Παρακολουθώ, αν όχι με ενδιαφέρον, σίγουρα με απορία, τα τεκταινόμενα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δη κατά τα τελευταία 24ωρα που δείχνει να εντείνονται οι διεργασίες, εξελίξεις, συμμαχίες, αντιπαραθέσεις, κόντρες, διαφωνίες, συγκρούσεις και εν γένει διαφοροποιήσεις του «σκληρού» πυρήνα και τμήματος της… γραφειοκρατίας του, ενόψει του συνεδρίου θέσεων που εκκίνησε.
Πρόκειται για ένα τοπίο που μπορεί στην επιφάνεια να παρατηρεί κάποιος αναταραχή, κινητοποίηση, μα και συντρίμμια που συνεπάγονται πολεμικού -είναι αλήθεια- κλίματος, εντούτοις όμως στην βάση και τα θεμέλια, λαμβάνει χώρα ένας πρωτόγνωρος αγώνας σκακιού.
Οι αντιμαχόμενοι; Οι (νυν, μα και πρώην) προεδρικοί! Αλλιώς, η έντονα αναχρονιστική αρτηριοσκληρωτική κομματική νομενκλατούρα του χθες από τη μια πλευρά και οι… νεαροί κύριοι που αγνοούνται από την άλλη.
ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ «GOVNEWS WEEKLY» #9
Η επίπτωση από την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία τον περασμένο Σεπτέμβριο, μέχρι σήμερα, στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ραγδαία, μα και αναμενόμενη, καθώς δύσκολα κάποιος μπορεί να πειστεί πως το στόρι του 35χρονου επιχειρηματία που -περίπου- «είδε φως και μπήκε…» θα είχε θετική κατάληξη. Πόσο, μάλλον, ευεργετική επίδραση για έναν κομματικό χώρο που δεν θέλει να αλλάξει, ούτε να εργαστεί, αλλά και να ορθώσει μια θετική ατζέντα, με ρεαλιστικές προτάσεις, απτές λύσεις και «φρέσκια» προσέγγιση στα ζητήματα που κυριαρχούν σήμερα, αλλά και σε όσα ακολουθούν, προσεχώς.
Ένας χώρος που έχει συνηθίσει να… φυτοζωεί στην αφάνεια, στην στείρα άρνηση, προτάσσοντας το «Όχι σε όλα» ως θέση αρχής και αναδεικνύοντας εικόνες και καταστάσεις που δεν υφίστανται καν στην χώρα μας, πλέον.
Κι αυτό, σε μόλις 5 μήνες, με τον… μπαμπούλα των Ευρωεκλογών να διαφαίνεται απειλητικά στον ορίζοντα. Κάτι λιγότερο από 3,5 μήνες για την ακρίβεια!
Και μέσα σε όλα αυτά τα «ωραία» και διόλου δημιουργικά, ήρθε και η παρέμβαση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αποφάσισε πως έφτασε η ώρα να θέσει τέλος (;) στην… αγρανάπαυσή του, γνωστοποιώντας την αντίδρασή του σε σχέση με τον νυν πρόεδρο ότι επιδιώκει μία «λευκή επιταγής τριετίας» ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, πράγμα που, όπως αναφέρει, «προεξοφλεί μία εκλογική αποτυχία». Ενώ σε περίπτωση που ισχυριζόταν πως το… ματς «γυρίζει», όπως (εν γνώσει του ψευδώς) έκανε ο ίδιος και τα κομματικά στελέχη του Σύριζα στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2019 και του 2023, με αποτέλεσμα τον back-to-back καταποντισμό των ποσοστών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλα θα ήταν καλά…
Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας σημειώνει ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν μπορεί να ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από την Πολιτική Γραμματεία, αλλά οφείλει να προσφύγει σε εκείνους που τον εξέλεξαν, δηλαδή στα μέλη του κόμματος. Να προχωρήσει σε μία νέα εκλογή από τη βάση, σε μία διαδικασία όπου όποιος θέλει μπορεί να είναι υποψήφιος.
Η επιστολή-παρέμβαση του πρώην αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ βρίθει από ανορθογραφίες και υποκριτικές αναφορές, όπως για παράδειγμα «δεν μπορώ να παραβρεθώ σε ένα συνέδριο που έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας. Ένα συνέδριο, όπου θα υποκριθούμε όλοι μαζί πόσο αγαπημένοι είμαστε και το κοινό θα μας χειροκροτήσει».
ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ «GOVNEWS WEEKLY» #9
Αλήθεια, στις συνεχείς εκλογικές ήττες από το 2019 μέχρι και το περασμένο καλοκαίρι, πως διαμορφώθηκε το modus operandi του κ. Τσίπρα προς την κατεύθυνση αναζήτησης και προσδιορισμού των βασικών αιτιών που οι πολίτες «γύρισαν την πλάτη» στον ΣΥΡΙΖΑ; Επιχείρησε να τις αναζητήσει; Πραγματοποίησε κάποιο δομικό ή απολογιστικό συνέδριο; Μήπως πρόκρινε το «αγάπη μόνο» και συνέχισε απερίσπαστος την πορεία του στο… πουθενά;
Επίσης, σε άλλο σημείο της παρέμβασής του, ο Αλέξης Τσίπρας επισημαίνει πως «Μπροστά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αναλαμβάνω μια ακόμη ευθύνη. Όχι της ανέξοδης κριτικής. Ούτε της εμπλοκής μου σε παίγνια εξουσίας. Αλλά την ευθύνη να προειδοποιήσω για αυτό που βλέπω να έρχεται και πρέπει να αποτραπεί. Την ευθύνη να πω την αλήθεια, όπως τη βλέπω και την αισθάνομαι. Και να προτείνω λύση. Το κόμμα μας βρίσκεται εδώ και καιρό σε παρατεταμένη και βαθιά κρίση».
Αλήθεια, εάν αυτή η αποστροφή της ανακοίνωσης είχε εκδοθεί τον Ιούλιο του 2019 ή τον Μάϊο του 2023, πόσο (α)ταίριαστη θα ήταν με τα όσα συνέβαιναν -τότε, μα και σήμερα- στο εσωτερικό του συγκεκριμένου κόμματος;
Σε άλλο σημείο σημειώνει: «Θα τελειώσει την Κυριακή των ευρωεκλογών η αλαζονεία του 41%; Θα ξεπροβάλει μια αχτίδα ελπίδας; Ή θα ξεπροβάλει η απειλή ενός μαύρου ορίζοντα -αυτού της ακροδεξιάς;». Δηλαδή, για να αντιληφθούμε κάτι: Η «αχτίδα ελπίδας» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρός του; Επίσης, ποια η σχέση της ακροδεξιάς με την ελληνική κυβέρνηση; Όποιος θεωρεί πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι κάτι άλλο από Κεντροδεξιά, τότε πλανάται πλάνη οικτρά.
Εκεί, όμως, που «σπάει» τα… λαϊκόμετρα και καταργεί την αλήθεια ή την λογική είναι η αναφορά του στην αποσύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ από την κοινωνία. Κάτι που αντελήφθη το τελευταίο 5μηνο, αλλά αδυνατούσε να το αντιληφθεί την προηγούμενη 5ετία με τον ίδιο στο τιμόνι της ηγεσίας του. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Είναι σαν να έχουμε γυρίσει την πλάτη στην κοινωνία, αν και μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη της ενίσχυσης των δεσμών μας με αυτή. Αυτό που φαίνεται είναι μια εσωτερική διαπάλη που αφορά περισσότερο προσωπικές σκοπιμότητες και λιγότερο την κοινωνία. Φαινόμενα ιδιοτέλειας, ναρκισσισμού, παραβίασης των αρχών της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, έχουν παραλύσει τον κομματικό οργανισμό. Με αποτέλεσμα η εικόνα που εκπέμπεται να είναι πως αδιαφορούμε για την κοινωνία και για το αποτέλεσμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης».
I rest my case, όπως ισχυρίζονται και στις πέραν του Ατλαντικού ακτές.
Μάλλον, η ανακοίνωση του Αλέξη Τσίπρα, άργησε 5 –και κάτι ψιλά- χρόνια να συνταχθεί και εκδοθεί. Μεταχρονολογημένα και εντελώς εκτός κλίματος. Όπως και ο εμπνευστής και φορέας της…
Δημοσιεύτηκε στο 9ο τεύχος της εφημερίδας «GOVNews Weekly» – Διαβάζεται… με ένα κλικ!
