Σήμερα (1/2/2023) συμπληρώνεται ένας χρόνος από την αποφράδα 1η Φεβρουαρίου 2022. Την ημέρα που κάποια ανθρωπόμορφα κτήνη, «έκοψαν το νήμα» της ζωής του Άλκη Καμπανού. Την ημέρα που (ξανα)αποκαλύφθηκε το αποκρουστικό πρόσωπο του τέρατος και -με τραγικό εφαλτήριο- όλοι μας αναγκαστήκαμε (ή θα έπρεπε) να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.
Των Γιώργου Καντζιλιέρη και Γιάννη Μάρκουλα
Η δολοφονία του Άλκη επιβεβαίωσε πως «έχουμε πιάσει πάτο», ότι το… ρολόι δεν είναι στο παρά ένα αλλά στο και τέταρτο. Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για ανοχή, αδιαφορία, συγκάλυψη, στρουθοκαμηλισμό. Αλλά ούτε και για πυροτεχνηματικής λογικής εφήμερες (αντι)δράσεις.
Είναι επιτακτική ανάγκη ο καθένας/καθεμιά -με την όποια ιδιότητα και ευθύνη έχουμε ως φίλαθλοι, ποδοσφαιριστές/ιες, παράγοντες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι- αρχίζοντας από τον εαυτό του/της και τον περίγυρο του/της, ατομικά και συλλογικά, να φροντίσουμε ο Άλκης να είναι το τελευταίο θύμα της τυφλής βίας.
Να μπει ένα τέλος στον κατήφορο, ν’ αλλάξουμε κουλτούρες και συμπεριφορές. Να γκρεμίσουμε το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο αναπτύσσονται οι στρεβλές, εγκληματικές νοοτροπίες που οδηγούν σε απάνθρωπες πράξεις. Να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τελικά την πραγματικότητα. Αυτό (θα) είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τον Άλκη, μια «σταγόνα βάλσαμο» για τους γονείς και τους οικείους του.
Ο οπαδισμός, όπως και τόσες άλλες έννοιες στη συχνά υποκριτική Ελλάδα (αλλά και σε άλλες χώρες) έχει αποκτήσει μια παρεξηγημένη χροιά. Έχει αρνητικό φορτίο, ενοχλεί, φέρνει στο μέσο μυαλό θλιβερά περιστατικά βίας. Μαυροφορεμένους με μηχανάκια, κράνη, ρόπαλα και μαχαίρια, ανταλλαγή κροτίδων με την αστυνομία, ανελέητο ξύλο σε πεζογέφυρες, στενά και κερκίδες γηπέδων, διακοπές αγώνων, τραυματισμούς και θανάτους.
Ο οπαδισμός δεν είναι και δεν πρέπει να ανεχτούμε να (συνεχίσει να) είναι αυτό! Τα δίποδα τέρατα που τραυμάτισαν θανάσιμα τον Άλκη Καμπανό -επειδή έκανε το… έγκλημα να υποστηρίζει άλλη ομάδα από τη δική τους- έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στην ελπίδα να πάρει ξανά, σύντομα, η λέξη οπαδισμός θετική «απόχρωση»… Δεν είναι οπαδοί, είναι δολοφόνοι με την πλήρη έννοια της λέξης, που περιλαμβάνει τον δόλο και τον φόνο.
Οι πραγματικοί οπαδοί -με τα λάθη και τις υπερβολές τους- ντρέπονται να εντάσσονται στην ίδια κατηγορία με τα δίποδα κτήνη που δεν τα σταμάτησαν ούτε οι κραυγές του Άλκη, «μη με χτυπάτε άλλο».
Οι πραγματικοί οπαδοί, ως άνθρωποι, καλούνται και έχουν την ευκαιρία έμπρακτα να διαφοροποιηθούν. Όπως, η συντριπτική πλειοψηφία τους, τις τραγικές εκείνες ώρες και μέρες, μετά τη δολοφονία.
Το GOVNEWS τιμά τη μνήμη του δύστυχου Άλκη, αρνούμενο να (τον) ξεχάσει. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί ο Άλκης, ούτε ο κτηνώδης τρόπος με τον οποίον κάποιοι του στέρησαν τη ζωή.
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη, ζητήσαμε από τέσσερις θεσμικούς παράγοντες να μας καταθέσουν τις σκέψεις τους. Συγκεκριμένα, από τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, τον γ.γ.Α., Γιώργο Μαυρωτά, τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Παναγιώτη Μπαλτάκο, την αναπληρώτρια προέδρου Super League 1, Κάτια Κοξένογλου, και τον πρόεδρο του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών Ποδοσφαιριστριών, Γιώργο Μπαντή.
Ακολουθούν οι τοποθετήσεις τους:
Λευτέρης Αυγενάκης (υφ. Αθλητισμού): Όσα αυστηρά μέτρα για τη βία κι αν παίρνει η Πολιτεία, η κοινωνία θα δώσει τη λύση με την καλλιέργεια αθλητικής κουλτούρας στη νέα γενιά
Πέρασε ένας χρόνος από το ξημέρωμα της 1ης Φεβρουαρίου που ο Άλκης Καμπανός έπεσε νεκρός στη Θεσσαλονίκη κι ακόμα φαντάζει αδιανόητο και δεν το χωράει –φυσιολογικού- ανθρώπου νους ότι δολοφονήθηκε εν ψυχρώ επειδή ήταν… φίλαθλος κάποιας ομάδας!
Ο Άλκης, όπως εγώ, εσείς, ο αδελφός σας, ο φίλος σας, χαιρόταν για την ομάδα του στις επιτυχίες, στεναχωριόταν στις ήττες, τραγουδούσε γι’ αυτήν, φορούσε τη φανέλα της.
Όπως κάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια «Άλκηδες» στον πλανήτη μας, πλην εκείνων των λίγων που ομοιάζουν με τους δολοφόνους του και δεν έχουν θέση σ’ αυτό που μας ενώνει και μας ψυχαγωγεί, στον αθλητισμό!
Η βία δεν γεννιέται και δεν γαλουχείται στον αθλητισμό αλλά παρασιτεί σ’ αυτό το χώρο. Η βία, που δεν έχει χρώμα και καταδικάζεται σε όποιον κι αν απευθύνεται, είναι μία από τις τρεις μάστιγες των σπορ παγκοσμίως, μαζί με τους χειραγωγημένους αγώνες και το ντόπινγκ.
Μαγικές συνταγές εξάλειψης αυτών των σοβαρών παθογενειών δεν υπάρχουν. Υπάρχει όμως βούληση και καθημερινή μάχη, η οποία απαιτεί ουσιαστική και ειλικρινή συνεργασία της αθλητικής οικογένειας με την Πολιτεία.
Όσα «ιδιώνυμα» κι αν θεσπίζουμε, όσο αυστηρότερο κι αν κάνουμε το πλαίσιο λειτουργίας των Λεσχών Φιλάθλων, όσο κι αν προσδιορίζουμε ως αθλητικά αδικήματα τα περιστατικά που γίνονται μακριά από τα γήπεδα (μέτρα που ήδη έχουμε λάβει), όσες συλλήψεις και τιμωρίες κι αν έχουμε, δεν αρκούν.
Χρειάζεται η συμβολή της κοινωνίας με τη συστηματική καλλιέργεια κουλτούρας στο σχολείο και στο σπίτι για να επαναδιαμορφωθούν υγιείς συνθήκες: Για να μπορεί ο καθένας και παντού να εκφράζει ελεύθερα την αγάπη του για οποιαδήποτε ομάδα επιθυμεί. Χωρίς δισταγμό, χωρίς φόβο, στο σπίτι, στο γήπεδο, στο σχολείο, στους δρόμους της γειτονιάς.
Όλοι μαζί για μια κοινωνία καλύτερη, για έναν αθλητισμό πιο υγιή, ασφαλή, προσιτό σε όλους τους συμπολίτες μας, για ένα μέλλον που θέλουμε και αξίζει να χαράξουμε για τη νέα γενιά.
Θέλω να εκφράζω ξανά τα βαθιά μου συλλυπητήρια, τον απέραντο σεβασμό και τη αμέριστη συμπαράστασή μου στους οικείους του Άλκη Καμπανού για τον Γολγοθά που βιώνουν.
Ο τραγικός χαμός του γιού τους σήμανε συναγερμό στη συγκλονισμένη κοινωνία μας και φαίνεται πως την αφύπνισε. Για να μην υπάρξει ποτέ άλλος Άλκης…
Γιώργος Μαυρωτάς (γενικός γραμματέας Αθλητισμού): Ν’ αντιμετωπίσουμε τους «βολικούς παρείσακτους» πριν γίνουν -αν δεν έχουν ήδη γίνει- «άβολοι εισβολείς»
Ένας χρόνος από τη νύχτα που ο Άλκης έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι της «μαγκιάς» και της τυφλής βίας. Ένας χρόνος από τότε που ο Άλκης έφυγε επειδή βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή. Ένας χρόνος που μια μητέρα δεν χαϊδεύει το κεφάλι του γιού της, επειδή κάποιοι ήθελαν να δείξουν ποιος κάνει κουμάντο.
Εξαφανίζεται η βία στην κοινωνία; Όχι. Τιθασεύεται; Ναι. Πώς; Με σύγχρονα μέτρα και εφαρμογή τους. Τα μέτρα δεν αφορούν μόνο την καταστολή, αφορούν και την ευαισθητοποίηση, την αποτροπή, την καλλιέργεια κουλτούρας ανοχής όπου εκεί μεγάλη συμβολή μπορεί να έχει η γενικότερη παιδεία αλλά και ο Τύπος με τα πρότυπα που προβάλλονται.
Η υποστήριξη μια ομάδας είναι πολλές φορές το άλλοθι για παραβατικές και βίαιες συμπεριφορές. Όμως καμία ομάδα δεν πρέπει να το ανέχεται αυτό και όταν σιωπηλά το αποδέχεται, είναι συνυπεύθυνη. Οι συνέργειες και το κτίσιμο εμπιστοσύνης μεταξύ Πολιτείας και Συλλόγων για την αντιμετώπιση των «βολικών παρείσακτων» στο αθλητικό γίγνεσθαι είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Δεν πρέπει να υπάρχουν οι «δικοί μας» και οι «δικοί σας» τραμπούκοι, πρέπει να είμαστε όλοι απέναντι. Κοινή βούληση, συντονισμένη πράξη. Νόμοι υπάρχουν και μάλιστα αυστηροί. Στο στόχαστρο πρέπει να μπει και η ρητορική μίσους που πολλές φορές υποδαυλίζει πράξεις βίας. Ο αθλητισμός πρέπει να τιθασεύει την ενδημική βία που υπάρχει στην κοινωνία και όχι να της δίνει άλλοθι για να θεριεύει.
Τα γήπεδα λειτουργούσαν ανέκαθεν ως χώροι ψυχαγωγίας και εκτόνωσης της κοινωνίας. Υπάρχει όμως ένα πλαίσιο κανόνων για να γίνεται αυτό. Αν δεν συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό και αν δεν το εφαρμόσουμε τότε οι «βολικοί παρείσακτοι» θα γίνουν -αν δεν έχουν ήδη γίνει- «άβολοι εισβολείς» και θα βάζουν αυτοί τους κανόνες τους, μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ο Άλκης μας «σκούντησε» γερά φεύγοντας, δείχνοντάς μας αυτό που έρχεται και πρέπει να το σταματήσουμε για να μην πάει χαμένη η θυσία του. Δεν είναι αργά και του το χρωστάμε…
Παναγιώτης Μπαλτάκος (πρόεδρος ΕΠΟ): Απαιτείται κόπος, δουλειά και συνεργασία όλων για μην βρεθούν άλλοι στη θέση των γονιών του Άλκη
Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού οφείλουμε όλοι να σταθούμε με σεβασμό απέναντι στη μνήμη αυτού του παιδιού και να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να αποτρέψουμε παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Το κύμα συμπαράστασης που ακολούθησε αυτό τον αδιανόητο και πέρα για πέρα άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου επειδή απλά και μόνο υποστήριζε μια ομάδα, μας έδειξε ακριβώς αυτό. Ότι η μνήμη του δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχαστεί. Ότι ο χαμός του Άλκη που θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί, το παιδί της διπλανής πόρτας ή ένα μέλος της οικογένειάς μας ας αποτελέσει τουλάχιστον την αφορμή να δράσουμε.
Τα γήπεδα και το ποδόσφαιρο δεν παράγουν βία, αλλά αποτελούν πολλές φορές το άλλοθι για παραβατικές και βίαιες συμπεριφορές. Ούτε έλλειψη νόμων υπάρχει. Τα γήπεδα και το ποδόσφαιρο εμείς τα θέλουμε καθαρά, χωρίς βία και παραβατικές συμπεριφορές και αυτή είναι η κατεύθυνση μας. Για να γίνει αυτό βεβαίως δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και εύκολες λύσεις, αλλά απαιτείται κόπος, δουλειά και συνεργασία όλων. Απαιτείται ακόμη αλλαγή νοοτροπίας. Απαιτείται εκπαίδευση και ανάδειξη των αξιών του αθλητισμού και του Ευ Αγωνίζεσθαι.
Θα πρέπει να βλέπουμε και να προβάλλουμε τις πολλές θετικές πλευρές του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού για να μην υπάρξουν ποτέ στο μέλλον οικογένειες που θα θρηνήσουν το παιδί τους. Να μην βρεθούν άλλοι γονείς στη θέση των γονιών του Άλκη. Το ποδόσφαιρο θέλουμε να δίνει μόνο χαρά και να συναρπάζει. Τα γήπεδα τα θέλουμε γεμάτα από υγεία και για να φθάσουμε σε αυτό το σημείο οφείλουμε όλοι να δράσουμε και να το κάνουμε συντεταγμένα. Το οφείλουμε στη μνήμη του Άλκη, το οφείλουμε στα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές φιλάθλων.
Κάτια Κοξένογλου (αναπληρώτρια προέδρου Δ.Σ. Super League 1): Η τραγική απώλεια του Άλκη αποτελεί ένα καμπανάκι για την κοινωνία μας, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο
Η Super League αφιέρωσε τη 19η και την 20ή αγωνιστική του πρωταθλήματος Super League 2022-2023 στη μνήμη του Άλκη Καμπανού και στην προσπάθεια για την αλλαγή της οπαδικής κουλτούρας στην Ελλάδα.
Η βία δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο, στη ζωή, στην κοινωνία μας.
Η διοργανώτρια έχει αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες κατά της βίας, μαζί με όλες τις ομάδες, αυτό ωστόσο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι ένα ζεστό χειροκρότημα σεβασμού στη μνήμη του Άλκη Καμπανού, ένωσε όλους τους φιλάθλους, ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα κατά της βίας.
Αυτό ακριβώς συνέβη σε όλους τους αγώνες της 19ης και 20ής αγωνιστικής ημέρας του Πρωταθλήματος Stoiximan Super League, σε όλα τα γήπεδα, μια κίνηση που αγκαλιάστηκε από όλους όσοι βρίσκονταν στις κερκίδες.
Η τραγική απώλεια του Άλκη αποτελεί ένα καμπανάκι για την κοινωνία μας, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο.
Η Super League θα συνεχίσει να στηρίζει κάθε προσπάθεια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της φίλαθλης κοινής γνώμης, αξιοποιώντας την τεράστια δυναμική του ποδοσφαίρου.
Γιώργος Μπαντής (πρόεδρος ΠΣΑΠΠ): Χρέος στον Άλκη και τους γονείς του να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η ελληνική γλώσσα, αν και πλούσια, δεν μπορεί να αποτυπώσει ανάγλυφα τα συναισθήματά μου. Ακόμη και σήμερα που έχει περάσει ένας χρόνος δεν μπορώ να πιστέψω πως συνέβη κάτι τέτοιο. Τον Άλκη δεν τον γνώριζα, αλλά νιώθω ότι έφυγε από τη ζωή ένας δικός μου άνθρωπος. Ένα νέο παιδί, 19 ετών δολοφονήθηκε επειδή έτυχε να υποστηρίζει μία ομάδα. Αν είναι δυνατόν. Δεν μπορεί να το «συλλάβει» ανθρώπινος νους.
Η άνανδρη δολοφονία του δεν μπορεί να αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας. Με τρομάζει και με θλίβει μόνο σαν σκέψη ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αν όντως συμβαίνει τότε όλοι μας έχουμε κάνει πολλά λάθη και είμαστε υπόλογοι στα παιδιά μας. Αν θέλουμε να τιμήσουμε τη μνήμη του πρέπει να αλλάξουμε όλοι. Το αίμα του Άλκη που χύθηκε τόσο άδικα ας αποτελέσει την αφορμή να γίνουμε καλύτεροι, αλλιώς ότι και να πούμε θα είναι κούφια λόγια του αέρα. Βαρέθηκα τα λόγια, ας κάνουμε πράξεις ώστε να μη θρηνήσουμε άλλα αθώα θύματα στο βωμό ενός ηλίθιου, συγνώμη για την έκφραση, πόλεμου που βρίσκεται μόνο στη ζοφερή φαντασία κάποιων. Έχουμε χρέος τόσο προς εκείνον που δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας αλλά και προς τους γονείς του να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.
