Κυβέρνηση και (αξιωματική ή μη) αντιπολίτευση βρίσκονται σε τεντωμένο σκοινί κάνοντας εκ νέου πολιτική πάνω σε πτώματα. Όπως είχε γίνει στο Μάτι. Όπως είχε γίνει στην Ηλεία. Έτσι και τώρα, με τα Τέμπη. Κυρίως επειδή και οι 300 της Βουλής αδυνατούν να αφουγκραστούν την κοινωνία.
Από τη μια η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει να υποδυθεί τον ρόλο της απολογούμενης αλλά οι πράξεις της καταδεικνύουν το αντίθετο: αφενός με τη σύσταση μιας Εξεταστικής Επιτροπής που, αντί όντως να ρίξει φως στην υπόθεση, επιχείρησε με τις παλινωδίες της να θολώσει ακόμη περισσότερο την υπόθεση.
ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ «GOVNEWS WEEKLY» #14
Και, αφετέρου, με τη στήριξη προς τον Κώστα Καραμανλή και το αφήγημα του ανθρώπινου λάθους –έστω κι αν σε πρόσφατη δημοσκόπηση οι 8 στους 10 Έλληνες πολίτες και οι 7 στους 10 ψηφοφόρους της ΝΔ θεωρούν ότι λαμβάνει χώρα, για να το πούμε λαϊκά, ένα… κουκούλωμα.
Κι αυτό πριν έρθει στο φως της δημοσιότητας το ζήτημα της «μονταζιέρας» των διαλόγων του επίμαχου σταθμάρχη.
Ακόμη και η ατάκα του πρώην υπουργού, ότι δεν κρύβεται πίσω από καμία ασυλία, ήταν υποκριτική μιας και πιάστηκε ψευδόμενος να λέει ότι τον Οκτώβριο ζήτησε να καταθέσει πρόταση προανακριτικής (δεν το ζήτησε ποτέ), και δεν υφίσταται θέμα βουλευτικής ασυλίας – μα νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Κι ενώ η κυβέρνηση αμύνεται στο θέμα των Τεμπών (και των ευθυνών της τραγωδίας) επιδεικνύοντας ακόμη και αλαζονεία, με αποκορύφωμα την 20λεπτη ομιλία Καραμανλή στη Βουλή, από την άλλη συμπεριφέρεται με μια τουλάχιστον ανεξήγητη αγωνία για τα ποσοστά στις προσεχείς ευρωεκλογές, λες και είναι το τέλος του κόσμου. Λες κι αν πέσει στο 25% ως έδειξε δημοσκόπηση (που δεν θα πέσει, ενδεχομένως ούτε καν κάτω από το 30άρι) θα πρέπει κατόπιν να λογοδοτήσει. Χρειάζεται απλώς ψυχραιμία και να ξαναπιάσει το νήμα της επικοινωνίας με την κοινωνία, που μοιάζει να κόπηκε στην κοιλάδα των Τεμπών.
Και προφανώς να φωτιστούν από τη δικαστική έρευνα όλες ανεξαιρέτως οι πτυχές
αλλά και θεωρίες, χωρίς ταμπού ή ίχνος συγκάλυψης.
Ούτε όμως η αντιπολίτευση πάει πίσω. Επιδεικνύοντας σημάδια τραμπισμού, ο Στέφανος Κασσελάκης απαίτησε την παρουσία ξένων τοποτηρητών στις πρόωρες εκλογές που ζητά – βέβαια βάσει Συντάγματος δεν μπορούν να γίνουν εκλογές αν δεν συμπληρωθεί ένα ημερολογιακό έτος από τις προηγούμενες.
Ο, δε, ΣΥΡΙΖΑ, τη μια ζητά, την άλλη δεν ζητά ακόμη τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής (επειδή χρονικά θα τον βόλευε να πάει λίγο πριν τις ευρωεκλογές), το ΠΑΣΟΚ είχε αρνηθεί την ιδέα της Νέας Αριστεράς για πρόταση δυσπιστίας αλλά εντέλει πήρε την πρωτοβουλία να την καταθέσει ώστε να καρπωθεί ό,τι μπορεί επικοινωνιακά μιας και τα ποσοστά του παραμένουν χαμηλά.
Προφανώς και η χώρα δεν χρειάζεται πάλι εκλογές. Χρειάζεται μια σοβαρή κυβέρνηση και μια σοβαρή αντιπολίτευση, που μπορεί να πείσει ότι είναι έτοιμη να κυβερνήσει όταν με το καλό ξαναγίνουν εκλογές.
Το δεύτερο, ακόμη αναζητείται.
