Η έλευση του (κάθε) νέου χρόνου γιορτάζεται από πολλούς ανθρώπους σε κάποιο μαγαζί. Το ίδιο συνέβη και με την… άφιξη του 2023. Για να μπορούν, όμως, οι πολλοί να γιορτάσουν, κάποιοι άλλοι πρέπει να εργαστούν. Το govnews συνάντησε ορισμένους από αυτούς τους ανθρώπους.
Βρεθήκαμε, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, στο Μπουρνάζι. Κατά πως λένε οι… νέοι με «περισσευούμενους Μάηδες», πλέον, δεν βιώνει τις «χρυσές» μέρες άλλων εποχών. Παρ’ όλα αυτά παραμένει, και την Πρωτοχρονιά, ένα τοπόσημο διασκέδασης.
Συζητήσαμε με εργαζόμενες/ους από δύο club και μια καντίνα. Από το «Δικαστήριο club», το «Όλα ελληνικά» και τον «Μάστορα». Μας είπαν πως βιώνουν τη συγκεκριμένη μέρα στη δουλειά και μας μίλησαν, ανάμεσα σε άλλα, για το μεγαλύτερο παράπονό τους.
Όπως μας εξήγησαν, τις μη γιορτινές μέρες πηγαίνουν γύρω στις 10 το βράδυ στη δουλειά. Για να φροντίσουν να είναι έτοιμα τα μαγαζιά να υποδεχτούν τους πελάτες τους.
Την Πρωτοχρονιά, πηγαίνουν απόγευμα για την προετοιμασία. Ώστε να φύγουν από το μαγαζί έγκαιρα για να «γυρίσουν» τον χρόνο με τους οικείους τους και κατά τις 12:30 να επιστρέψουν για δουλειά. Ως τα ξημερώματα.
Το βράδυ είχε «αγκαλιάσει» το Μπουρνάζι όταν συναντηθήκαμε με τη Βίκυ, τη Φωτεινή και την Άννα. Οι οποίες, είχαν την καλοσύνη να «ξεκλέψουν» λίγο χρόνο από τη δουλειά τους -στο «Δικαστήριο club»- και να κουβεντιάσουμε.
Όταν ολοκληρώθηκε η συζήτηση, αποχαιρέτησα τα κορίτσια και πήγα κατευθείαν στο ψητό. Κυριολεκτικά, αφού στην απέναντι γωνία βρίσκεται η καντίνα «Ο Μάστορας». Εκεί δουλεύει ο Αλέξανδρος που πηγαίνει για δουλειά περίπου στις 19:30, φεύγει τα ξημερώματα και δεν γυρίζει μόνο σουβλάκια και λουκάνικα στην ψησταριά αλλά «γυρίζει» και τον χρόνο στη δουλειά.
Δύο μέρες αργότερα έγινε η νέα επίσκεψη στο Μπουρνάζι, όταν ο ήλιος είχε «πάει για ύπνο» και το 8,6 ημερών φεγγάρι είχε 63% φωτεινότητα. Την οποία, κάλυπταν τα φώτα των μαγαζιών.
Οι πρώτοι πελάτες είχαν περάσει την εξώπορτα του «Όλα ελληνικά» και είχαν πάρει τη θέση τους εντός του μαγαζιού. Παρ’ όλα αυτά -όπως είχαμε συνεννοηθεί- ο Βασίλης, ο Θοδωρής και η Έλενα ήρθαν πρόθυμα να κουβεντιάσουμε.
«Συνηθίσαμε να εργαζόμαστε την Πρωτοχρονιά»
Η Βίκυ εργάζεται 16 χρόνια και όπως μας είπε «είναι δύσκολο να εργάζεσαι Πρωτοχρονιά και Χριστούγεννα, υπάρχει πιο πολλή κούραση. Αλλά όταν είσαι σ’ ένα όμορφο περιβάλλον, δεν σ’ ενδιαφέρει ότι δουλεύεις τις γιορτές. Εγώ τις αντιμετωπίζω σαν μια καθημερινή.
Δεν υπάρχει πρέπει. Μας αρέσει και κάνουμε αυτή τη δουλειά, μέρος της οποίας είναι να εργαζόμαστε και τις γιορτές. Αν περνάς καλά με τους ανθρώπους που δουλεύεις μαζί και ξέρεις ότι θα πάρεις και κάτι παραπάνω δεν σε νοιάζει που εργάζεσαι. Και στην τελική έρχονται και οι δικοί μας άνθρωποι, πίνουμε και χορεύουμε μαζί».
Η Φωτεινή δουλεύει 14 χρόνια. Δεν της φαίνεται άσχημο να δουλεύει Πρωτοχρονιά «γιατί το έχω συνηθίσει. Το αποδεχόμαστε αυτό γιατί είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Έτσι συμβαίνει γενικά στην εστίαση. Κουραζόμαστε περισσότερο αλλά βγάζουμε και καλύτερα λεφτά».
Η Άννα εργάζεται 2,5 χρόνια. Επισημαίνει πως «υπάρχει διαφορά τις ημέρες των γιορτών με τις άλλες εργάσιμες ημέρες. Έχει πιο πολύ προετοιμασία, αφού περιμένουμε περισσότερους πελάτες και δουλειά. Υπάρχει κούραση και ουσιαστικά δεν νιώθουμε την Πρωτοχρονιά».
Παρ’ όλα αυτά της αρέσει «γιατί είμαι με κόσμο, με μουσική, σ’ ένα ωραίο περιβάλλον. Υπάρχουν, βέβαια στιγμές που θα ήθελα να βρισκόμουν με την οικογένειά μου. Είναι μια πραγματικότητα που έχει τα θετικά και τ’ αρνητικά της».
Η Έλενα δουλεύει 25 χρόνια. Παραδέχεται ότι τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα: «Όταν δουλεύεις Πρωτοχρονιά, από τη μία σε στεναχωρεί, σε θλίβει που δεν είσαι με την οικογένειά σου. Από την άλλη, όταν αγαπάς πολύ τη δουλειά σου, όπως εγώ, υπάρχει ικανοποίηση γιατί συμβάλλεις να περνάει καλά ο κόσμος. Έρχονται συγγενείς σου, οι φίλοι σου και σε ικανοποιεί που θα την περάσεις μαζί τους, ανεξάρτητα αν δουλεύεις.
Οι Πρωτοχρονιές που έχω περάσει στη δουλειά είναι ιδιαίτερες γιατί δημιουργούμε μεταξύ μας ένα ωραίο κλίμα με τους συναδέλφους και περνάμε καλά. Προσπαθούμε, παρ’ όλο που είμαστε μακριά από τις δικές μας οικογένειες, να φτιάξουμε ένα οικογενειακό κλίμα. Υπάρχει χαβαλές, όλο και κάποιο “κουλό ” θα γίνει στη βραδιά με το οποίο θα γελάσουμε.
Σίγουρα υπήρξαν στιγμές που θα ήθελα να είμαι αλλού. Για παράδειγμα όταν έρχονται συγγενείς και σου λένε “όταν φύγουμε θα πάμε στα μπουζούκια “, λες ρε γαμώτο θα ήθελα και εγώ να διασκεδάσω έτσι μαζί τους αυτή την ημέρα».
Ο Βασίλης εργάζεται 16 χρόνια: «Το να δουλεύουμε τις γιορτές, πλέον, είναι συνήθεια. Δεν μου φαίνεται παράξενο. Αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και εύκολο κομμάτι για μας. Να “γυρίζει” ο χρόνος, να μην προλαβαίνεις καλά καλά να φας, ν’ αφήνεις τους δικούς σου ανθρώπους και να έρχεσαι για δουλειά. Αλλά, όπως σου είπα, με τα χρόνια συνηθίζεις» μας λέει.
Ο Θοδωρής δουλεύει 5 χρόνια και όπως αναφέρει «όταν είσαι στην αρχή σου φαίνεται κάπως περίεργο να δουλεύεις Πρωτοχρονιά. Όταν το κάνεις για πολλά χρόνια το συνηθίζεις, δεν σου φαίνεται περίεργο.
Για μας έχει περισσότερη δουλειά, πιο πολύ τρέξιμο. Αν σ’ αρέσει αυτό που κάνεις, όμως, περνάς καλά. Βέβαια, έχει να κάνει και με τους ανθρώπους που δουλεύεις μαζί. Να τα πηγαίνετε καλά, να υπάρχει ωραίο κλίμα.
Είναι ανθρώπινο, πάντως, κάποιες στιγμές να σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να είσαι με την οικογένειά σου».
Ο Αλέξανδρος -που εργάζεται 2 χρόνια- τονίζει πως «όταν κάνεις γιορτές στη δουλειά, γιορτάζεις με τον κόσμο. Πρέπει, βέβαια, να έχεις και την ψυχολογία. Κατά τ’ άλλα, “τρέχεις” για να τους προλάβεις, είναι πολλοί. Οπότε έχεις σκυμμένο το κεφάλι και γιορτάζεις λιγότερο.
Αλλά βρίσκω τον τρόπο να επικοινωνώ, να μιλάω, να γελάω. Έχουμε γνωριστεί με τα παιδιά που δουλεύουν εδώ γύρω, λέμε μερικές κουβέντες παραπάνω, ο ένας συμμερίζεται τον άλλον. Αυτό είναι, λήξη.
Αν είχα την επιλογή θα ήθελα τις γιορτές να είμαι κάπου αλλού, με δικούς μου ανθρώπους. Τα παιδιά μου, τους γονείς μου, τ’ αδέρφια μου -είμαστε και μεγάλο σόι- να κάνουμε τα γλέντια που κάναμε.
Αλλά εφόσον δεν είναι εφικτό, προσαρμόζομαι. Πάντα πρέπει να προσαρμόζεσαι με αυτό που έχεις. Αξιοποιείς τις δυνατότητες που έχεις και πάνω εκεί πας και προχωράς όλο το… έργο».
«Ήταν περίεργο όταν κάναμε Πρωτοχρονιά εκτός δουλειάς»
Όσα χρόνια εργάζονται κάνουν Πρωτοχρονιά στη δουλειά. Μ’ εξαίρεση την περίοδο της καραντίνας. Όταν η Βίκυ και η Φωτεινή γιόρτασαν την έλευση του νέου χρόνου μακριά από το μαγαζί που δουλεύουν τους φάνηκε περίεργο.
«Όταν μετά από τόσα χρόνια, ξαφνικά, έκανα Πρωτοχρονιά εκτός δουλειάς μου φάνηκε περίεργο. Όσες και όσοι δουλεύουμε πολλά χρόνια έχουμε συνηθίσει ότι για μας δεν υπάρχουν γιορτές, πως είναι άλλη μια μέρα στη δουλειά. Μου άρεσε γιατί έκανα Πρωτοχρονιά με τους δικούς μου ανθρώπους, γιατί δεν ξενύχτησα μέχρι το πρωί. Ήθελα να το ζήσω και αυτό, μετά από 16 χρόνια», μας είπε η Βίκυ.
«Ήταν διαφορετικό όταν έκανα Πρωτοχρονιά στο σπίτι αλλά και περίεργο. Ξεκουράστηκα μεν αλλά από την άλλη, λόγω της καραντίνας, δεν μπορούσα να πάω πουθενά», πρόσθεσε η Φωτεινή.
«Ήμουν άρρωστη αλλά πήγα στη δουλειά-Δεν μπόρεσα να είμαι δίπλα στον ασθενή γονιό μου»
Μια βασική διαφορά της Πρωτοχρονιάς με μη γιορτινές μέρες που έχει δουλειά, πχ Σάββατο, είναι πως… «απαγορεύεται» να λείψεις την 1η Ιανουαρίου.
«Μου έχει τύχει Πρωτοχρονιά να είμαι άρρωστη αλλά πήγα στη δουλειά. Μια άλλη μέρα μπορείς να πάρεις τηλέφωνο και να πεις “δεν είμαι καλά, δεν μπορώ να έρθω” είναι πιο εύκολο. Τις γιορτές δεν μπορείς να το κάνεις, γιατί οι απαιτήσεις της δουλειάς είναι αυξημένες, δεν είναι σωστό. Δεν μπορείς να πεις εγώ Πρωτοχρονιά δεν έρχομαι. Δεν μπορείς να “κρεμάσεις” το μαγαζί που δουλεύεις, σε καμιά περίπτωση» αναφέρει η Φωτεινή.
Η Άννα μας λέει πως έχει δουλέψει Πρωτοχρονιά με πυρετό. Η Βίκυ προσθέτει: «Έχει τύχει σε όλες να είναι κάποια στιγμή άρρωστες, ας πούμε Σάββατο την πιο δυνατή μέρα, και να μην δουλέψουμε. Αλλά στις γιορτές δεν το κάνουμε, “δεν μας πάει η καρδιά”. Δεν παίρνουμε καν τηλέφωνο γιατί σκεφτόμαστε ότι δεν γίνεται να τους “κρεμάσουμε” μια τέτοια μέρα. Είναι ημέρες δύσκολες αυτές».
Ο Βασίλης, όταν ασθένησε ο ένας από τους γονείς του, δεν μπορούσε να είναι στο πλευρό του: «Πριν από 3-4 χρόνια ένας από τους γονείς μου αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας και εγώ δεν μπορούσα να είμαι δίπλα του, δίπλα στην οικογένειά μου. Είχα έρθει κανονικά στη δουλειά.
Αν ήταν κανονική μέρα θα μπορούσα να μη δουλέψω. Οι γιορτινές ημέρες είναι δύσκολο κομμάτι. Ειδικά όταν σ’ ένα μαγαζί είσαι στέλεχος, δεν μπορείς τέτοιες μέρες να λείπεις».
Γιορτινό κλίμα, καλύτερη ψυχολογία αλλά και άγχος
Έτερη διαφορά είναι η θετική ψυχολογία που δημιουργεί, στην πλειοψηφία, το εορταστικό κλίμα. Αλλά και το άγχος σε κάποιους από τους εργαζόμενους.
«Υπάρχει μεγάλη διαφορά τις γιορτινές από τις άλλες μέρες. Είναι περισσότερος ο κόσμος που έρχεται, είναι διαφορετική η προετοιμασία, είναι μεγαλύτερο το άγχος. Να μη λείπει τίποτα από αυτά που ίσως να θέλει ο πελάτης εκείνη την ημέρα.
Να είναι όλα έτοιμα, να μπορούμε ν’ ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις και να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Θα με πικράνει αν μείνει κάποιος δυσαρεστημένος. Θα στεναχωρηθώ γιατί δεν θέλω να είναι δυσαρεστημένος ο άλλος» μας είπε η Έλενα.
Ο Βασίλης, επισήμανε: «Η διαφορά την Πρωτοχρονιά, συγκριτικά με τις άλλες εργάσιμες μέρες, είναι ότι το κλίμα είναι πιο γιορτινό. Έχεις μπει σε αυτή τη διάθεση και είναι όλα… κάπως αλλιώς. Αλλάζει η ψυχολογία σου.
Το Σάββατο είναι ένα τυπικό Σάββατο, έχουμε μέσα στον χρόνο 52. Πρωτοχρονιά και Χριστούγεννα είναι μεγάλες γιορτές, μια φορά τον χρόνο. Οπότε σε κάνει να αισθάνεσαι διαφορετικά σε ψυχολογικό επίπεδο.
Αυτό ισχύει και για τον κόσμο. Δεν έχει καμιά σχέση με τις άλλες μέρες. Τα “κοινά” Σάββατα μπορεί να έρθουν να καθίσουν κάνα δύο ώρες, ενώ τις γιορτινές μέρες το τραβάνε. Κάνουν μεγαλύτερη κατανάλωση, έχουν καλύτερη ψυχολογία.
Αυτές τις ημέρες, από αυτά που βλέπω, αφήνουν τα προβλήματά τους πίσω και προσπαθούν ν’ αλλάξουν την ψυχολογία τους, να “πάρουν τα πάνω τους “. Όταν περνάνε αυτές οι ημέρες πας στο ίδιο mood πάλι, δυστυχώς ξανά στη ρουτίνα».
«Την Πρωτοχρονιά ο κόσμος έχει καλύτερη διάθεση, γλεντάει παραπάνω» συμφωνεί και ο Βασίλης.
Ο Αλέξανδρος τονίζει πως υπάρχουν χαρούμενοι αλλά και στεναχωρημένοι: «Τις γιορτές ο κόσμος είναι πιο χαρωπός, περισσότερο πιωμένος. Ένα άλλο Σάββατο υπάρχουν περισσότερα νεύρα, παρεξηγήσεις. Τις γιορτές ο κόσμος έχει καλύτερη διάθεση. Ειδικά οι άνθρωποι που είναι ευχαριστημένοι στο μεγαλύτερο κομμάτι της προσωπικής ζωής τους.
Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που στις γιορτές είναι στενάχωροι. Γιατί, προφανώς, θα έχουν κάποια κενά στην προσωπική τους ζωή. Τους βλέπεις πως είναι στενάχωροι. Σ’ αυτή την περίπτωση κοιτάω να τους κάνω λίγο πιο χαρούμενους. Κοιτάω να τους “σπάσω” ένα χαμόγελο και μετά να φύγουν.
Υπάρχει πολύς κόσμος που περιμένει τις γιορτές για να νιώσει καλά. Και άλλοι που έρχονται οι γιορτές και στεναχωριούνται. Αυτή είναι μια βασική διαφορά των άλλων ημερών με τις γιορτινές. Προφανώς τις γιορτές έχει περισσότερη δουλειά, είναι πιο σκυμμένο το κεφάλι. Οπότε πρέπει να έχεις και περισσότερο κέφι, όχι να το κάνεις αγγαρεία. Δεν είναι ωραία η αγγαρεία σε οτιδήποτε.
Εγώ εκεί μπροστά που είμαι επηρεάζομαι από τους συναδέλφους, τους πελάτες, απ’ όλους. Είναι καθαρά δικό μου κομμάτι πως θα το χειριστώ. Όταν γίνει κάτι στραβό αν θα το αφήσω να με πάρει από κάτω, να το κακομοιριάζω και να σκέφτομαι. Ή θα κάνω το… παφ, θα του δώσω την αξία που πρέπει στον χρόνο που χρειάζεται -ένα, δύο πέντε λεπτά, όσο πάρει- και θα συνεχίσω».
Ενοχλεί περισσότερο η αγένεια κάποιων
Το παράπονο των ανθρώπων που δουλεύουν την Πρωτοχρονιά για να μπορούν άλλοι να διασκεδάζουν είναι η αγενής συμπεριφορά.
«Είναι γενικό κακό η άσχημη συμπεριφορά, υπάρχει και τις γιορτές και τις καθημερινές. Όμως, τις γιορτές αυξάνεται» λέει η Φωτεινή. «Τις γιορτές ενοχλείσαι περισσότερο από την αγενή συμπεριφορά γιατί περιμένεις πως η γιορτινή διάθεση θα εκφραστεί, περιμένεις μια καλή κουβέντα απ’ όλους. Ένα χρόνια πολλά, έστω τυπικό» προσθέτει η Άννα.
Η Βίκυ, συμπληρώνει: «Υπάρχει κόσμος που είναι αγενής. Δεν σέβεται τον άνθρωπο που δουλεύει το βράδυ. Θα ήθελα να είναι πιο ευγενικοί άνθρωποι.
Να κατανοήσουν ότι για να βγουν αυτοί, να φάνε, να διασκεδάσουν κάποιοι άλλοι εργάζονται. Να τους σέβονται αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν μπορώ την αγένεια. Θέλω ο άνθρωπος που μπαίνει να πει μια καλησπέρα, ένα χρόνια πολλά. Όχι, μ’ επιτακτικό ύφος “φέρε μου ένα ποτό”. Να θεωρεί πως επειδή πληρώνει έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται με αγένεια. Να μη με σέβεται ως εργαζόμενη και ως άνθρωπο».
Η Έλενα δηλώνει ότι θλίβεται από την «αγένεια κάποιων πελατών. Εσύ ήσουν με την οικογένειά σου, έρχεσαι να διασκεδάσεις και εγώ προσπαθώ να συμβάλλω σε αυτό. Προσπάθησε και εσύ να με καταλάβεις, να έρθεις στη θέση μου.
Έχω αφήσει την οικογένειά μου, το παιδί μου και έρχομαι να δουλέψω για να νιώσεις καλά, να διασκεδάσεις. Μη μου φέρεσαι άσχημα, σαν να είμαι το τελευταίο σκουπίδι επειδή πληρώνεις. Αυτές για μας είναι πολύ άσχημες μέρες.
Όταν, αντίθετα, ο πελάτης σε σέβεται ως εργαζόμενο και ως άνθρωπο ανεβαίνει η ψυχολογία σου. Και αυτό είναι μεγάλο θέμα, βοηθάει και να περνάει η βραδιά πιο εύκολα».
«Καλή χρονιά με υγεία και λεφτά»
Η Βίκυ, η Φωτεινή και η Άννα εύχονται «να έχουμε καλή χρονιά, με υγεία πάνω απ’ όλα. Αλλά και λεφτά για όλον τον κόσμο. Αυτό που λένε ότι “τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία” δεν ισχύει. Αυτός που το είπε ήταν πλούσιος» μας είπαν χαμογελώντας.
«Καλή χρονιά, με υγεία σε όλον τον κόσμο» εύχεται και ο Βασίλης που προσθέτει: «Όλα τ’ άλλα έρχονται. Όταν έχουμε την υγειά μας, τα υπόλοιπα είναι στο χέρι μας να τα φτιάξουμε». Μαζί του συμφωνεί και ο Θοδωρής, τονίζοντας πως «η υγεία είναι το πιο σημαντικό».
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι ευχές από την Έλενα. Η οποία, υπενθυμίζει ότι «περάσαμε δύσκολα με τον Covid, ήταν μεγάλος πόνος για την εστίαση. Εύχομαι, λοιπόν, να έχουμε υγεία, να μην ξαναπεράσουμε κάτι τέτοιο. Και πολλή αγάπη. Ας αφήσουμε λίγο την πίκρα και την κακία στην άκρη. Να έχουμε αγάπη μεταξύ μας».
Ο Αλέξανδρος εύχεται «να πάνε τα πράγματα καλύτερα για όλους. Να βλέπουν το καλό ακόμα και στο χειρότερο που θα τους τύχει. Γιατί και στο κακό υπάρχει το καλό, αυτά πάνε παρέα».
