Ο Αλέξανδρος Γ. Κορυζής ή Κοριζής (Πόρος, 1885 – Αθήνα, 18 Απριλίου 1941) ήταν Έλληνας νομικός, οικονομολόγος και πρωθυπουργός της χώρας για μόνο 80 ημέρες, από τον θάνατο του Ιωάννη Μεταξά μέχρι και την 12η ημέρα της γερμανικής εισβολής.
Χαρακτηρίστηκε πρωθυπουργός του 2ου ΟΧΙ της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ήταν γιος του Γεωργίου Κορυζή, παλαίμαχου πολιτικού που διετέλεσε βουλευτής Τροιζηνίας και δήμαρχος Πόρου, εγγονός του Σταματίου Κορυζή (1815-1898), πληρεξούσιου βουλευτή Τροιζηνίας, και δισέγγονος του Γεωργίου Κορυζή, αγωνιστή του 1821.
Η μητέρα του, Αικατερίνη, το γένος Αθανασίου Μισυρλή, κατάγονταν από την Πύλο και ήταν ανιψιά του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο Κορυζής πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στον Πόρο, ενώ στα επτά του χρόνια έμεινε ορφανός από μητέρα, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1901-1905) και σε πολύ νεαρή ηλικία διορίστηκε το 1903 στη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, όπου σημείωσε ταχεία άνοδο στην ιεραρχία, υπηρετώντας κυρίως στην Επιθεώρηση και στο τμήμα Οργάνωσης. Από το 1915 συνέβαλε στην οργάνωση κλάδου αγροτικής πίστης στην Εθνική Τράπεζα, από την απόσπαση του οποίου προήλθε αργότερα η Αγροτική Τράπεζα (1929) της οποίας διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του διοικητικού της Συμβουλίου.
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, αρχικά ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, και στη συνέχεια, αποφοιτώντας της σχετικής σχολής, έφεδρος υπολοχαγός Πυροβολικού. Στο τέλος (1914), παρασημοφορήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος και με άλλα αναμνηστικά μετάλλια από τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄.
Πώς έγινε πρωθυπουργός
Στις 9 Αυγούστου 1939, διορίστηκε διοικητής της Εθνικής Τράπεζα της Ελλάδος, μετά τον θάνατο του Ιωάννη Δροσοπούλου. Με τον θάνατο του Μεταξά, τον Ιανουάριο του 1941 και διαρκούντος του πολέμου, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ τού ανέθεσε απευθείας την πρωθυπουργία της Ελλάδας στις 29 Ιανουαρίου 1941).
Την εποχή του διορισμού του ήταν εκτός πολιτικής σκηνής, πλην όμως η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, η προσωπικότητά του και το ήθος του, για τα οποία έχαιρε μεγάλης εκτίμησης απ’ όλες τις πολιτικές παρατάξεις, συνέβαλαν ιδιαίτερα στην βασιλική επιλογή και προτίμησή του από τους πρωτοκλασάτους του Ι. Μεταξά.
Αποδεχόμενος τον διορισμό του ως πρωθυπουργός και πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, ανέλαβε επίσης τις θέσεις του υπουργού Εξωτερικών, υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, και υπουργού Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, καλύπτοντας έτσι όλες τις υπουργικές θέσεις του προκατόχου του. Το δε μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό υπήρξε ιστορικό, κατά το οποίο και είχε πλήρη αντίληψη του πολύ δύσκολου έργου που αναλάμβανε και που θα κατέληγε σε θυσία.
Σύμφωνα με τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Λίνκολν ΜακΒί, ο Κορυζής ήταν «ένας ακάματος εργάτης και ένας ικανός και σεβαστός διαχειριστής [με] φίλους τόσο βενιζελικούς όσο βασιλικούς». Ο διευθυντής της Near East Foundation στην Ελλάδα Λερντ Άρτσερ (Laird Archer), τον χαρακτηρίζει ως έναν ευσυνείδητο, ισχυρό, αυτοδημιούργητο άνδρα, μεγάλης αξιοπρέπειας, που περιφρονούσε τους κομματάρχες και τους ελιγμούς τους. Αντίθετα, ο Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Μάικλ Πάλερετ, θεωρούσε τον Κορυζή αδύνατο χαρακτήρα και άτομο χωρίς προσωπικότητα.
Ο θάνατος του
Στις 18 Απριλίου, δώδεκα ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής, και ενώ μαίνονταν οι μάχες, ο Κορυζής συμμετείχε σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Ακολούθησε κατ’ ιδίαν συνομιλία με τον βασιλιά Γεώργιο, αλλά το τι ειπώθηκε ακριβώς σ’ αυτή τη συνομιλία δεν έγινε ποτέ γνωστό, αν και εικάζεται ότι οι δύο άνδρες μπορεί να διαφώνησαν ως προς την συνέχιση του αγώνα με ενδεχόμενη μετακίνηση της ελληνικής κυβέρνησης στην Κρήτη ή στην αγγλοκρατούμενη Κύπρο. Πάντως, ο Κορυζής εξήλθε συντετριμμένος από τη συνάντησή του με τον βασιλιά, με κατεύθυνση την οικία του στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.
Ο βασιλιάς ανησυχώντας για τον Κορυζή, που πολύ πιθανόν κάτι να είχε υπονοήσει στο λόγο του, έστειλε τον διάδοχο Παύλο στην οικία του. Φθάνοντας ο Παύλος και ενώ μιλούσε στην είσοδο της πρωθυπουργικής κατοικίας με την σύζυγο του Κορυζή, ακούστηκαν πυροβολισμοί από τον πρώτο όροφο. Ο Κορυζής είχε αυτοκτονήσει με δύο σφαίρες στην καρδιακή χώρα, κατά μία εκδοχή ή με μία σφαίρα στο κεφάλι κατά δεύτερη, που είναι ίσως και η πιο πιθανή.
Οι περιστάσεις του θανάτου έχουν οδηγήσει σε αμφισβήτηση την εκδοχή της αυτοκτονίας, ενώ δεν έχει υπάρξει επίσημη γραπτή νεκροψία για τα ακριβή αίτια του θανάτου
