Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν την Ελλάδα σε μόνιμη κρίση, επεσήμανες ο Βουλευτής της ΝΔ, Γιάννης Οικονόμου, κατά την ομιλία του στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη των περισσοτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης.
«Πριν από δύο χρόνια σχεδόν είχα αναφερθεί, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, στον τραμπισμό αλά γκρέκα, αποδοκιμάζοντας πρακτικές αμφισβήτησης της δημοκρατίας που τότε εισήγαγε στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές τις πρακτικές, τις οποίες έχουν υιοθετήσει αρκετές πολιτικές παρατάξεις της παγκόσμιας ακροδεξιάς, τις αποδοκίμασε κατηγορηματικά ο ελληνικός λαός στις εκλογές του Ιουνίου του 2023. Αυτές τις πρακτικές, σε εντονότερη και χειρότερη μορφή, τις ξαναβλέπουμε σήμερα από μερίδα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με επισπεύδοντα αυτή τη φορά τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος πασχίζει εμμονικά και λυσσαλέα να διασύρει την Ελλάδα, εμφανίζοντάς την ως προβληματική χώρα.
Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί ο κ. Ανδρουλάκης και τα υπόλοιπα κόμματα που τον ακολουθούν συνεχίζουν στην επιζήμια για την Ελλάδα και αποδοκιμασμένη από τους πολίτες γραμμή του τραμπισμού αλά γκρέκα. Ας μην γελιόμαστε. Και τότε και τώρα το επίδικο είναι μεγαλύτερο από τις κομματικές ισορροπίες και τους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Ξεπερνά την ανασφάλεια του κ. Ανδρουλάκη και τον βοναπαρτισμό του κ. Κασσελάκη. Το επίδικο ήταν και είναι το ποιος κυβερνά από τον τόπο, όπως θρυλείται ότι είχε αναρωτηθεί σε πολύ σκοτεινές εποχές ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Εδώ και αρκετό καιρό κύκλοι, με πλοκάμια σε πολλούς χώρους και δραστηριότητες, έχουν ενοχληθεί από το γεγονός ότι η χώρα έχει ισχυρή, σταθερή, πλειοψηφική μονοκομματική κυβέρνηση και δεν υπάρχουν αδύναμοι κυβερνητικοί εταίροι και ετερόφωτες μονάδες που θα ήταν εύκολη λεία νταραβεριτζήδων και ενδιάμεσων.
Κύκλοι που θέλουν μια Ελλάδα σε μόνιμη κρίση για να επωφελούνται οι ίδιοι και όσοι συντονίζονται με αυτούς.
Μια Ελλάδα αδύναμη, μια Ελλάδα στα εξωτερικά όρια του ευρωπαϊκού κεκτημένου, μια Ελλάδα μικρή και βαλκανική. Και αυτό τους το όραμα μπορεί να εξυπηρετηθεί με μια μεταπολιτική κατάσταση, την οποία και επιδιώκουν.
Βούτυρο στο ψωμί τους είναι η απέκδυση της πολιτικής από την ουσία της, η αποιδεολογικοποίηση της πολιτικής ή ακόμα και η πλήρης αποπολιτικοποίηση της άσκησης διακυβέρνησης. Γιατί έτσι θα οδηγούμασταν σε κόμματα μικρά και αδύναμα. Κόμματα χωρίς ταυτότητα, χωρίς αναφορά σε ιδεολογία, σε αρχές και σε αξίες. Και όλα αυτά για να μπορούν να ποδηγετούν τις εξελίξεις και να έχουν τα πάντα υπό τον έλεγχό τους.
Τι άλλαξε το τελευταίο διάστημα, ώστε να εκδηλώνεται αυτό το σχέδιο ξανά, τώρα, παρότι έχουμε μια Κυβέρνηση με νωπή και ισχυρότατη εντολή;
Στις προηγούμενες απόπειρές τους έλειπε ένα πολύ ισχυρό δομικό στοιχείο: το συναίσθημα. Χωρίς κάποια συναισθηματική βάση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει η προπαγάνδα και ο τραμπισμός. Και τη βάση αυτή την έχτισαν πάνω στην τραγωδία των Τεμπών. Μια τραγωδία που πληγώνει βαθιά την κοινωνία μας. Που είναι ένα ανοιχτό συλλογικό τραύμα. Πάνω στον πόνο των γονιών και των συγγενών, έχτισαν ένα ψευδές αφήγημα περί δήθεν ολιγωρίας και συγκάλυψης. Αφήγημα που χτίστηκε επιμελώς με τη διασπορά ψεμάτων και την παραποίηση γεγονότων. Και αφού χτίστηκε αυτό το αφήγημα, και αφού δηλητηρίασε η προπαγάνδα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, προχωρούν στην επόμενη φάση: στην αμφισβήτηση της νωπής ισχυρότατης λαϊκής εντολής, στην αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας και του κύρους της ελληνικής Δικαιοσύνης, στη νόθευση των θεσμών».
