«Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από κάθε πολίτη και ασθενή χωριστά, αν κάποια από τα λεγόμενά μου άφησαν οποιοδήποτε περιθώριο παρερμηνείας». Με τη φράση αυτή ολοκληρώνει τη διευκρινιστική του δήλωση ο Σπύρος Πνευματικός, καθηγητής Ιατρικής υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Εύβοια. Ο οποίος, επιχείρησε να «σώσει την παρτίδα» μετά τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε η δήλωσή του περί διαλογής ασθενών ανάλογα με το κόστος θεραπείας.
Της οπισθοκυβίστησης είναι προηγηθεί καθοριστική επικοινωνία με τον γραμματέα Πολιτικής Επιτροπής στη ΝΔ, Παύλο Μαρινάκη, και η έκφραση της έντονης δυσαρέσκειας στην Πειραιώς για τις δηλώσεις του.
Αναλυτικά, στη διευκρινιστική δήλωση, αναφέρεται: «Σήμερα το πρωί, είχα μία συζήτηση επιστημονικού καθαρά περιεχομένου στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ πάνω στα θέματα της υγείας. Δυστυχώς, κάποια από τα λεγόμενά μου, δεδομένου και του περιορισμένου χρόνου που είχα να αναλύσω ένα τόσο δύσκολο θέμα, παρερμηνεύθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν μεμονωμένες φράσεις από κάποιους που σκόπιμα θέλησαν να τα διαστρεβλώσουν.
Ως δημόσιος λειτουργός της υγείας, όλα τα χρόνια της σταδιοδρομίας μου, έχω αποδείξει εμπράκτως την αγάπη μου προς τον ασθενή και την ξεκάθαρη και βαθιά πεποίθησή μου ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή και αποτελεί απόλυτη αξία. Με αυτό τον γνώμονα κινήθηκα πάντα κι αυτό αποτελεί απαράβατη αρχή για μένα και στην επιστημονική μου προσφορά, αλλά και στην πολιτική μου δραστηριότητα.
Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από κάθε πολίτη και ασθενή χωριστά, αν κάποια από τα λεγόμενά μου άφησαν οποιοδήποτε περιθώριο παρερμηνείας».
Να θυμίσουμε, ότι η αρχική τοποθέτηση του κυρίου Πνευματικού, ήταν: «Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά πράγματα απ’ αυτά που δεν χρειάζονται να γίνουν. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό…
Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων. Υπάρχει ένα σημείο που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά. Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, στο τέλος της ημέρας όμως τι θα γίνει;
Αυτά τα πράγματα τα έχουν δει… Η Αμερική είναι ένα τρομακτικό παράδειγμα. Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πράξεων, το cost benefit ratio σε μία πράξη κτλ. Όταν είχαμε πάει με τη γυναίκα μου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Αμερική, η πρώτη συζήτηση που είχαμε ακούσει είναι πόσο ακριβό είναι το αμερικάνικο σύστημα. Γιατί ήταν τόσο ακριβό;
Γιατί όλοι φτάνανε στο νοσοκομείο, σε όποια κατάσταση κι αν ήταν και γινόντουσαν τα πάντα για όλους. Και με αυτό τον τρόπο ανακαλύψανε ότι μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορούσαν υπηρεσίες σε κανέναν. Άρα θα πρέπει να κάνουν μια σχετική επιλογή το πόσο μπορούν να ξοδέψουν. Ακούγεται λίγο κυνικό, αλλά δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο».
