Για να γίνει τη σημερινή κάποιος πολιτικός ή ακόμα και Πρόεδρος κόμματος ή Πρωθυπουργός, αρκεί να στήσει έναν στιβαρό διαδικτυακό ιστό και να αποκτήσει απευθείας επικοινωνία με το κοινό στόχο που αυτός ή το επιτελείο του θα έχει ορίσει, προηγουμένως.
Αν μάλιστα είναι και ολίγον πείσμων και ασυγκράτητος να καταστήσει το όποιο όραμα χειροπιαστό, αρκεί να βομβαρδίσει με απανωτά μηνύματα το νέο πεδίον δράσης ή και να βάλει (όχι απαραίτητα βαθιά) το χέρι στην τσέπη, για την διασπορά αυτών σε νέα στοχευμένα πεδία και «κοινά».
Όσο πιο λιτά είναι τα μηνύματα, τόσο πιο εύληπτα και «πιασάρικα» δια την πολυπόθητον αναπαραγωγή από τους δέκτες. Το ρεπορτάζ πλέον αντικαθίσταται από μια πρόχειρη ανασκόπηση του ηλεκτρονικού Τύπου. Ενώ, τα απευθείας τηλεφωνήματα στον θεσμικό ή πολιτικό, πλέον αναληρώνονται από μία επίσκεψη στον προσωπικό τους διαδικτυακό λογαριασμό, δια αλίευσιν κρίσιμων πληροφοριών και εύχρηστων «αποδεικτικών» τύπου media kit.
Έτσι γίνεται η δημοσιογραφία σήμερα. Έτσι επικοινωνεί κάθε θεσμικός, πολιτικός αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός. Ακόμα κι αν παραληφθούν οι ενημερώσεις του κοινοβουλευτικού σώματος και η ώρα του Πρωθυπουργού, μπορεί κάποιος να ανατρέξει στον προσωπικό λογαριασμό εκείνου που επιθυμεί και να έχει εβδομαδιαία ή και ημερήσια «εμπεριστατωμένη» ενημέρωση αλλά και να συμμετέχει με add, like ή ακόμα και σχόλιο αν το αισθανθεί.
Και ο δημοσιογράφος, τι ρόλο έχει; Και αυτός έχει τη δυνατότητα να «ακολουθεί» όποιο δημόσιο πρόσωπο επιθυμεί και να κάνει add, like ή ακόμα και σχόλιο στην προσωπική ή και την επαγγελματική του σελίδα αν το επιθυμεί… και αν πρέπει να δικαιολογήσει το «μεροκάματο».
Έτσι γίνεται η δημοσιογραφία σήμερα. Τώρα αν τύχει να έχει κανείς και πιο απαιτητικό αφεντικό, μπορεί να αποστείλει έτοιμο ερωτηματολόγιο στον βουλευτή ή υπουργό και να του απαντηθεί από το «ετοιμοπόλεμο» επιτελείο του… πάραυτα.
Η αμεσότητα πομπού και δέκτη είναι αγαπητοί μου… στημένη.
Τα μηνύματα μεταδίδονται χωρίς προηγούμενα να διυλιστούν από την έμπειρη όσο και κριτική ματιά πολιτικού αναλυτή. Ποιος και γιατί να υποβληθεί στη βάσανο της τεκμηριωμένης συνέντευξης και ζωντανής αντιπαράθεσης, όταν μπορεί να πει ό,τι και όπως επιθυμεί… χωρίς ενστάσεις, αντίλογο και κριτική, επικαλούμενος μάλιστα την «γυμνή αλήθεια» απέναντι στον περιρρέοντα «σκοτεινό συστημισμό»;
Ο παράγων πολιτική τοποθετείται στο απυρόβλητο, με το άλλοθι της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας και ολοκληρωτικής «υποταγής» στην πολύπαθη κοινωνία και τον απλό βιοπαλαιστή.
Όσο λοιπόν μερικοί εξακολουθούν να αναλύουν την συμπτωματολογία και τα χαρακτηριστικά, επίκαιρων επικοινωνιακών «φαινομένων» και αλεξιπτωτιστών, ας αναλογιστούν τις διαστάσεις που λαμβάνειν σήμερον το σχεδόν αρχετυπικό… «Στην Ελλάδα, ότι δηλώσεις Είσαι», γιατί όχι και πρόεδρος κόμματος και αυριανός πρωθυπουργός.
Μήπως λογοδότησαν ή πέρασαν από την βάσανο της δημοσιογραφικής κρησάρας και «Ιεράς Εξέτασης» και οι 8 εκπρόσωποι της Ελληνικής Βουλής;
Στο μεταξύ διαρρέεται ότι στην πλειοψηφία τους τα κόμματα «ξεσκονίζουν» το παρελθόν και το Βιογραφικό του νυν Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προκειμένου να αποφασίσουν με ποια επικοινωνιακά «τραταρίσματα» θα τον «υποδεχτούν». Δηλαδή έλυσαν όλοι τα εσωτερικά τους προβλήματα και τα μείζονα της χώρας και είπαν να ασχοληθούν και με «αυτά του γείτονα»… Τι να πεις!
Κυρίες και κύριοι, απαιτούμαι ουσία και λογοδοσία. Ας κάνει ο καθένας τη δουλειά του και όλοι θα κριθούν, όπως το θέλουν και ζητούν! Καλημέρα!
