Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα αναφορικά με σχηματισμό κυβέρνησης με «ψήφο ανοχής».
Η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα σε «κυβέρνηση ανοχής» προκάλεσε αίσθηση, δημιουργώντας νέο πεδίο αντιπαράθεσης. Και αυτό γιατί, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει μεν, το σχέδιο «Δήμητρα» του ΜέΡΑ25, ωστόσο επιμένει στην ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας.
«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να στηριχθεί μια κυβέρνηση, είτε με τη συμμετοχή κάποιου σε αυτήν, είτε με την ανοχή του», ανέφερε χαρακτηριστικά σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, η ψήφος ανοχής, ερμηνεύεται ως ψήφος εμπιστοσύνης σε μία κυβέρνηση συνεργασίας που ενδεχομένως προκύψει μετά τις εθνικές εκλογές. Δεν σημαίνει αποχή από τα γεγονότα, αλλά ξεκάθαρη νομιμοποίηση μίας πολιτικής κατάστασης.
Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, μια τέτοιου «είδους» κυβέρνηση συνεργασίας, που θα στηρίζεται στην «ψήφο ανοχής» μικρότερων κομμάτων της Βουλής, δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε ένα μήνα.
Και αυτό διότι, σε κάθε νομοσχέδιο, κάθε τροπολογία κτλ., που θα επιχειρούσε να περάσει από τη Βουλή θα έπρεπε να είχε την πλήρη αποδοχή όλων κομμάτων, τόσο αυτών που θα συμμετείχαν στο κυβερνητικό σχήμα, όσο και εκείνων που θα στήριζαν με «ψήφο ανοχής».
Μπορούμε, λοιπόν, πολύ εύκολα να φανταστούμε πως, θα αντιδρούσε ο Γιάνης Βαρουφάκης σε ένα νομοσχέδιο για τις τράπεζες και τα κόκκινα δάνεια και πως, ο Κυριάκος Βελόπουλος σε ένα νομοσχέδιο για την μετανάστευση.
Να σημειωθεί, ότι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης με «ψήφο ανοχής», θα σημάνει άμεσα την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, ενώ πολλές εταιρείες παγκοσμίου βεληνεκούς που ετοιμάζονται να επενδύσουν πολλά δισ. ευρώ στην Ελλάδα, μάλλον θα αναστείλουν τις επενδυτικές τους πρωτοβουλίες και θα στραφούν σε άλλες χώρες.
Τι σημαίνει όμως, η «ψήφος ανοχής»;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, στην περίπτωση που επιτευχθεί συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης, αυτή οφείλει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Μέσα σε 15 ημέρες από την ορκωμοσία του Πρωθυπουργού, αυτός υποχρεούται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής.
Όπως ορίζει το άρθρο 84 του Συντάγματος και το άρθρο 141 του Κανονισμού, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών (151 βουλευτές αν είναι παρόντες και οι 300 βουλευτές), η οποία δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερη από τα δύο πέμπτα, του όλου αριθμού των βουλευτών (120 βουλευτές).
Σύμφωνα με όσα ορίζει το Σύνταγμα και ο Κανονισμός, για να λάβει μια κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης, δεν είναι απαραίτητοι πάντοτε 151 ψήφοι, καθώς το Σύνταγμα προβλέπει ότι αρκεί η πλειοψηφία των παρόντων, η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τα 2/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή από 120 βουλευτές.
Με βάση αυτή την συνταγματική πρόβλεψη, ένα κόμμα μπορεί, αντί να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης προς μια κυβέρνηση, να επιλέξει την «ψήφο ανοχής», να ανακοινώσει δηλαδή εκ των προτέρων ότι οι βουλευτές του, θα απέχουν από την ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.
Μια τέτοια δήλωση περί αποχής, σημαίνει ότι η κυβέρνηση του πρώτου κόμματος θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και στην περίπτωση αυτή, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Η απαιτούμενη λοιπόν πλειοψηφία είναι 151, μόνο αν οι παρόντες βουλευτές είναι 300. Αν όμως οι παρόντες είναι, για παράδειγμα 260, τότε η απαιτούμενη πλειοψηφία είναι 131, ενώ αν οι παρόντες βουλευτές είναι, για παράδειγμα 230, η απαιτούμενη πλειοψηφία δεν είναι 116, αλλά 120 βουλευτές με βάση την πρόνοια, ότι η πλειοψηφία δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερη από τα 2/5 του όλου αριθμού των βουλευτών.
Επομένως, μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε τι θα συμβεί στην Βουλή στην περίπτωση που σχηματισθεί κυβέρνηση μειοψηφίας (δηλαδή κυβέρνηση των «ηττημένων»), με «ψήφο ανοχής».
Την επόμενη τετραετία, οι οικονομικές προοπτικές που προδιαγράφονται για την Ελλάδα θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο, αλλά, μονάχα, αν υπάρξει μια σταθερή κυβέρνηση, που θα εγγυηθεί πολιτική σταθερότητα στη χώρα.
