Στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2027, θα είναι παρούσα η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, όπου το κόμμα της εμφανίζεται να κερδίζει στις δημοσκοπήσεις και απών ο Εμανουέλ Μακρόν, αφού δεν μπορεί να διεκδικήσει για τρίτη φορά την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Με αυτά τα δεδομένα, καλούνται η γαλλική κοινή γνώμη αλλά και οι διεθνείς αναλυτές, να λύσουν τον γρίφο ποιος αυτή τη φορά – κι αν τα καταφέρει – θα αναχαιτίσει για άλλη μια φορά την Ακροδεξιά από την κατάληψη της εξουσίας.
Το όνομα που ακούγεται περισσότερο είναι αυτό του 34χρονου Γκαμπριέλ Ατάλ, ο οποίος διορίστηκε πρωθυπουργός της χώρας από τον Μακρόν αντικαθιστώντας την Ελιζαμπέτ Μπορν. Ο Ατάλ -που δείχνει να συμμερίζεται απολύτως τις απόψεις του νυν Προέδρου- ανήκει στην ομάδα των νεότερων σε ηλικία πολιτικών, οι οποίοι εμφανίστηκαν στο προσκήνιο της επικαιρότητας το 2017, πλαισιώνοντας τον Μακρόν.
Προέρχεται, όπως και ο Μακρόν, από το άλλοτε ισχυρό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας και ενστερνίζεται απολύτως την άποψη ότι η σύγχρονη πολιτική αντιπαράθεση δεν είναι πλέον ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, αλλά βρίσκεται ανάμεσα στους πολέμιους της παγκοσμιοποίησης και σε αυτούς που θεωρούν πως η Γαλλία μόνο μπορεί να είναι όταν αντιμετωπίζει την διεθνή πολιτική σκηνή, με εξωστρέφεια. Συνεπώς, δηλώνει πίστη στον σοσιαλφιλελευθερισμό, όπως άλλωστε και ο «δάσκαλός» του, Μακρόν.
Για τους ίδιους λόγους και χωρίς να ορρωδεί, τοποθετείται με εξαιρετικά συντηρητικές θέσεις όπως για παράδειγμα η επιστροφή του μαθήματος της πολιτικής αγωγής, αλλά και της μαθητικής ποδιάς στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτές οι πολιτικές θέσεις λογικά αντιμετωπίζονται με έντονη κριτική από την την γαλλική Αριστερά, αλλά δυσκολεύουν την ακροδεξιά της Λεπέν, η οποία βλέπει την παράταξη Μακρόν να κερδίζει (προ) εκτάσεις από το δικό της έδαφος.
Ο Μακρόν, εμφανίζεται πλέον πεπεισμένος ότι με πρωθυπουργό τον Ατάλ μπορεί να προχωρήσει στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ανάταξη που, όπως συχνά επισημαίνει, έχει ανάγκη η Γαλλία, αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη, αφού επί πρωθυπουργίας Μπορν, κατάφερε να προωθήσει δύσκολες νομοθετικές ρυθμίσεις, σε ζητήματα όπως το συνταξιοδοτικό και το μεταναστευτικό.
Συνεπώς, ο τωρινός πρωθυπουργός, θα επιχειρήσει με αυτή την πολιτική κληρονομιά και ιδεολογία να ανακόψει την ακροδεξιά επέλαση και να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις που ενόψει των ευρωεκλογών του ερχόμενου Ιουνίου εμφανίζουν μακράν, πρώτο το κόμμα της Λεπέν. Εάν το καταφέρει, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να είναι αυτός ο αντίπαλος της Λεπέν στις προεδρικές εκλογές του 2027. Εάν όχι, θα αρχίσει το παρασκήνιο για εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων: ήδη ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, έχει κάνει λόγο για την Κριστίν Λαγκάρντ.
