Το «φρέσκο» και «μπαγιάτικο» χρήμα, κατά το… «Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας»

Ας ανοίξει η συζήτηση περί «φρέσκου» ή «μπαγιάτικου» χρήματος και η μεταξύ τους ειδοποιός διαφορά, αφού επιθέσουμε τα «τσιρότα» στους ασθενείς και απομακρυνθούν οριστικά λάσπες και απόνερα.

0

Στον ήδη βαρύ απολογισμό των καταστροφών που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα του καλοκαιριού, ήρθε να προστεθεί και ο βαρύτατος λογαριασμός της κακοκαιρίας Daniel, για τους οποίους μετριοπαθέστατοι υπολογισμοί προσδιόριζαν το «μαλλί» της αποκατάστασης, περί τα 4 δις ευρώ.

Το πρώτο, όμως, βαρύτατο πλήγμα που άφησε πίσω του το Κλίμα δεν ήταν οι πολυμέτωπες και πρωτοφανούς σφοδρότητας πυρκαγιές. Οι αγροκαλλιεργητές κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν, με αυξημένο κόπο και έξοδα, μία παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας αλλά και το τριπλό κύμα καύσωνα του Ιουλίου που «γονάτισε» όσες καλλιέργειες κατάφεραν να βλαστήσουν.

Ο πρωτογενής τομέας μαζί με το καλάθι του μέσου νοικοκυριού «στέναζε» πολύ πριν τις πολυήμερες και εκτεταμένες πυρκαγιές του Αυγούστου, που απανθράκωσαν πάνω από 1,5 εκατ. στρέμματα γης. Μπορεί να ευχόμαστε και να ελπίζουμε οι τραγικές εικόνες από τον πλημμυρισμένο κάμπο να είναι και οι τελευταίες εικόνες καταστροφής, τουλάχιστον, ωσότου καταφέρουν να απομακρύνουν τους ανυπολόγιστους όγκους νερού και λάσπης και να σταθούν ξανά στο ύψος της «κανονικότητας» νοικοκυριά κι επαγγελματίες…

Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, κάποιος πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώσει τον περιβόητο «λογαριασμό».

Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, επανερχόμαστε επί του πεδίου. Όλοι γνωρίζαμε πως τα κυβερνητικά και κοινοτικά Ταμεία ήταν αδειανά. Όλοι. Ήταν μάλιστα κοινό μυστικό, ότι ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί το εξωφρενικό κόστος αποκατάστασης των καταστροφών… «αναίμακτα» και χωρίς δημοσιονομικό κόστος.

Πόσοι δεν χλεύασαν τα αλλεπαλλήλως μετονομαζόμενα, «δια πάσαν νόσον και αρρώστια», pass; Πόσοι δεν υποτίμησαν τα εξαγγελλόμενα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων αποκαλώντας τα «τσιρότα σε βαθύτατες πληγές»; Πόσοι δεν προέβλεψαν, ότι εξ αυτών των συγκυριών, το πρωθυπουργικό «καλάθι» της ΔΕΘ, θα «προσγειώνονταν» στην συμπρωτεύουσα σχεδόν… άδειο;

Όλα αυτά μάλιστα, μαζί με πλήθος άλλων ρητορικών ερωτήσεων που προς’ ώρας δεν χρίζουν αναπαραγωγής… Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα την στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται ξεσπιτωμένοι με ολόκληρο το βιός τους βυθισμένο στις λάσπες, μη γνωρίζοντας κυριολεκτικά «τι μέλλει γενέσθαι».

Αυτή την ώρα και όχι σε μεταγενέστερο χρόνο, κατόπιν της επούλωσης των βαθύτατων πληγών, κρίθηκε γόνιμο να ανοίξει η συζήτηση της απόφασης απένταξης «μη ώριμων» προϋπολογισμών και ανακατεύθυνσης «ήδη χαμένων» κονδυλίων… προκειμένου, συγκεντρώνοντας τα να κατευθυνθούν προς επούλωση των ανοικτών πληγών σε πλημμυροπαθείς και καμένους.

Το «φρέσκο» και «μπαγιάτικο» χρήμα και η μεταξύ τους ειδοποιός διαφορά

Ο καυγάς ξεκίνησε όταν κάποιοι επιχείρησαν να «βαφτίσουν το κρέας, ψάρι» προκειμένου να κατευνάσει ο διάχυτος φόβος ότι οι πληγέντες από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές δεν θα αποζημιωθούν κι ενδεχομένως, ναι, να επικοινωνηθεί, τινί υπερβάλλοντα τρόπο, η πρωθυπουργική βούληση να εξευρεθούν τάχιστα οι απαραίτητοι της αποκατάστασης αυτών πόροι.

Πρωθυπουργός και πρόεδρος της Κομισιόν, υπερβάλαν εαυτό προκειμένου να αποδείξουν ότι στέκουν στο πλευρό των καταπονημένων πολιτών.


Λόγος για τον οποίο, χρειάστηκαν κάποιες  επιπλέον εξηγήσεις για την προέλευση των χρημάτων, προκειμένου να διαπιστωθεί η «φρεσκότητα»… δηλαδή η δυνητική διπλωματική ικανότητα του πρωθυπουργού, κατά πως παίζει στα δάχτυλα θεσμούς και χρηματοδοτικούς πόρους.

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε. Το αν τα 2,2 δισ. ευρώ που έταξε ως βοήθεια στην Ελλάδα η ΕΕ ήταν «φρέσκο» ή «μπαγιάτικο» χρήμα ουδόλως αναμένεται να επηρεάσει την ευάρεστον ανακούφιση των πληγέντων. Η επικοινωνιακή διαχείριση της χρηματοδότησης των πακέτων ανακούφισης των πληγέντων είναι αυτή καθαυτή που έχει προκαλέσει την έντονη κριτική απ’ την αντιπολίτευση και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί… εν αρχή.

Η συζήτηση που θα έπρεπε να ανοίξει, εν αρχή, και μάλιστα με ένταση… είναι πότε τα χρήματα αυτά θα εκταμιευθούν και πως θα προσανατολισθούν στους πληγέντες. Τα ευχολόγια του τύπου «η ΕΕ θα σταθεί αλληλέγγυα στο πλευρό μας» το έχουμε ακούσει πολλάκις και σε όλες τις «αποχρώσεις» κατά τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων ή ακόμα, ακόμα και από τις αποζημιώσεις του ΙΑΝΟΎ που όπως γίνεται γνωστό μόνο σε ένα ποσοστό της τάξης του 25% έχει αποδοθεί στους πληγέντες.

Αυτή η συζήτηση -και όλα τα παράγωγα αυτής- ας ανοίξει διάπλατα αφού επιθέσουμε όλα τα «τσιρότα» στους ασθενείς και απομακρυνθούν οριστικά λάσπες και απόνερα. Οι μεγάλες κρίσεις απαιτούν ηγέτες με πειθώ και όχι γκρινιάρηδες μάνατζερ.

Μάθετε πρώτοι τα τελευταία νέα
Ακολουθήστε μας στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις