Ο κ. Λαφαζάνης σε μια αποκαλυπτική συνέντευξή του στο emea.gr – η οποία αναμένεται να συζητηθεί – μιλά για τους πρώην συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική συνεργασίας.
Παράλληλα, αναφέρεται στην εσωκομματική «κόντρα» στον ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας ότι «είναι υπαρκτή ανάμεσα στον Τσίπρα και την «Ομπρέλα», αλλά αφορά περισσότερο τις καρέκλες και τους ρόλους στον νεοδεξιό ΣΥΡΙΖΑ».
Επίσης, ο κ. Λαφαζάνης, μιλά για το ενδεχόμενο «διάσπασης», πολιτικής «κατάρρευσης» και αμφισβήτησης του Αλέξη Τσίπρα, στην περίπτωση που ηττηθεί και πάλι, στις επικείμενες εθνικές εκλογές.
Τέλος, απαντά σε εκείνους που χαρακτηρίζουν το κόμμα του φιλορωσικό και παίρνει ξεκάθαρη θέση για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
emeaGR: Ακούγεται και γράφεται ότι υπάρχει προσέγγιση μεταξύ κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως του κ. Τσακαλώτου, με το δικό σας κόμμα. Ποια είναι η πραγματικότητα, έχετε συναντήσει στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Π. Λαφαζάνης: Όσοι λένε ή γράφουν για σενάρια προσέγγισης δικής μου ή συνεργατών και συναγωνιστών μου, με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα με τον Ε. Τσακαλώτο, προφανώς ζουν σε άλλον πλανήτη.
Ο Ε. Τσακαλώτος ήταν ο υπουργός που, με προεξάρχοντα τον Α. Τσίπρα, έκανε την μεγάλη «κωλοτούμπα» τον Ιούλιο του 2015 και εφάρμοσε ο ίδιος, από το Υπουργείο Οικονομικών, το τρίτο, ιδιαίτερα καταστροφικό, μνημόνιο, το οποίο, πέραν των άλλων, διέλυσε, ξεπούλησε και παρέδωσε τον τομέα της Ενέργειας σε μεγάλα διαπλεκόμενα συμφέροντα, με συνέπεια να βιώνει σήμερα ο λαός μας με ιδιαίτερη ένταση την ενεργειακή ληστεία και την ενεργειακή φτώχεια. Προσωπικά ως Υπουργός Ενέργειας της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα εφάρμοζα ποτέ τέτοια μέτρα παράδοσης της χώρας και του λαού μας στο ενεργειακό μπλοκ διεθνών και εγχώριων μεγάλων συμφερόντων.
Όσον αφορά τις συναντήσεις με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τέτοιες συναντήσεις δεν υπήρξαν ποτέ.
Το τελευταίο πράγμα που θα με ενδιέφερε να κάνω είναι δημόσιες σχέσεις μαζί τους και βεβαίως ξέρω να διακρίνω τα στελέχη από τον απλό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, αυτόν τον κόσμο που δεν έχει πελατειακές επιδιώξεις και σήμερα ανησυχεί, παίρνει αποστάσεις ή εκφράζει την αντίθεσή του προς τις νεοδεξιές επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Διατελέσατε υπουργός στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και γνωρίζετε καλά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αληθεύει ότι υπάρχει «κόντρα» μεταξύ του κ. Τσίπρα και των παλαιών στελεχών που αποτελούν την εσωκομματική τάση «Ομπρέλα»;
Π. Λαφαζάνης: Ουσιώδεις πολιτικές διαφορές μεταξύ Τσίπρα και της λεγόμενης «Ομπρέλας» δεν υπάρχουν. Η «κόντρα» που πράγματι είναι υπαρκτή ανάμεσα στον Τσίπρα και την «Ομπρέλα» αφορά περισσότερο τις καρέκλες και τους ρόλους στον νεοδεξιό ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλ. Τσίπρας, μετά την αποχώρηση τη δική μου και του «Αριστερού Ρεύματος», τον Ιούλιο του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της μεγάλης πολιτικής προδοσίας του να συνομολογήσει τρίτο μνημόνιο, έχει βαλθεί να υποβαθμίσει και να εξοντώσει πολιτικά τη «δεύτερη» φουρνιά παλαιών στελεχών του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό διότι αυτά τα στελέχη, λόγω της προϊστορίας και του βάρους τους στη διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, διαθέτουν κάποια οντότητα και μπορούν να διαφωνήσουν και να εκφράσουν απόψεις που να είναι μη αρεστές στην Προεδρική φρουρά, την οποία, δυστυχώς, τα ίδια υπηρέτησαν, εξυπηρετώντας την πολιτική και αρχηγική μετάλλαξη του κόμματος.
Τώρα ο Τσίπρας, με τη μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ΠΑΣΟΚ της χειρότερης μορφής, αισθάνεται ισχυρός για να εξουδετερώσει πολιτικά εντός του ΣΥΡΙΖΑ κάθε φωνή που μπορεί να του φέρει εμπόδια στην ανεξέλεγκτη εξουσία του.
Στο κατεστημένο πολιτικό χώρο σήμερα δεν υπάρχει μόνο ένα ΠΑΣΟΚ, της ύστερης και χείριστης περιόδου της Πασοκικής πορείας, υπό τον Ν. Ανδρουλάκη.
Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό υπάρχουν τρία μετά-Ανδρεϊκά ΠΑΣΟΚ. Ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη. Και στα τρία αυτά κόμματα ο κεντρικός διαχειριστικός πυρήνας τους ελέγχεται από στελέχη του «εκσυγχρονιστικού», τρομάρα του, ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και του ΓΑΠ.
Στις επόμενες εκλογές ότι και να ψηφίσει ο πολίτης από τις τρεις ως άνω ετικέτες, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ, στην ουσία θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, το Σημιτικό φαύλο, εξαρτημένο, πελατειακό και παραδομένο στα μεγάλα διαπλεκόμενα συμφέροντα, ΠΑΣΟΚ.
Βλέπετε ακόμη και διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που επικρατήσει και πάλι η ΝΔ στις εθνικές εκλογές;
Π. Λαφαζάνης: Και να επικρατήσει η ΝΔ δεν θα είναι αυτοδύναμη. Αμφιβάλλω επίσης ότι μπορεί να πάρει αυτοδυναμία ακόμα και με τυχόν δεύτερες άμεσες εκλογές. Αντίθετα, μπορεί να πάει και χειρότερα, αν δεν κάνει ιδιαιτέρως πειστικές προσπάθειες για μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Ο Αλ. Τσίπρας ακριβώς για να αποφύγει το πολιτικό του τέλος, την διάσπαση και την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει επιδοθεί σε μια αντιπολιτευτική κούρσα δημαγωγίας και άκρατων υποσχέσεων, χωρίς να προτείνει στην ουσία καμμιά διαφορετική πολιτική. Η δημαγωγία και ο τακτικισμός είναι το μόνο που ξέρει να κάνει. Στόχος του είναι να χωθεί σε μια μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας, εκείνης ή της άλλης μορφής, μόνο και μόνο για να παραμείνει ο ίδιος στο προσκήνιο της εξουσίας, να μοιράζει κυβερνητικές και κρατικές καρέκλες και βεβαίως για να συντηρεί τα πολυδαίδαλα πελατειακά δίκτυα που αναπαράγουν την κομματική του ύπαρξη και την εκλογική του βάση.
Σήμερα, η μεγαλύτερη τραγωδία για τη χώρα είναι ένα διεφθαρμένο και χειραγωγούμενο πολιτικό σκηνικό που δεν διαθέτει κανένα σχέδιο και όραμα για τον τόπο, παρά μόνο αδηφάγες και φαύλες πολιτικές και πρακτικές για καρέκλες, προνόμια, υποταγή σε μια κρατικοδίαιτη διαπλεκόμενη ολιγαρχία, κατευνασμό και εκποίηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και της ίδιας της κυριαρχίας μας και ακραία υποτέλεια στα μεγάλα Δυτικά κέντρα.
Σε ποιο πολιτικό χώρο θα κινείται το δικό σας κόμμα και με ποια γνωστά πολιτικά πρόσωπα θα συνεργαστείτε;
Π. Λαφαζάνης: Η σημερινή κατάσταση που βιώνει η χώρα και ο λαός μας είναι πολύ διαφορετική και πολύ πιο δύσκολη σε σχέση με το παρελθόν. Στην ουσία η Ελλάδα έχει καταντήσει σήμερα «αποικία» και άβουλο «προτεκτοράτο» των Δυτικών κέντρων, ενώ ο τόπος μας και ο λαός μας αντιμετωπίζουν στην κυριολεξία πρόβλημα οικονομικής, παραγωγικής, κοινωνικής και εθνικής επιβίωσης.
Η πατρίδα μας υπό τις σημερινές συνθήκες χρειάζεται ένα πολύ μεγάλο και ευρύ αγωνιστικό πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο που θα συγκεντρώσει και θα ενώσει την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πέραν από πολιτικές προελεύσεις, πάνω σε ένα δημοκρατικό, πατριωτικό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την ανατροπή του σημερινού φαύλου και εξαρτημένου πολιτικού κατεστημένου και το άνοιγμα του δρόμου για την ανόρθωση, την εθνική ανεξαρτησία, την παραγωγική και τεχνολογική ανασυγκρότηση του τόπου και την επαναθεμελίωση του κράτους, για την κοινωνική δικαιοσύνη και την βαθιά δημοκρατία ενάντια στο καθεστώς της διαπλεκόμενης ξενόδουλης ολιγαρχίας, η οποία ελέγχει και κατευθύνει την πολιτική ζωή με ένα “υπαλληλικό” και διεφθαρμένο υπαλληλικό προσωπικό.
Σε αυτόν τον μεγάλο στόχο, στόχο ύπαρξης, σωτηρίας και μέλλοντος για τον τόπο μας, επιδιώκει να συμβάλλει το «Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης»(ΔΗ.Κ.Ε.Α), το οποίο ίδρυσα μαζί με συνεργάτες και συναγωνιστές μου και το οποίο με το δημοκρατικό πατριωτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμά του απευθύνεται σε όλους τους ανιδιοτελείς και δημοκρατικούς πολίτες με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.
Όπως απευθύνεται για συνεργασία και σε όλες τις φερέγγυες, αξιόπιστες και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν την εθνική, παραγωγική και κοινωνική απελευθέρωση της πατρίδας μας. Στο πλαίσιο αυτό έχουμε ανοίξει ένα θετικό δρόμο προώθησης της συνεργασίας με τον Νότη Μαριά και το κόμμα το οποίο εκφράζει , που κινούνται με σοβαρότητα σε μια αντισυστημική κατεύθυνση.
Πολλοί είναι εκείνοι που σας κατηγορούν για φιλορωσική προσέγγιση στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ποια είναι η πραγματικότητα, καταδικάζετε την εισβολή της Ρωσίας και την αναθεωρητική στάση του Πούτιν;
Π. Λαφαζάνης: Οι κυρίαρχοι κύκλοι της Δύσης και πρώτα απ’ όλα οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το αγγλοσαξονικό AUCUS, αντιστρέφουν την αλήθεια σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Κατ’ αρχάς ο πόλεμος αυτός δεν ξεκίνησε πριν 4 μήνες αλλά πριν 8 χρόνια με το αμερικανοκαθοδηγούμενο πραξικόπημα του Μεϊντάν στο Κίεβο, το οποίο ανέτρεψε τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Γιανούκοβιτς και ξεκίνησε την επιβολή χούντας στην Ουκρανία με απαγορεύσεις των δημοκρατικών κομμάτων, μαζικές διώξεις και χιλιάδες δολοφονίες ρωσόφωνων πολιτών, για να καταλήξει στην πρόθεση άμεσης ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την εγκατάσταση πυρηνικών πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας.
Τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν τον ήθελε ούτε τον ξεκίνησε η Ρωσία. Τον πόλεμο στην Ουκρανία τον σχεδίασαν, τον οργάνωσαν, τον πραγματοποιούν δια αντιπροσώπων και τον κλιμακώνουν με τις μαριονέτες τους στο Κίεβο, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι πιο φανατικοί σύμμαχοί τους, στους οποίους δυστυχώς συγκαταλέγεται, ερήμην του ελληνικού λαού και η Ελλάδα του Κυρ. Μητσοτάκη και του ελληνικού ξενόδουλου πολιτικού κατεστημένου.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν στρέφεται μόνο κατά της Ρωσίας. Ο πόλεμος αυτός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ έχει εξαπολυθεί κυρίως κατά της Ευρώπης, κατά των ευρωπαϊκών λαών και στρέφεται ενάντια σε όλους τους λαούς και τις μικρότερες χώρες του πλανήτη, των οποίων επιδιώκει την εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό, όπως επιδιώκει την μάταιη αναβίωση της αμερικάνικης μονοκρατορίας στον κόσμο.
Η Ελλάδα είναι από τα μεγάλα θύματα αυτού του πολέμου και κινδυνεύει, ως πιόνι στα χέρια των αμερικανονατοϊκών κύκλων, να καταστεί ο «μεζές» που θα προσφερθεί στην Τουρκία για να συγκρατηθεί η τελευταία σε Δυτική τροχιά.
Η χώρα μας οφείλει να εφαρμόσει μια νέα εθνική στρατηγική η οποία, ανάμεσα στα πολλά άλλα, θα αντικαταστήσει την αντιρώσικη ψύχωση με μια πολιτική προσέγγισης της Ρωσίας και ουσιαστικής αναβάθμισης των ελληνορωσικών σχέσεων σε όλους τους τομείς.
Μια νέα εθνική στρατηγική αποκτά υπερεπείγοντα χαρακτήρα για την χώρα μας, πριν είναι πολύ αργά και οι συνέπειες των επικίνδυνων εξελίξεων καταστούν καταστροφικές και ανεπίστρεπτες σε βάρος μας.
