Το Ελληνικό Παρατηρητήριο του LSE ανέλυσε από τις βάσεις δεδομένων των κοινοβουλίων 4.789.985 δηλώσεις για τη χώρα μας και τις αξιολόγησε.
Με ποιο τρόπο έχει αλλάξει το brand από τα χρόνια της κρίσης μέχρι σήμερα; Ποια αντίληψη υπάρχει για τη χώρα μας στο εξωτερικό και πόση σημασία έχει η δημιουργία ενός ελκυστικού branding για τη διπλωματία και τις οικονομικές προοπτικές;
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πτώση της Χούντας, όπως είναι φυσικό, η Ελλάδα αναλογίζεται τα επιτεύγματα (και τις αποτυχίες) που πέτυχε από την ανεξαρτησία της.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας και ο τρόπος με τον οποίο μας βλέπουν οι άλλοι (αυτοαντίληψη και αξιολόγηση) συχνά δεν ταυτίζονται, όπως επισημαίνει ο Κέβιν Φέδερστοουν*
Αυτό μπορεί να ισχύει όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για τις χώρες. Ως εκ τούτου, ένα παράλληλο ερώτημα που τίθεται σε αυτό το επετειακό έτος είναι: πώς έχει αλλάξει η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό μετά την ανεξαρτησία; Πώς έχει επηρεαστεί αυτή η εικόνα από τα γεγονότα και ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες τάσεις;
Οι χώρες, όπως και οι επιχειρήσεις, έχουν ένα «εμπορικό σήμα», το οποίο έχει κάποιες συνέπειες. Η ελκυστική επωνυμία–η δημιουργία μιας μοναδικής ταυτότητας και εικόνας για μια επιχείρηση–βοηθά τη διπλωματία.
Ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει επωφεληθεί από την καλοπροαίρετη παρέμβαση Μεγάλων Δυνάμεων σε καίριες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της.
Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα ενός κράτους μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στις οικονομικές του προοπτικές, επηρεάζοντας την προθυμία των ξένων καταναλωτών να αγοράσουν τα εξαγωγικά του προϊόντα και την προθυμία των εταιρειών να επενδύσουν στο κράτος (στην προκειμένη περίπτωση στην Ελλάδα).
Το «ταξίδι» μέσα στην Ευρώπη
Με τη βοήθεια του διαδικτυακού συνόλου δεδομένων «ParlSpeech V2» μπορεί να γίνει η ανάλυση της αναφοράς του ονόματος της Ελλάδας, στα κοινοβούλια του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας και της Ολλανδίας, για κάθε έτος από το 1989 έως το 2019.
Η χώρα μας αύξησε σημαντικά την προσοχή των Βρετανών το 2009, ενώ οι Ολλανδοί βουλευτές έδωσαν πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην Ελλάδα κατά την τριετία 2010-2012 σε σχέση με την Πορτογαλία, η οποία και εκείνη είχε μπει σε πρόγραμμα διάσωσης εκείνη την περίοδο.
Δύο χρόνια αργότερα υπήρχε η αίσθηση ότι το πρόγραμμα προσαρμογής της χώρας μας πήγαινε καλά και δεν έγινε τόση μεγάλη αναφορά στα κοινοβούλια της της Ολλανδίας και της Γερμανίας.
Συνεχίζοντας το χρονικό ταξίδι και με δεδομένο ότι η Γερμανία αποτέλεσε ένα πυλώνα της εποχής οπότε οι βουλευτές της πρώτης και της Ελλάδας ασχολούνταν περισσότερο για το τι γινόταν στο εσωτερικό της κάθε χώρας.
Εν μέσω κρίσης λοιπόν οι Βρετανοί, οι Ολλανδοί αλλά και οι Γερμανοί τόνιζαν την ανάγκη να δοθεί στήριξη στην Ελλάδα και στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα. Βέβαια οι πιο «σκληροί», ήταν οι «Οράνιε», που ζητούσαν εγγυήσεις για τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας.
Στο αποκορύφωμα της κρίσης υπήρχε έντονη σύνδεση της Γερμανίας με το ναζιστικό παρελθόν της τόσο από τους πολίτες όσο και από τους βουλευτές. Και είναι σημαντικό να μη λησμονηθεί και το διαρκές αίτημα από τη χώρα μας για τις γερμανικές αποζημιώσεις οι οποίες πρέπει να καταβληθούν στη χώρα μας, ένα γεγονός όμως που δύσκολα θα δεχτεί η Γερμανία ειδικά αυτή την περίοδο που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την οικονομία της.
Πλέον η φήμη της χώρας μας στο εξωτερικό έχει αποκατασταθεί. Μη ξεχνάμε ότι το περιοδικό “Economist” ανέδειξε ως «χώρα της χρονιάς η Ελλάδα για το 2023».
*Ο Κέβιν Φέδερστοουν είναι διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του London School of Economics
