«Δεν θεωρώ ότι πρέπει να στοχοποιήσουμε συνολικά την Ελληνική Αστυνομία» είπε ο Παύλος Μαρινάκης για τη γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους σε Συνέντευξη του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» .

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχουμε μαζί μας τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο και να ξεκινήσουμε με αυτήν την άγρια δολοφονία έξω ακριβώς από ένα αστυνομικό τμήμα. Τι έγινε κατά την άποψή σας και δε λειτούργησε τίποτα για την προστασία αυτής της γυναίκας που πήγε στο αστυνομικό τμήμα για να ζητήσει προστασία και της είπαν πάρε το 100 να έρθει ένα περιπολικό να σε συνοδεύσει.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όταν χάνεται ένα νέο κορίτσι τόσο άδικα, τόσο φρικτά δεν μπορείς παρά να μην πεις ότι συγκλονίζεσαι, παρά να μην οργιστείς, να μην πεις πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά. Δυστυχώς συνέβαιναν, συμβαίνουν και ο στόχος κάθε Κυβέρνησης, της Πολιτείας, είναι να μπορεί να έχει τους μηχανισμούς έτσι ώστε να περιορίζει, να τα καταστέλλει και όσο πιο πρόωρα μπορεί να τα αποτρέπει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι ανάγκη πέραν του νόμου, ανάγκη ανθρώπινη, να διερευνηθούν όλα όσα συνέβησαν από τη στιγμή που η κοπέλα αυτή εισήλθε στο αστυνομικό τμήμα μέχρι τη στιγμή που έχασε τη ζωή της, που δολοφονήθηκε, για να μη χάνουμε την ουσία.

Ένα ζήτημα είναι να δούμε τι συνέβη, να δουν οι αρμόδιες αρχές, η Δικαιοσύνη, όσοι ερευνήσουν την υπόθεση αυτή υπηρεσιακά, από τη στιγμή που εισήλθε μέχρι τη στιγμή που δολοφονήθηκε, τι διημείφθη μεταξύ των αστυνομικών, τι αιτήθηκε, τι συνέβη. Υπάρχουν διάφορα, τα οποία έχουν ακουστεί και εγώ δεν θέλω και λόγω της ιδιότητας που έχω και λόγω της νομικής μου ιδιότητας να πάρω θέση για το αν ακολουθήθηκε ή όχι το πρωτόκολλο, αν ακολουθήθηκε πλήρως ή εν μέρει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπουργέ είναι εξόφθαλμο ότι έγιναν πολύ σοβαρά λάθη αλλιώς δεν θα φτάναμε εδώ. Πήγε εκεί για να σωθεί και θα έπρεπε να έχει σωθεί. Και μέσα στο τμήμα και εκτός, έγιναν σοβαρά λάθη.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Προφανώς και θα έπρεπε να έχει σωθεί. Συνεχίζοντας αυτό που λέτε, ένα θέμα είναι το πρωτόκολλο και τι πρέπει να ακολουθήσει ένας αστυνομικός σε μία τέτοια περίπτωση, που απεδείχθη πάρα πολύ σοβαρή- εκ του αποτελέσματος η σοβαρότερη που είναι η απώλεια της ανθρώπινης ζωής. Είναι σημαντικό να διερευνηθεί αν ακολουθήθηκε το πρωτόκολλο αλλά –ξέρετε- στη ζωή κάποια πράγματα είναι πάνω και από το πρωτόκολλο. Δηλαδή ακόμη και αν έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν, δηλαδή αν δεν ζήτησε να κάνει μήνυση, αν ακολούθησαν οι αστυνομικοί αυτά που έπρεπε να ακολουθήσουν, έπρεπε προφανώς να γίνουν ακόμη περισσότερα, και ειδικά σε επίπεδο σκοπιάς, είναι ένα θέμα αν η δολοφονία έγινε πολύ λίγα μέτρα -όπως είπε ένας μάρτυρας που τον άκουσα πριν λίγο στην εκπομπή σας, αν έγινε λίγα μέτρα περισσότερα. Είναι δεδομένο ότι αυτό που χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, χωρίς να κουνάμε το δάχτυλο σε κάποιον αστυνομικό, χωρίς να σημαίνει ότι κάποιος από αυτά τα παιδιά εκεί ευθύνεται a priori, πρέπει να δούμε τι συνέβη. Το πιο εύκολο πράγμα σε όλη αυτήν την οργή και σε όλον αυτόν τον αποτροπιασμό που προκαλεί μια τέτοια πράξη είναι να στοχοποιήσουμε τον οποιοδήποτε από πριν. Χρειάζεται ψυχραιμία και τουλάχιστον από αυτούς που δεν έχασαν τον δικό τους άνθρωπο, γιατί αυτοί που τον έχασαν δεν μπορούν να έχουν την οποιαδήποτε ψυχραιμία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Μαρινάκη δεν έχει ξαναγίνει να δολοφονείται μια γυναίκα που μόλις έχει καταγγείλει αυτόν που την απειλεί έξω από το αστυνομικό τμήμα. Είναι πρωτοφανές περιστατικό. Και θέλω να ρωτήσω αν ως Κυβέρνηση το αντιμετωπίζετε ως ένα μεμονωμένο περιστατικό ή αν έχει εμπεδωθεί μια λογική σε ένα κομμάτι της αστυνομίας του ωχαδερφισμού, του παραπέμπω μια καταγγελία από τη μια υπηρεσία στην άλλη. Γιατί εδώ πήγε μια γυναίκα στην αστυνομία να προστατευτεί και την παρέπεμψαν στην Άμεση Δράση.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Το είπατε και εσείς, είναι κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί ξανά. Τα ακριβή δεδομένα της υπόθεσης θα αποτυπωθούν από την έρευνα. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να στοχοποιήσουμε συνολικά την Ελληνική Αστυνομία και όχι γιατί έτσι πρέπει να γίνει επειδή το λέμε εμείς, αλλά γιατί πραγματικά τα επίσημα δεδομένα από την εξιχνίαση των ανθρωποκτονιών, που είναι η ειδεχθέστερη μαζί με τον βιασμό, πράξη που μπορεί κανείς να φανταστεί, είναι ότι έχουν εξιχνιαστεί τα τελευταία χρόνια από την ίδια Αστυνομία το 90% των περιστατικών. Όχι μόνο φέτος αλλά και πέρυσι και πρόπερσι. Αυτό είναι το ένα δεδομένο. Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί 18 γραφεία για ακριβώς αυτή τη δουλειά στην Ελληνική Αστυνομία. Δημιουργούνται άλλα 45. Προφανώς δεν επαρκεί κανένα από αυτά, προφανώς χρειάζονται περισσότερα και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς. Έχουν επιστρέψει 1.700 αστυνομικοί σε μάχιμες υπηρεσίες, όπως είναι και η Άμεση Δράση, η οποία ενδεχομένως, αν μπορούσε να είναι εκεί όσο πιο γρήγορα γινόταν, να μην είχαμε δει αυτό που είδαμε να συμβαίνει. Όλα αυτά είναι σημαντικά και ακόμη περισσότερα- για να μην κάνουμε αυτή τη συζήτηση- αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να φτάνουμε στο σημείο- δυστυχώς συμβαίνει- να πολιτικοποιούμε μια τόσο στυγερή δολοφονία. Χρειάζεται να λέμε τι έχουμε κάνει και τι πρέπει να κάνουμε, προφανώς υπάρχει η ατομική ευθύνη, η τήρηση ή όχι του πρωτοκόλλου, προφανώς υπάρχει και η εμπειρία και η σωστή εκπαίδευση, που πρέπει να διερευνηθεί αν υπήρξε στη συγκεκριμένη περίπτωση  για παράδειγμα για τον σκοπό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή, πολιτική ευθύνη, κ. Υπουργέ…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εδώ θέλω να μείνουμε, κ. Υπουργέ, λίγο. Ένα από τα 18 τμήματα, που λέτε, τα ειδικά που έχουν δημιουργηθεί, είναι και στο αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων. Και κάτι άλλο: Χθες στον χώρο αυτό, την ώρα, δηλαδή, που έγινε το περιστατικό, βρισκόταν μία επόπτρια, που, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ΕΛ.ΑΣ. η δουλειά της είναι να γυρίζει από αστυνομικό τμήμα σε αστυνομικό τμήμα για να βλέπει αν λειτουργεί σωστά. Δηλαδή, δεν είναι ότι είχαν μια άπειρη αστυνομικό, που ήταν αξιωματικός υπηρεσίας.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κοιτάξτε να δείτε: Η έρευνα θα δείξει κι έτσι γίνεται, προσέξτε, εγώ δεν θέλω να κάνω μια τεχνική συζήτηση, αλλά έτσι γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και των πιο στυγερών δολοφονιών. Υπάρχει μία ψύχραιμη, αντικειμενική έρευνα, για να μην αποδοθούν κατηγορίες σε ανθρώπους αδίκως, αλλά και για να μην την γλιτώσουν κι άλλοι, που μπορεί να έχουν ευθύνη. Τι θα διερευνήσει η έρευνα; Από όσα γνωρίζω. Πρώτον, αν πράγματι ζητήθηκε να γίνει μήνυση και δεν έγινε. Αν προσφέρθηκε από το τμήμα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν αλλάζει, βέβαια, αυτό το περιστατικό.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …για την προστασία…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε νομικός και το ξέρετε.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ναι, ναι, μπορούσε να γίνει και αυτεπάγγελτη διαδικασία. Αυτά θα τα διερευνήσει η Δικαιοσύνη. Το πρώτο είναι αυτό. Το δεύτερο είναι αν, πράγματι, προσφέρθηκε στην κοπέλα αυτή, στην άτυχη αυτή κοπέλα, που δολοφονήθηκε τόσο άγρια, να περιμένει στο αστυνομικό τμήμα, για να μην εκτεθεί έξω, μέχρι να έρθει η Άμεση Δράση. Αν αυτό, πραγματικά, συνέβη. Πρέπει να διερευνηθεί γιατί, προφανώς, όπως αντιλαμβάνεστε, ακόμη κι αν εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε διαθέσιμο περιπολικό, ή αν ήταν σε μια άλλη υποχρέωση που είχε το αστυνομικό τμήμα, περιπολίας ή φύλαξης…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπήρχε, μας διαβεβαίωσε η ΕΛ.ΑΣ. επίσημα, πριν από λίγο, κ. Μαρινάκη και δεν αξιοποιήθηκε.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Αν, λοιπόν, έγιναν όλα όσα έπρεπε να γίνουν και το κυριότερο, πέραν του πρωτοκόλλου, για το εάν οι αστυνομικοί εκεί έκαναν σωστά τη δουλειά τους, για να μην τους «πυροβολούμε» a priori. Δεν είναι, ξέρετε η ανθρωποφαγία, όσο και αν συγκλονίζει μια υπόθεση, δεν οδηγεί πουθενά. Το να λέμε υπάρχει ευθύνη του Α, του Β, χωρίς να το διερευνήσουμε. Και, βέβαια, η τρίτη διάσταση του θέματος, η διάσταση του ισογείου, κάτω με τον φρουρό. Πόσα μέτρα έγινε αυτό; Τι μπορούσε να κάνει; Ποιος ήταν ο τρόπος που έπρεπε να αντιδράσει; Σε σχέση με την επίθεση η οποία υπήρχε. Προφανώς, όλα αυτά θα διερευνηθούν. Αλλά, το να πούμε από πριν… Ξέρετε, κ. Αναστασοπούλου, επειδή προσπαθείτε τόση ώρα να μου πείτε, καταλαβαίνω, για πολιτική ευθύνη…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ρωτάω το απολύτως λογικό. Όταν δεν… Ε, δεν πρόλαβα να το θέσω.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κάθε φορά, κ. Αναστασοπούλου, που γίνεται κάτι αδιανόητο. Κάτι στυγερό. Πείτε μου, πείτε μου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εγώ λέω, σε σχέση με την πολιτική ευθύνη, προφανώς και υπάρχει και το κομμάτι της πολιτικής ευθύνης. Για ποιο λόγο το λέω, κ. Μαρινάκη; Γιατί αναρωτιέμαι πόσες γυναικοκτονίες και πόσα εθνικά σχέδια δράσης για την βία κατά των γυναικών χρειάζεται ακόμη να γίνουν, προκειμένου να εφαρμοστούν αυτά τα περίφημα πρωτόκολλα. Πίσω από αυτά τα πρωτόκολλα, προφανώς, υπάρχουν και κάποιοι που πολιτικά τα σχεδιάζουν και τα διευθύνουν. Δεν ισχύει αυτό;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ναι, δεν σημαίνει, όμως, ότι αυτό έχει μηδενικά αποτελέσματα. Όποιος πολιτικός βγει και πει ότι επειδή εφαρμόζουμε ένα σχέδιο δράσης, το οποίο πραγματικά εφαρμόζεται, όπως το panic button, όπως τα γραφεία που σας προανέφερα, όπως τα κέντρα υποδοχής κακοποιημένων γυναικών… Αυτά δεν είναι στα λόγια, είναι πραγματικότητα. Ποτέ δεν είπε κανένας -γιατί θα ήταν τσαρλατάνος και επικίνδυνος και στις γυναίκες όλες της χώρας και στους ανθρώπους συνολικά, συνολικά σε όλους τους πολίτες- ότι θα εξαφανιστούν αυτά τα αποτρόπαια φρικτά φαινόμενα. Κανένας δεν είπε ότι επειδή εφαρμόζουμε αυτά τα σχέδια, θα έχουμε μηδενικές δολοφονίες, γυναικοκτονίες, αφαιρέσεις ανθρώπινων ζωών. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο: Ξέρετε, το να αποδίδουμε πολιτική ευθύνη σε έναν Υπουργό, επειδή, ενδεχομένως, κάποιος υπηρεσιακός δεν έκανε καλά τη δουλειά του -το «ενδεχομένως» το λέω, γιατί έχω μάθει ως νομικός να μην παίρνουμε κεφάλια πριν καλά – καλά γίνει η έρευνα- αυτά δεν γίνονται σε σοβαρές δημοκρατίες. Όση και αν είναι η οργή, όση και αν είναι η αγανάκτηση, τα πολιτισμένα κράτη εξετάζουν τις υποθέσεις, όπως πρέπει. Το να κουνάμε το δάκτυλο στον οποιονδήποτε μόνο και μόνο για να γίνουμε αρεστοί, μόνο και μόνο για να γίνουμε δημοφιλείς, δεν ταιριάζει σε ένα πολιτισμένο κράτος. Άλλο πράγμα η οργή, άλλο πράγμα η αγανάκτηση… Πριν καλά – καλά…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική όταν πίσω από μια δολοφονία και ένα τέτοιο γεγονός, κ. Υπουργέ, βάζουμε και το κομμάτι το πολιτικό. Δεν είναι και τίποτε φοβερό.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ωραία. Να σας πω κ. Αναστασοπούλου; Άρα, άμα θέλετε, επειδή συμφωνούν, ενδεχομένως, πέντε δημοσιογράφοι, πέντε πολιτικοί, από οποιονδήποτε χώρο, ότι κάτι τέτοιο προφανώς είναι αποτρόπαιο, προφανώς είναι φρικιαστικό, άρα μήπως θέλετε να βγάζουμε και τις αποφάσεις, να εκδίδονται μέσα στα τηλεοπτικά πάνελ;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι, βέβαια.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εγώ σας απαντώ ανθρώπινα. Θα μπορούσε να είναι η φίλη οποιουδήποτε από εμάς. Είναι μια κοπέλα νεότερη από τη δική μου τη γενιά. Θα μπορούσε να είναι η κόρη η δική σας, θα μπορούσε να είναι η φίλη οποιουδήποτε. Είναι δεδομένο ότι αυτό μας προκαλεί οργή. Δεν έχει να κάνει σε ποιο κόμμα ανήκουμε, αλλά για όνομα του Θεού…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως, παραδέχτηκε…

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …δεν μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει πριν καλά – καλά μάθουμε ακριβώς τι συνέβη. Εγώ σας το λέω ειλικρινά και, προφανώς, δεν θα μπορούσα να ξέρω υπηρεσιακές λεπτομέρειες γιατί είναι μια έρευνα εν εξελίξει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, εγώ να σας πω, εάν έχει ο α΄ ή ο β΄ μια ευθύνη; Αλλά το να λέμε ότι ένας υπουργός, που υλοποιεί ένα σχέδιο, που προκύπτει ότι αυξάνονται οι αστυνομικοί, αυξάνονται τα συμβουλευτικά κέντρα, έχουμε 90% εξιχνίαση ανθρωποκτονιών, είναι δεδομένο….

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καλά, δικαίωμα να θέτουμε ερωτήματα, σε σχέση με το έργο και του αρμόδιου υπουργού, έχουμε σε κάθε περίπτωση, αλλά επειδή, κύριε Μαρινάκη, μας πήρε κάνα δυο τρία χρόνια ν’ αναγνωρίσουμε τον όρο γυναικοκτονία και επειδή ακούω και την αντιπολίτευση να το βάζει, θέλω να σας ρωτήσω πώς σας ακούγεται στην κυβέρνηση, η πρόταση για την ποινικοποίηση του όρου; Υπάρχει κάποια τέτοια σκέψη;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Συμπληρωματικά θα πρέπει να πούμε ότι χθες το βράδυ ο κύριος Χρυσοχοΐδης, μιλώντας εδώ στον Νίκο Χατζηνικολάου, είπε ότι συμφωνεί με τον όρο γυναικοκτονία και ότι η συζήτηση θα πρέπει να γίνει επάνω στις ποινές οι οποίες θα επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Να σας πω δύο πράγματα. Το πρώτο ως Κυβερνητικός εκπρόσωπος και ως νέος άνθρωπος και το δεύτερο, ως νομικός. Στην κοινωνική του διάσταση συμφωνούμε, και πριν και απ’ όλους εμάς και μαζί με εμάς και πριν και από οποιονδήποτε από την αντιπολίτευση, το έχει πει και ο Πρωθυπουργός, έχει γράψει άρθρο. Προφανώς, σε επίπεδο κοινωνικό αντιμετώπισης του φαινομένου υπάρχει. Γιατί κάποιες γυναίκες δεν πέθαναν ως γυναίκες, αλλά σκοτώθηκαν επειδή είναι γυναίκες. Αυτό τι σημαίνει; Ότι αυτή όλη η δήθεν υπεροχή του θύτη, τον οδήγησε στο ν’ αφαιρέσει τη ζωή ενός ανθρώπου, επειδή ήταν γυναίκα. Από μόνο του αυτό, ως φαινόμενο, κοινωνικά, υπάρχει. Και με το να μην το αναφέρουμε, να μην το αναγνωρίζουμε, νομίζω ότι απλά εθελοτυφλούμε και διαιωνίζουμε το πρόβλημα. Πάμε, όμως, και στην ποινική του διάσταση. Εδώ υπάρχουν δύο επισημάνσεις: εδώ υπάρχει η επισήμανση της υποκρισίας και η επισήμανση του επικοινωνιακού τρικ της αντιπολίτευσης. Και τα δύο βασικά ανήκουν στην αντιπολίτευση. Γιατί υποκρισία; Ποιος το προτείνει νομικά, ποινικά –προσέξτε- αυτό το πράγμα, από τα κόμματα; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ το  2019 τη γυναικοκτονία, δηλαδή την ανθρωποκτονία, η οποία είχε αποκλειστική ποινή τα ισόβια, ισόβια κάθειρξη μέχρι το 2019, έβαλε στον Ποινικό Κώδικα, ισόβια ή μέχρι 15 χρόνια. Τι σημαίνει αυτό, κύριε Παπαδάκη, κυρία Αναστασοπούλου; Ότι ένας δολοφόνος, όπως ο χθεσινός, θα μπορούσε να καταδικαστεί, όχι μόνο 15, ακόμα και δέκα χρόνια και σε πέντε χρόνια να είναι πάλι έξω και να ξανά κάνει το ίδιο. Τι κάναμε εμείς που δεν είμαστε πομπώδεις και δεν προσπαθούμε να κάνουμε πολική πάνω σε μία δολοφονία; Επαναφέραμε ως αποκλειστική ποινή τα ισόβια. Άρα, ο χθεσινός δολοφόνος, που πιθανότατα θα καταδικαστεί -απλά εμείς δεν είμαστε Δικαιοσύνη- θα μείνει στη φυλακή ισόβια. Και κάναμε, επίσης, και μία άλλη αλλαγή. Η έκτιση των ισοβίων να μην είναι μόνο 16 χρόνια, να είναι αρκετά περισσότερα και για να βγει, θα πρέπει να το κρίνει το Συμβούλιο…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για να το καταλάβουμε, κύριε Μαρινάκη, γιατί όντως άλλαξε αυτό,  ειδική πρόβλεψη, ειδικά για τους γυναικοκτόνους δεν χρειάζεται, λέτε;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Πάμε λίγο και στο… πυροτέχνημα! Αφού, είδαμε, λοιπόν, ότι αυτοί που το προτείνουν  είχαν νομοθετήσει να μπορεί ενδεχομένως ο χθεσινός δολοφόνος να είναι έξω σε πολύ λίγα χρόνια ―αυτά είναι γραπτά, προκύπτουν, όποιος τα αμφισβητεί, είναι οι κώδικες, υπήρχαν, τα ξέρουν όλοι- πάμε και γιατί είναι επικοινωνιακό τρικ, ως προς τη νομική του διάσταση. Τι ποινή έχει η ανθρωποκτονία; Συνολικά η ανθρωποκτονία, πλέον, με τη δική μας κυβέρνηση, όπως ήταν και παλιά; Ισόβια. Έρχεται, λοιπόν, κάποιος και λέει, να θεσμοθετηθεί στον Ποινικό Κώδικα επιβαρυντικά. Ρωτάω, λοιπόν, εγώ: αυτοί που το λένε, γνωρίζουν ότι τα ισόβια είναι η εσχάτη των ποινών στο δικαιϊκό μας σύστημα; Τι προτείνουν ακριβώς; Θέλουν να επανέλθει η θανατική ποινή; Προφανώς και όχι, φαντάζομαι. Τα έχουμε λύσει αυτά δεκαετίες. Τι θέλουν, όταν το θύμα είναι γυναίκα να είναι ισόβια και εάν είναι κάποιος άλλος να είναι λιγότερο; Θέλω να πω, όταν γνωρίζουν ότι η μέγιστη των ποινών προβλέπεται, προφανώς, στο αδίκημα της ανθρωποκτονίας, αν κι εκείνοι αυτό δεν το είχαν κάνει, όλο αυτό το κάνουν μόνο και μόνο γιατί; Για να κάνουν πολιτική μέσα σε μία ημέρα,  που όλη η κοινωνία είναι προφανές ότι έχει οργιστεί με αυτήν τη δολοφονία, ο κάθε άνθρωπος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα, η πρόταση, λέτε, δεν έχει ουσία. Στην πραγματικότητα είναι επικοινωνία.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Σας το εξήγησα, είστε άνθρωποι έμπειροι και λογικοί. Σας το ξανά λέω: η ανθρωποκτονία κατά τον Ποινικό Κώδικα, τιμωρείται αποκλειστικά, πλέον, η εν ψυχρώ δολοφονία, δηλαδή, με ισόβια. Αυτή είναι η ποινή· δεν υπάρχει μεγαλύτερη ποινή. Και να σας πω και κάτι, λένε ν’ αναγνωριστεί ο όρος νομικά. Ωραία. Συμφωνούμε εμείς, στην κοινωνική του διάσταση. Συμφωνούμε στο ότι είναι άλλη περίπτωση, έχει άλλα αίτια. Έχει θύμα μία γυναίκα, επειδή είναι γυναίκα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ακριβώς.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Συμφωνούμε σε αυτό, όλη η κοινωνία συμφωνεί. Το να ΄ρχεσαι, όμως, ως αντιπολίτευση -τι κάνουν αυτοί, κύριε Παπαδάκη, κυρία Αναστασοπούλου; Είναι πολύ απλό τι κάνουν. Το ζήσαμε, είτε ήταν κυβέρνηση, είτε είναι αντιπολίτευση. Πίσω από κάθε τέτοιο τραγικό περιστατικό, το μόνο που τους νοιάζει είναι η επικοινωνιακή διαχείριση. Όταν είναι κυβέρνηση, πώς να κάνουν επικοινωνιακή διαχείριση, βλέπε Μάτι.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μα, γυναικοκτονίες έχουμε εδώ και χρόνια κ. Υπουργέ.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: … όταν είναι Αντιπολίτευση πως να εργαλειοποιήσουν ένα νεκρό. Είναι τραγικό. Αυτό που σκέφτηκαν να κάνουν στο άκουσμα μιας στυγερής δολοφονίας, να πουν να αποδοθούν ευθύνες, να πουν να διερευνηθεί ποιος φταίει, να πουν αν υπήρχαν ευθύνες από το αστυνομικό τμήμα. Λογικά είναι, όλοι τα λέμε αυτά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρόταση από την Αντιπολίτευση υπάρχει, κ. Μαρινάκη.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μισό λεπτό. Είναι αυτοί οι οποίοι εκτός από ισόβια έβαλαν και μέχρι 15 χρόνια. Αυτό που σκέφτηκαν να κάνουν είναι να κάνουν πρόταση στη Βουλή για κάτι που ξέρουν ότι επισύρει τη μέγιστη των ποινών. Αυτό δεν είναι υποκρισία;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχετε τα επιχειρήματά σας και η Αντιπολίτευση τα δικά της. Αλλά, από την άλλη πλευρά δεν διορθώνεται η κατάσταση. Το 2022 είχαμε 24 γυναικοκτονίες. Το 2023 είχαμε 13 γυναικοκτονίες. Από την αρχή του χρόνου μέχρι τώρα, έχουμε 5 γυναικοκτονίες. Κάτι πρέπει να γίνει. Δηλαδή, πέρα από την ποινική αντιμετώπιση, κάτι άλλο πρέπει να γίνει. Δεν ξέρω αν είναι η αυστηροποίηση των ποινών ή όχι, αλλά κάτι πρέπει να γίνει.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Είναι όλα μαζί. Είναι η αυστηροποίηση των ποινών που έγινε. Είναι η μεγαλύτερη έκτιση των ποινών στη φυλακή, που και αυτό έγινε πριν από πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Είναι οι περισσότεροι αστυνομικοί στις γειτονιές. Είναι τα σχολεία. Είναι οι οικογένειες. Είναι ο περιορισμός της τοξικότητας σ’ όλα τα επίπεδα. Αλλά, προσέξτε, όποιος έρθει και πει ότι μ’ όλα αυτά και ακόμα περισσότερα που πρέπει να γίνουν και γίνονται, θα εκμηδενιστούν αυτά τα φαινόμενα, είναι πολιτικός τσαρλατάνος. Είναι και επικίνδυνος, γιατί προσέξτε, το κάνει πάνω σε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αναγνωρίζουμε ότι κανείς δεν περίμενε ότι θα είχαμε μια δολοφονία μιας νέας κοπέλας μέσα σ’ ένα Αστυνομικό Τμήμα. Σ’ αυτό νομίζω συμφωνούμε όλοι. Κατά δεύτερον, αυτό που δεν πρέπει να υποτιμούμε -και δεν έχει κανένας τη διάθεση να «πυροβολήσει» την Αστυνομία, αλλά, εδώ, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους – είναι ότι αυτή τη στιγμή μια γυναίκα, που μπορεί να κακοποιείται στο σπίτι της και ακόμη δεν το έχει καταγγείλει, βλέποντας όλα αυτά πιστεύετε ότι θα ενθαρρυνθεί να πάει να το κάνει; Αυτό είναι πολύ πιο ουσιαστικό…

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ναι, κ. Αναστασοπούλου, πρέπει να το κάνει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρέπει, αλλά θα ακουστεί από την Αστυνομία;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Συνέβη κάτι το οποίο ερευνάται και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά σ’ ένα Αστυνομικό Τμήμα. Πρέπει να δούμε όλα αυτά που είπαμε, μην τα επαναλάβουμε. Αλλά, μην μηδενίζουμε, μην αποθαρρύνουμε τους ανθρώπους, μη δημιουργούμε πολιτικό κλίμα στη βάση μιας θλιβερής ενδεχομένως εξαίρεσης, για να δούμε και τι συνέβη, ακριβώς. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν επιστρέψει στις γειτονιές, υπάρχουν ειδικά γραφεία, υπάρχουν εφαρμογές που έχουν δημιουργηθεί, υπάρχουν πάρα πολλά, δεκάδες -και δεν είναι για πανηγυρισμούς- εκατοντάδες περιστατικά, που έχουν εξιχνιαστεί, που έχουν φτάσει σ’ ένα σημείο οι γυναίκες αυτές να έχουν πάει σε Κέντρα Υποδοχής, να έχουν ξεκινήσει μια καινούργια ζωή. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι, πλέον, έχουν οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη και έχουν φυλακιστεί. Όχι, η απάντηση δεν είναι να αποθαρρυνθούν. Η απάντηση είναι – επειδή πολύ σωστά όπως είπατε η δολοφονία είναι η κατάληξη, η αρχή μπορεί να είναι μια βίαιη συμπεριφορά, μπορεί να είναι μια επιθετική συμπεριφορά, στην πρώτη ένδειξη, πλέον, πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει ένα πρωτόκολλο πολύ πιο αυστηρό και τιμωρίας του θύτη και προστασίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Που δεν υπήρχε, όμως.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μισό λεπτό, έχει σημασία. Το αν κάποιοι δεν το εφάρμοσαν, το αν κάποιοι δεν διέγνωσαν τη σοβαρότητα της κατάστασης, το οποίο ερευνάται και είναι πολύ σοβαρό -δεν μηδενίζουμε ευθύνες, αλλά και δεν ρίχνουμε ευθύνες από πριν-  δεν σημαίνει ότι όλοι οι αστυνομικοί σ’ αυτή τη χώρα, ότι όλοι οι υπάλληλοι σε αυτά τα γραφεία, ότι όλες αυτές οι γυναίκες και οι άνδρες στα Κέντρα Υποδοχής δεν κάνουν τη δουλεία τους.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλά κ. Υπουργέ δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι η μη διάθεση περιπολικών, γιατί έχουμε μόνο 28 για όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής κατά τη διάρκεια της νύχτας, η υποστελέχωση των αστυνομικών τμημάτων -το συγκεκριμένο θα έπρεπε να έχει 55 αστυνομικούς και έχει 18 – ίσως και αυτός είναι ένας λόγος να μην μπορούν οι αστυνομικοί να κάνουν τη δουλειά τους και να χρειάζεται να βάλουμε Αξιωματικό Υπηρεσίας, σε μια περιοχή με 65.000 κατοίκους, ένα κορίτσι 22 ετών, που πριν από δύο χρόνια βγήκε από τη Σχολή. Αυτό είναι ένα λάθος.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Η προηγούμενη μου ιδιότητα ήταν να είμαι Γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας και εξ αυτής της ιδιότητας είχαμε γυρίσει και μαζί με τον Πρωθυπουργό με κλιμάκια όλη την Ελλάδα. Και, επειδή, εμείς δεν τα ωραιοποιούμε τα πράγματα, ένα από τα οριζόντια προβλήματα, που είχαμε καταλάβει – χωρίς να είμαστε και τίποτα ειδικοί – είναι ότι υπήρχε φοβερή υποστελέχωση των αστυνομικών τμημάτων, διαχρονική…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Διαχρονική.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Άρα, έχουμε την ευθύνη. Διαχρονική, αλλά η οποία συνεχιζόταν κυρίως στα αστυνομικά τμήματα του Λεκανοπεδίου. Γι’ αυτό, λοιπόν, από την πολιτική ηγεσία την προηγούμενη, πριν από τις εκλογές, από τον κ. Θεοδωρικάκο, είχε ληφθεί μία απόφαση όλοι οι νεοεισελθέντες αστυνομικοί στις αστυνομικές σχολές να πηγαίνουν αμέσως μετά στο Λεκανοπέδιο. Και από τις εκλογές και μετά, έχουν επιστρέψει, με τις αποφάσεις των υπουργών, 1.700 αστυνομικοί σε μάχιμες υπηρεσίες στο Λεκανοπέδιο. Εγώ δεν το λέω αυτό…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Που έφυγαν από VIP πρόσωπα, κ. Μαρινάκη;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Από οποιαδήποτε υπηρεσία μη μάχιμη σε υπηρεσίες μάχιμες. Χίλιοι επτακόσιοι είναι ήδη, θα είναι ακόμη περισσότεροι. Πηγαίνουν στην Τροχαία, πηγαίνουν στην Άμεση Δράση, πηγαίνουν στην Ομάδα ΔΙΑΣ. Προσέξτε: Χρειάζονται και άλλα πολλά και δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικό, είναι, όμως, και αριθμητικό. Ναι, τα αστυνομικά τμήματα χρειάζονταν ενίσχυση και ενισχύονται.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ): Κύριε Μαρινάκη, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η Κυβέρνηση θα πάρει πρωτοβουλία άμεσα ώστε η γυναικοκτονία να έχει νομική αναγνώριση ως διακριτό έγκλημα; Κι αν γίνει κάτι τέτοιο, πότε θα γίνει;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Το απάντησα πριν. Ως προς την κοινωνική του διάσταση, ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης -που ήδη η Κυβέρνηση το αντιμετωπίζει διαφορετικά, δεν το αντιμετωπίζει υποκριτικά με το να το λέει,  να το φωνάζει, αλλά να μειώνει τις ποινές- αυτό έχει ξεκινήσει να συμβαίνει. Ως προς την ποινική του διάσταση, δηλαδή τη νομική-ποινική, γιατί είναι ένα έγκλημα, σας απάντησα ότι αυτή τη στιγμή η ανθρωποκτονία, άρα και η γυναικοκτονία, τιμωρείται με ισόβια.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ):  Και ένα δεύτερο. Είπατε ότι θα συνεχιστεί η έρευνα και, προφανώς, και γι’ αυτό το θλιβερό νέο συμβάν θα υπάρχει μία εξέλιξη ως προς αυτό. Λειτούργησαν ακόμα και οι κάμερες έξω από αστυνομικό τμήμα, ώστε να υπάρχει υλικό και να διερευνηθεί πολύ πιο γρήγορα όλη αυτή η υπόθεση;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν έχω ενημέρωση ότι δεν λειτούργησαν. Δεν έχω αυτή τη στιγμή την υπηρεσιακή ενημέρωση που θα έχει ο αρμόδιος υπάλληλος να διενεργήσει ό,τι πρέπει και όσοι πρέπει να κάνουν την έρευνα που προβλέπει ο νόμος. Όλα αυτά θα ελεγχθούν προφανώς…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (ΦΩΦΗ ΓΙΩΤΑΚΗ): Μπορεί να  είναι θέμα λειτουργίας των δομών.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Φαντάζομαι ότι θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα για να αποτυπωθεί η πραγματικότητα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΜΠΟΥΚΑΣ): Εγώ θέλω να ρωτήσω τον Υπουργό αν έχει κάποια ενημέρωση σχετικά με το αν θα έχουμε αλλαγή του πρωτοκόλλου σε τέτοιες περιπτώσεις. Δηλαδή, όταν καταγγέλλεται κάτι, αν θα υπάρχει κάποια μεγαλύτερη αμεσότητα, στο να συλληφθεί άμεσα, ας πούμε, ο καταγγελλόμενος, να ελεγχθεί αν και πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση. Δεν ξέρω αν έχετε κάποια ενημέρωση. Είναι πολύ πρώιμο.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Τώρα σας μιλάω νομικά, γιατί το πρωτόκολλο εφαρμόζει τον νόμο. Αν υπάρχει απειλή για τη ζωή κάποιου, αν, δηλαδή, επίκειται τέτοια απειλή, θεωρητικά, ενδεχομένως, να μπορεί να παραπεμφθεί άμεσα στον Εισαγγελέα η υπόθεση και να …

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΜΠΟΥΚΑΣ): Μήπως πρέπει να γίνει μήνυση πρώτα;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία δύο πράγματα να πούμε εδώ. Τι περιγράφηκε στους αστυνομικούς, τι έχει περιγραφεί ακριβώς.   Αν, δηλαδή, αυτό που περιγράφηκε έχει να κάνει με απειλή για τη ζωή, που εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι ήταν όχι απλά απειλή, ήταν μια πραγματικότητα, γιατί η κοπέλα αυτή έχασε τη ζωή της. Και, βέβαια, το δεύτερο που έχει πολύ μεγάλη σημασία, το οποίο αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι μόνο θέμα ποσοτικό, είναι τι εκπαίδευση έχει γίνει, η οποία σίγουρα συμβαίνει η εκπαίδευση και πώς αυτή η εκπαίδευση αποδίδει και αν πρέπει να είναι ακόμα πιο αποδοτική. Δηλαδή, προσέξτε, ενδεχομένως εδώ, η κοπέλα αυτή επειδή μπορεί να ήταν φοβισμένη –λέω εγώ τώρα– να περιέγραψε, ενδεχομένως, και λίγο πιο ήπια την κατάσταση …

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΜΠΟΥΚΑΣ):  Ναι, δεν τα είπε όλα ή επειδή να …

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Επειδή φοβόταν…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, αν μου επιτρέπετε, έχει καταγραφεί η συνομιλίας της.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Σίγουρα, πάντως, για να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα, η κοπέλα αυτή δολοφονήθηκε. Άρα, έπρεπε να γίνουν αυτά που έπρεπε να γίνουν και ακόμα περισσότερα, ούτως ώστε να μην δολοφονηθεί. Έπρεπε να το καταλάβουν, έπρεπε να έχει λειτουργήσει και πάλι το πρωτόκολλο…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και σε κάθε περίπτωση, κ. Υπουργέ, ο αστυνομικός ξέρετε πολύ καλά είναι εκπαιδευμένος για  να αξιολογεί τέτοιες καταστάσεις.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ακριβώς. Αυτό σας λέω. Για να γίνω σαφής ακόμα περισσότερο, μπορεί κάποιος να είναι τόσο φοβισμένος, να απειλείται τόσο πολύ η ζωή του, που να μην τα περιγράψει και όλα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αν μου επιτρέπετε, υπάρχει το αυταπόδεικτο.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εδώ δολοφονήθηκε. Η κατάληξη τα λέει όλα. Άρα, τι συζητάμε; Πρέπει να γίνουν όσα προβλέπει το πρωτόκολλο και ακόμα περισσότερα. Συμφωνούμε σε αυτό. Αλλά ας δούμε επιμέρους ο κάθε αστυνομικός πώς λειτούργησε. Λέω μην στοχοποιούμε από πριν. Εγώ αυτό  λέω, τίποτε περισσότερο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι, όχι. Αλλά, κύριε Υπουργέ, και σ’ εμάς έκανε εντύπωση και σ’ εσάς πρέπει να έκανε εντύπωση το γεγονός ότι βγαίνει μια γυναίκα από το αστυνομικό τμήμα και καταγεγραμμένη η συνομιλία της με την Άμεση Δράση, που με αγωνία προσπαθεί να περιγράψει πού μένει και πού πρέπει να έρθει να την πάρει το περιπολικό και να τη συνοδεύσει και την ώρα που περιγράφει αυτά τα στοιχεία δέχεται την επίθεση και μαχαιρώνεται από τον δολοφόνο της, την ώρα που μιλάει με την Άμεση Δράση.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Προσέξτε. Ακόμα και να μην τον είχε περιγράψει, ο κίνδυνος ήταν δεδομένος. Η κοπέλα αυτή δεν έπρεπε ποτέ να βρεθεί σε αυτό το σημείο. Ας περιμένουμε, το ξαναλέω.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μία κουβέντα για να κλείσουμε και με την ιστορία των Τεμπών, μετά την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ με το κατηγορητήριο που αφορά στον πρώην Υπουργό, τον κύριο Καραμανλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα λέει –άκουσα και τον κ. Κασσελάκη στη συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΚΑΪ να το επαναλαμβάνει– ότι θα προχωρήσει  σε αίτημα για σύσταση Προανακριτικής μόνο αν δεσμευτείτε ότι δεν θα αμνηστεύσετε τον πρώην Υπουργό. Έχει τελειώσει για τη Νέα Δημοκρατία η ιστορία αυτή σε επίπεδο Βουλής; Ό,τι είναι να κάνει πρέπει να το κάνει τώρα και θα το κάνει η Δικαιοσύνη;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Η χώρα μας έχει Σύνταγμα. Η Βουλή έχει Κανονισμό. Οι βουλευτές είναι 300 εκλεγμένα μέλη από τους πολίτες και αυτό που έχει στο μυαλό του ο κ. Κασσελάκης δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέγεται προανακριτική ή προκαταρκτική εξέταση. Δεν έχει αρχίσει αυτή η συζήτηση, γιατί πολύ απλά είναι ένα πράγμα αυτό που έχουν στο μυαλό τους, δηλαδή ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το λέγατε, να φέρει κατηγορητήριο, πάντως. Το λέγατε.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όχι, όχι. Εμείς λέγαμε κάτι πάρα πολύ απλό. Μπερδεύουν τις λέξεις σκοπίμως, για να κάνουν παιχνίδι και μάλιστα ένα τραγικό δυστύχημα. Είναι ντροπή να κάνεις πολιτικό παιχνίδι πάνω στην οργή ανθρώπων, που έχουν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους. Ο κ. Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα αίτημα για προκαταρκτική εξέταση. Το Σύνταγμα λέει κατηγορητήριο, 30 υπογραφές και κατάθεση στη Βουλή. Δεν το έχουν κάνει αυτό. Έχουνε φτιάξει ένα δικό τους κατηγορητήριο –δικαίωμά τους– το περιφέρουν μεταξύ διαδικτύου και γραφείων της Βουλής που δεν έχουν σχέση, όπως είναι του Γραμματέα Κοινοβουλευτικής Ομάδας, με τη συγκεκριμένη διαδικασία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όντως, έτσι …

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Αυτό είναι παιχνίδι εντυπώσεων, με συγχωρείτε. Δεν θα αλλάξουμε εμείς όσα προβλέπει ο Νόμος, για να κάνει πολιτικό παιχνίδι ο οποιοσδήποτε και μάλιστα σε ένα τόσο τραγικό δυστύχημα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εδώ υπάρχει το ερώτημα από την πλευρά τους, έτσι είναι όπως το λέτε, γιατί δεν έχουν καταθέσει πρόταση. Υπάρχει το ερώτημα: αν καταθέσουμε εμείς πρόταση –επειδή απαιτείται η πλειοψηφία της Βουλής για να συσταθεί Προανακριτική Επιτροπή – θα την ψηφίσετε; Γιατί διαφορετικά, εάν μαζευτούν όλα τα υπόλοιπα και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας  πούνε όχι, δεν γίνεται Προανακριτική Επιτροπή.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Καθαρές απαντήσεις, κύριε Παπαδάκη. Να δούμε την πρόταση, να διαβάσουμε το κατηγορητήριο. Εμείς έχουμε δύο αρχές σε αυτή την υπόθεση. Η πρώτη και απαράβατη είναι ότι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλους, όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως ιδιότητας, αλλά όχι a priori ένοχοι και a priori αθώοι, την έχει η Δικαιοσύνη η οποία, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται κάποιοι, τρέχει με πολύ γρήγορες -και έτσι πρέπει- ταχύτητες και ερευνά μια υπόθεση σε όλες της τις προεκτάσεις. Το δεύτερο, όπως η διαδικασία στη Βουλή, εμείς θέλουμε να δούμε αυτό το κατηγορητήριο. Γιατί αν στο κατηγορητήριο αυτό, για παράδειγμα, κατηγορούνε έναν υπουργό για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, δηλαδή, συνδέουν την καθυστέρηση υλοποίησης μιας σύμβασης η οποία παρατάθηκε και τελείωσε -αν δεν είχε παραταθεί δεν θα είχε τελειώσει ποτέ- με την ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, δηλαδή, ότι ήθελε να σκοτωθούν, να πεθάνουν, να βρεθούν νεκροί οι άνθρωποι από τη μια στιγμή στην άλλη, αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Γιατί το έχουμε πει πάρα πολλές φορές ότι θα έπρεπε, για παράδειγμα -που δεν συμφωνούμε- ο  Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής για το Μάτι, όπως είπε ο εισαγγελέας έδρας δηλαδή, αν υπήρχε το 112 θα είχαν σωθεί άνθρωποι, να πάει κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο. Δεν συμφωνούμε με αυτό, αλλά, το ξαναλέω, ας δούμε το κατηγορητήριο και εδώ είμαστε, κατατεθειμένο, όπως προβλέπει ο Νόμος, για να μπορούμε και να απαντήσουμε.