«Οι κανονισμοί ορίζουν διάσωση εντός τριών λεπτών ανθρώπου που έπεσε στη θάλασσα κι επίσης ορίζουν ότι κανένα πλοίο δεν λύνει κάβους με ανοικτή την μπουκαπόρτα», επισημαίνει ο ναύαρχος εν αποστρατεία Γιάννης Εγκολφόπουλος, αναλύοντας καρέ καρέ το βίντεο που δείχνει τα τελευταία λεπτά της ζωής του 36χρονου Αντώνη, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο στον Πειραιά.
Tο πρώτο λάθος είναι ότι μόλις είχαν λύσει οι κάβοι ενώ ο καταπέλτης ήταν ακόμη κάτω. Υπεύθυνος είναι ο ύπαρχος, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει τον καπετάνιο ότι η στεγανότητα έχει εξασφαλιστεί, και τότε μόνο ο καπετάνιος δίνει άδεια να λυθούν οι κάβοι και βάζει τις μηχανές μπροστά. «Προφανώς θα έπρεπε να βρίσκεται στο σημείο κάποιος λιμενικός, όχι για να κάνει τον τροχονόμο στα αυτοκίνητα, αλλά για να εξασφαλίζει τη σωστή τήρηση των κανονισμών», λέει ο ναύαρχος επισημαίνοντας:
«Απανταχού στην οικουμένη, τα πλοία δεν αποπλέουν εάν δεν είναι στεγανοποιημένα».
Ο κύριος Εγκολφόπουλος εξηγεί ότι το ίδιο λάθος συμβαίνει όταν η μπουκαπόρτα κατεβαίνει προτού δέσει το πλοίο, κάτι που εγκυμονεί τον κίνδυνοι «να ανοίξει ρήγμα και να μπει όλο το νερό μέσα, να πνιγεί ο κόσμος που περιμένει να πάρει τα αυτοκίνητά του».
Καρέ καρέ ο ναύαρχος εν αποστρατεία σχολιάζει: «Εδώ δεν έχει βάλει μηχανές μπροστά ακόμα. Ο Αντώνης ανεβαίνει και τον σπρώχνουν. Γιατί τον έσπρωξαν για μένα παραμένει ένα μυστήριο. Αυτός ο άνθρωπος που τον σπρώχνει, εάν είναι ο Ύπαρχος, μετά θα έδινε εξετάσεις για να γίνει καπετάνιος του πλοίου».
Στο επόμενο καρέ οι μηχανές δουλεύουν και το πλοίο αρχίζει και φεύγει. «Ο Αντώνης σπρώχνεται και πέφτει. Γλιστράει γιατί το τελευταίο κομμάτι του καταπέλτη είναι ευέλικτο για να πηγαίνει πάνω κάτω, αλλά αυτό είναι λάθος».
Κάθε πλοίο κατά τον απόπλου, πρέπει να έχει συγκεκριμένο κόσμο σε συγκεκριμένες θέσεις, δηλαδή ανθρώπους και δίπλα στα δύο σωσίβια. Αν πέσει κάποιος στη θάλασσα, την ώρα του φεύγει το πλοίο πρέπει κάποιος να πετάξει σωσίβιο στη θάλασσα το οποίο πρέπει να έχει σκοινί και ένα φακό επάνω.
«Δεν τον ενδιαφέρει (τον ύπαρχο) αν έπεσε άνθρωπος στη θάλασσα. Με τις προπέλες να λειτουργούν, δεν ειδοποιεί κανέναν, ενώ αυτό που επιβάλλεται από τον κανονισμό είναι με το που θα πέσει άνθρωπος στη θάλασσα, να πετάξει σωσίβιο, να ειδοποιηθεί η γέφυρα, να κάνει κράτει ο καπετάνιος και να ακουστεί από τα μεγάφωνα ότι είναι άνθρωπος στη θάλασσα. Στη συνέχεια το πλοίο πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να κατεβάσει μία από τις σωσίβιες λέμβους, καθώς, σύμφωνα με τον κανονισμό, πρέπει εντός τριών λεπτών να τον έχει περισυλλέξει.
Από τη συνεχή παραβίαση των κανονισμών δημιουργείται μία νοοτροπία. Αυτή η νοοτροπία έφτασε σε αυτό το αποτέλεσμα, συμπεραίνει ο κ. Εγκολφόπουλος και καταλήγει: Υπήρχε ένα γενικό ξεχαρβάλωμα με νοοτροπία τσαμπουκάς και μαγκιά. Αυτό το πράγμα, ότι μπορεί να κατέβεις όποτε γουστάρεις κάτω στο αμπάρι, να βάλεις μπρος το αυτοκίνητο και να περιμένεις να φτάσει το πλοίο, δεν είναι αστείο και γίνεται κατά κόρον. Ξέρετε, η θάλασσα δεν συγχωρεί λάθη».
