«Δέκα χρόνια από την δολοφονία του Killah P. »
Τον φασισμό..βαθιά κατάλαβε τον που λέει και το τραγούδι… Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, γνωστός ως Killah P. . Μια μητέρα χάνει τον γιο της και το επόμενο πρωί αποκτά εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, δικά της και αυτά..
Ο δολοφόνος ακούει στο όνομα Μ. Ρουπακιάς, μέλος του ναζιστικού κόμματος της ‘’Χρυσής Αυγής’’ που εισήχθη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Στην πραγματικότητα ο δολοφόνος δεν είναι ένας, ήταν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που έδωσε χώρο σε ένα ναζιστικό κόμμα να ανοίξει τα φτερά του και να ενισχύσει το πολιτικό του ακροατήριο σε μία καθαρά ρατσιστική και βίαιη ρητορεία. Όπως συμβαίνει στην ιστορία, τα ναζιστικά κόμματα ανέπτυσσαν ακραίες βίαιες συμπεριφορές και επιθέσεις προς τις μειονότητες και πολιτικούς τους αντιπάλους. Έως και τη δολοφονία του Παύλου, η Χ.Α είχε διαπράξει μια σειρά από επιθέσεις με την ανοχή του πολιτικού συστήματος. Και λέω με την ανοχή διότι ενώ ήταν γνωστές οι θέσεις τους ως κόμμα αλλά και οι ιδεολογικές τους καταβολές, τα ΜΜΕ σε αρκετές περιπτώσεις το αντιμετώπιζαν σαν ένα φαινόμενο χωρίς την απαραίτητη επιφύλαξη και προσοχή.
Η παρουσίαση των στελεχών τους και των θέσεων τους στη δημόσια σφαίρα από το κράτος ‘’ έδινε’ χώρο πολιτικά και κοινωνικά στα μέλη της Χ. Α να δρουν χωρίς αντίσταση και με θράσος. Οι κρατικοί φορείς απόντες, όσοι μιλούσαν για την επικινδυνότητα της εισόδου της Χ.Α στη Βουλή ήταν γραφικοί και υπερβολικά ‘’κολλημένοι’’ δημοκράτες…
Μια χώρα που πολέμησε το φασισμό, από την αντίσταση έως και σήμερα που διεκδικεί τα γαλόνια για τη γένεση της δημοκρατίας, ε ναι, αυτή η χώρα προετοίμασε το οπλοφόρο χέρι του Ρουπακιά. Μια χώρα που απ’ άκρη σ άκρη έχει μνημεία αφιερωμένα στους πεσόντες από τους Ναζί..Σε αυτή τη χώρα η πολιτεία σηκώνει τα χέρια ψηλά και κάνει τον αδιάφορο αντί να πάρει θέση και να προστατέψει την μνήμη του λαού της αλλά και τη ευημερία των πολιτών της, ομογενείς, μεταναστών και μη.. .
Μια δίκη λοιπόν, που κράτησε χρόνια ώστε να αποδοθεί η δικαιοσύνη στον Παύλο και οι οικογένειες του.. Οι οικογένειες του, στον πληθυντικό γιατί είχε μία και απέκτησε όλους εμάς ως δεύτερη. Μια δίκη με απειλές, μίσος εντάσεις και αγανάκτηση που απέδωσε – εν μέρη- ανακούφιση. Η καταδίκη του Ρουπακιά και ο χαρακτηρισμός της Χ.Α ως εγκληματική οργάνωση ήταν αποτέλεσμα του αγώνα που έδωσε η κοινωνία και κυρίως η νεολαία απέναντι σε αυτά τα μορφώματα.
Δυστυχώς, ερχόμαστε πάλι αντιμέτωποι με περιστατικά βίας που φέρουν την υπογραφή μελών ναζιστικών οργανώσεων και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Από την Ελλάδα έως την Κύπρο και την Ευρώπη στο σύνολό της επανεμφανίζονται με τρομακτική επιμονή και συνέπεια ναζιστικά κόμματα και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει βαθιά..
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει..»
