής επιβράδυνσης.
Δημοσιεύτηκε στο 9ο τεύχος της εφημερίδας «GOVNews Weekly» – Διαβάζεται… με ένα κλικ!
