Σε τεντωμένο σκοινί βρίσκονται οι σχέσεις Ισραήλ και Ιράν μετά τα αντίποινα της Τεχεράνης τα ξημερώματα της Κυριακής, για το φονικό χτύπημα του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό. Σε έναν διπλωματικό μαραθώνιο προκειμένου να καταλαγιάσει η ένταση στη Μέση Ανατολή, ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου συγκάλεσε εκ νέου το Πολεμικό Συμβούλιο του Ισραήλ προκειμένου να αποφασίσει για οποιαδήποτε ενέργεια μετά την επίθεση του Ιράν.
Σύμφωνα με το Κανάλι 12 συζητήθηκαν διάφορες επιλογές, με καθεμία από αυτές να είναι ένα «επώδυνο» χτύπημα κατά του Ιράν το οποίο όμως δεν θα μπλοκαριστεί από τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα δεν θα προκαλέσει έναν περιφερειακό πόλεμο. Οι εκτιμήσεις των Δυτικών αξιωματούχων είναι ότι το Ισραήλ θα απαντήσει άμεσα στις επιθέσεις του Ιράν σε μια ενέργεια που θα δίνει την αίσθηση της νίκης και στις δύο πλευρές περιορίζοντας την περαιτέρω κλιμάκωση, όπως δημοσίευσε η «Wall Street Journal». Το Govnews.gr συζήτησε με τον Παλαιστίνιο στρατιωτικό εμπειρογνώμονα, στρατηγό εν αποστρατεία Γιουσέφ Αλ Σαρκαουί τις εκτιμήσεις της παλαιστινιακής πλευράς, την οποία όπως φαίνεται κανείς δεν λαμβάνει υπόψιν.
Είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου του Λιβάνου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και έχει πάρει στρατιωτική εκπαίδευση στην Αίγυπτο, τη Ρωσία, το Πακιστάν και τη Ρουμανία.
Κύριε Αλ Σαρκαουί, μετά την απάντηση του Ιράν το βράδυ του Σαββάτου είχαμε μια ανατροπή στα μέχρι σήμερα δεδομένα αναφορικά με την επιθετικότητα του Ισραήλ. Ο πρόεδρος Ισαάκ Χέρτσοκ χαρακτήρισε την επίθεση του Ιράν «κήρυξη πολέμου». Το Πολεμικό Συμβούλιο του Ισραήλ, στη χθεσινή συνεδρίασή του παρουσία του Μπ. Νετανιάχου και παρατηρητών, δεν προέβη σε καμία ανακοίνωση σχετικά με τις αποφάσεις που ελήφθησαν. Υπάρχει ένας διπλωματικός μαραθώνιος προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ τόνισε ότι η Μέση Ανατολή βρίσκεται στο «χείλος του γκρεμού» και ζήτησε αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση και ποια είναι η δική σας εκτίμηση για τη στάση από εδώ πέρα;
Όλα τα θέματα στην περιοχή βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα χέρια της Αμερικής. Αν θέλει να δώσει ένα ισχυρό χτύπημα στο Ιράν, με κατεύθυνση το Ισραήλ, μπορεί να το κάνει. Και το χτύπημα μπορεί να πραγματοποιηθεί από τους συμμάχους της Αμερικής, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, ή με την υποστήριξη ενός σουνιτικού αραβικού συνασπισμού. Η Αμερική μπορεί να εργαστεί στην κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης της κρίσης και να ζητήσει από το Ισραήλ ουδετερότητα και παύση περαιτέρω έντασης. Το Ιράν, πιστεύω, έχει δώσει μια τακτική στρατιωτική/πολιτική απάντηση. Η έκταση της ετοιμότητας των όπλων του Ισραήλ, της Αμερικής και των Άραβων συμμάχων του Ισραήλ και άλλων, αποκάλυψε την ακρίβεια και τη δύναμη των αντι-drones των ισραηλινών όπλων και των βαλλιστικών πυραύλων τους. Το Ιράν όμως έχει πιο προηγμένα όπλα από αυτά που χρησιμοποίησε, για παράδειγμα «υπερηχητικούς πυραύλους». Η συγκεκριμένη εξέλιξη αποκάλυψε επίσης το μέγεθος της εμπλοκής των Αράβων συμμάχων του Ισραήλ στην υπεράσπιση του. Κυρίως από τη στιγμή που οι Άραβες δεν δίστασαν να υπερασπιστούν το Ισραήλ, ενώ είναι άκρως διστακτικοί απέναντι στη Γάζα και δεν υπερασπίστηκαν τον παλαιστινιακό λαό παρά τον εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του.
Το Ισραήλ είχε πάντα την εμμονή της αποφασιστικής νίκης, ειδικά μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες του εναντίον των αραβικών στρατών. Η εμμονή του για μια τελική νίκη έναντι του Ιράν, υπάρχει πολύ πριν την προχθεσινή επίθεση. Θεωρείτε ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική ή θα αναγκασθεί να αλλάξει στάση;
Το Ισραήλ δεν μπορεί να επιτύχει μια «απόλυτη» νίκη επί του Ιράν, εκτός εάν χρησιμοποιήσει μη συμβατικά όπλα. Η αποτρεπτική δύναμη του Ισραήλ ουσιαστικά δεν είναι πλέον αποτρεπτική δύναμη και έχει αποδειχθεί ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να αμυνθεί μόνο του και το γνωρίζει πολύ καλά. Επίσης δεν είναι σε θέση να δώσει μια μακρά μάχη φθοράς με τα αραβικά περιβάλλοντα και με το Ιράν, ειδικά τώρα, καθώς μετά τον πόλεμο και την εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα, η εικόνα του έχει αλλοιωθεί και έχει περισσότερους εχθρούς. Έχει περισσότερους εχθρούς και λαοί του κόσμου τώρα πια, μισούν ακόμη περισσότερο το Ισραήλ, αλλά η Αμερική θέλει να κερδίσει θέσεις στη Μέση Ανατολή εκ των προτέρων, πριν χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, και ίσως στην Ταϊβάν αργότερα.
Το Ιράν δείχνει μια ορθολογική στάση και δεν επιθυμεί μια περαιτέρω εμπλοκή. Ωστόσο όπως πολύ καλά γνωρίζουμε το Ισραήλ είναι εμμονικά αδιάλλακτο στις θέσεις του. Πόσο ορατή είναι μια γενική ανάφλεξη στην περιοχή εξαιτίας του Ισραήλ και τί κινδύνους εγκυμονεί;
Το Ιράν έχει περισσότερη σοφία στη διαχείριση της πολιτικής και του πολέμου από το Ισραήλ, είναι γρήγορο στην πολιτική και στον πόλεμο, επειδή είναι σίγουρο ότι έχει συμμάχους που δεν θα το εγκαταλείψουν, είτε είναι καταπιεστής είτε καταπιεζόμενος. Αλλά οι σύμμαχοι του Ισραήλ μπορεί να αναγκάσουν το Ισραήλ να «εξορθολογιστεί» για μεγάλο χρονικό διάστημα, φοβούμενοι την κατάρρευση της αραβικής/ισλαμικής συμμαχίας μαζί του, ειδικά της Σαουδικής Αραβίας.
Υπάρχουν πολλές φωνές οι οποίες λένε ότι γίνεται πολύ φασαρία για το τίποτε και άλλες που υποστηρίζουν ότι όλη αυτή η ιστορία με την ιρανική επίθεση ήταν ένα επικοινωνιακό τρικ προκειμένου να μπουν στο παιχνίδι αμερικανικές εταιρίες. Συμφωνείτε ή όχι;
Ναι, η Αμερική θεωρεί τη Μέση Ανατολή μια από τις πιο σημαντικές αγορές της, ειδικά τη στρατιωτική της αγορά που ανταγωνίζεται τη Ρωσία και την Κίνα, καθώς και μια οικονομική αγορά, ειδικά στον τομέα του πετρελαίου, της ενέργειας και των ηλεκτρονικών τσιπ. Το Ιράν προσπάθησε να ανταποκριθεί και μπορεί να επιτύχει να θεσπίσει νέους «κανόνες εμπλοκής», έστω και εν μέρει, και μπορεί να καταφέρει να εξουδετερώσει τα σημερινά του εμφυτεύματα και να τα ενδυναμώσει στον Λίβανο, τη Γάζα και την Υεμένη και ενδεχομένως στη Συρία, η οποία μπήκε πλέον σε μια νέα εξίσωση που θα μπορούσε να ενισχυθεί αργότερα υπερασπίζοντας το κάστρο μέσα και έξω από το κάστρο.
Τι επιπτώσεις έχει στην Παλαιστίνη η κατάσταση που διαμορφώνεται μετά την απάντηση του Ιράν;
Η κατάσταση θα παραμείνει ασταθής όσο το Ισραήλ δεν είναι έτοιμο για πραγματική ειρήνη με τους Παλαιστίνιους και όσο η Δύση, με επικεφαλής την Αμερική, δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τα σύνορα του κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα της 1ης Ιουνίου. Εκτός από την αποδυνάμωση της αραβικής θέσης των συμμάχων της Αμερικής, ιδίως της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας, του Κόλπου και της Ιορδανίας, η Αμερική πρέπει να πείσει και να πιέσει τους Δυτικούς και Άραβες συμμάχους της για τα εθνικά δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού στην Παλαιστίνη και να περιορίσει τον εξτρεμισμό της ισραηλινής δεξιάς. Εν ολίγοις, αυτό που έκανε το Ιράν, ακόμα κι αν δεν πέτυχε αποτελέσματα αυτή τη στιγμή, είναι ότι θέλησε να πει στον λαό του, στους συμμάχους και στους φίλους του ότι, όταν αποφασίσει να πατήσει τη σκανδάλη απευθείας, είναι ικανό να το κάνει. Και το απέδειξε. Παρά τη μεγάλη διαφορά στην ισορροπία δυνάμεων, είναι απαραίτητο για τους ηγέτες να περάσουν από τη «στρατηγική υπομονή» στη «στρατηγική αποτροπή». Ούτε δράμα στους πολέμους, ούτε έλεος, ούτε καλή πίστη! Οι πόλεμοι είναι η ισορροπία δυνάμεων και οι συμμαχίες, η σύγκλιση συμφερόντων, και ένα σημείο από την πρώτη γραμμή!
