Κλείνει και επίσημα σήμερα 20 Αυγούστου του 2022, ένας μεγάλος και δύσκολος κύκλος για την Ελλάδα. Η χώρα βγαίνει από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας και είναι πλέον «σχεδόν» ελεύθερη να σχεδιάσει τη δική της οικονομική πολιτική, βάσει των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων. Με λίγα λόγια καταργείται το καθεστώς ενισχυμένης επιτήρησης που «κληρονόμησε» η ελληνική οικονομία μετά τα τρία συνεχόμενα προγράμματα διάσωσης από το 2010 έως το 2018. Ποιες είναι όμως οι αλλαγές που φέρνει η έξοδος από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας; Πάμε να δούμε αναλυτικά παρακάτω.
Η ελληνική οικονομία θα αξιολογείται πλέον κάθε εξάμηνο από τους θεσμούς και όχι κάθε τρίμηνο, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Ωστόσο, η κυβέρνηση καλείται να συνεχίσει τη συνετή δημοσιονομική πολιτική χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τόσο τη μείωση του χρέους όσο και την επίτευξη του στόχου για επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα 1,1% του ΑΕΠ το 2023.
Η Ελλάδα φυσικά παραμένει υπό παρακολούθηση, όπως συμβαίνει και με τις άλλες χώρες των προγραμμάτων διάσωσης, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Κύπρο και την Πορτογαλία. Η εποπτεία θα συνεχιστεί, μέχρι η Ελλάδα να αποπληρώσει το 75% των δανείων, κάτι το οποίο αναμένεται να συμβεί το 2059, σύμφωνα με τον σημερινό σχεδιασμό.
Ο πρώτος έλεγχος
Ο πρώτος έλεγχος στο πλαίσιο της μεταπρογραμματικής παρακολούθησης θα πρέπει να ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο, εν όψει και της κατάθεσης του προϋπολογισμού. Συγχρόνως θα δρομολογηθεί και η απόφαση για την εκταμίευση της τελευταίας δόσης των ANFAs και SMPs, ύψους άνω των 700 εκατ. ευρώ. Η ένεση ρευστότητας προγραμματίζεται για τον Δεκέμβριο μετά την έκδοση σχετικής απόφασης από το Eurogroup, ενώ η τελευταία εκκρεμότητα για να γυρίσει για τα καλά σελίδα η χώρα θα είναι η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας μέσα στο 2023.
Τα οφέλη της εξόδου
Η έξοδος από την ενισχυμένη εποπτεία προσφέρει πολλά οφέλη στην ελληνική οικονομία. Πρώτα απ΄όλα η θετική αξιολόγηση της οικονομικής πολιτικής της Ελλάδας, παρά τις διαδοχικές κρίσεις, στέλνει θετικά μηνύματα σε αγορές και επενδυτές. Εφόσον η ελληνική οικονομία καταφέρει και ανακτήσει την επενδυτική βαθμίδα το 2023 – κάτι που προϋποθέτει πολύ προσεκτικά βήματα ως προς τη δημοσιονομική πολιτική λόγω του υψηλού χρέους- τότε η Ελλάδα θα έχει αποτινάξει τη ρετσινιά της κρίσης του 2009. Τότε με συνεχείς υποβαθμίσεις είχε απωλέσει την επενδυτική βαθμίδα και το ελληνικό αξιόχρεο εισήλθε στην κατηγορία «junk». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δανείζεται με απαγορευτικά υψηλά επιτόκια, να αποκλειστεί από τις αγορές και να ακολουθήσουν τα «βοηθήματα» από το ΔΝΤ και την Ε.Ε.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και η ελληνική κρίση χρέους
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναδρομή που έκαναν πρόσφατα οι Financial Times και πως περιγράφει την είσοδο της Ελλάδας στη βαθιά λιτότητα και τους Έλληνες σε μία μακρά περίοδο με οικονομικά σοκ. Επιστρέφοντας πίσω στον χρόνο, οι Financial Times τονίζουν ότι το παγκόσμιο κραχ του 2008 βύθισε την Ελλάδα σε μία κρίση χρέους που οδήγησε σε αλλεπάλληλα προγράμματα διάσωσης από την ΕΕ και το ΔΝΤ, αρχής γενομένης το 2010. Κατά τη δεκαετία που ακολούθησε, αναφέρουν, η οικονομία της χώρας συρρικνώθηκε κατά το ¼ και το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων μειώθηκε κατά το 1/3, λόγω των πολιτικών λιτότητας που επέβαλε η «τρόικα» των Κομισιόν, ΔΝΤ και ΕΚΤ. Χιλιάδες ήταν οι νέοι Έλληνες που χρειάστηκε να εγκαταλείψουν τη χώρα σε αναζήτηση εργασίας, με την ανεργία να εκτοξεύεται στο 27,8% το 2013. Το ίδιο διάστημα, οι κυβερνήσεις προέβησαν σε δραστικές περικοπές σε συντάξεις και φορείς του Δημοσίου, προκειμένου να λάβουν οικονομική βοήθεια. Οι αυστηροί όροι των προγραμμάτων, που υπαγορεύτηκαν κυρίως από τη Γερμανία, λίγο έλειψε να ωθήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ το 2015. Το τρίτο «πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής» έληξε τον Ιούνιο του 2018, ωστόσο οι Βρυξέλλες διατηρούσαν έκτοτε υπό επιτήρηση τα δημοσιονομικά της Ελλάδας.
Τα χρόνια του Μνημονίου
Το 2010 είναι ένα ιστορικό έτος τόσο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη. Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τις αγορές οδήγησε τους Ευρωπαίους εταίρους σε καθοριστικές αποφάσεις, όπως η «είσοδος» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ευρώπη.
Η χώρας μας προκειμένου να αποφύγει τη χρεοκοπία προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης υπό την παρακολούθηση της «τρόικας» (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ). Οι δανειστές ζητούσαν ως «αντάλλαγμα» τη δημοσιονομική της προσαρμογή. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ακόμα δεν είχε ιδρυθεί και για αυτό κρίθηκε απαραίτητη η τεχνογνωσία του ΔΝ. Αργότερα, και μετά από τρία Μνημόνια, οι δανειστές σε εκθέσεις τους παραδέχτηκαν τα λάθη τους στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, καθώς η κοινωνία υπέστη σοκ από τη βίαια δημοσιονομική προσαρμογή και την αυστηρή λιτότητα.
Τα τρία προγράμματα
Η χρηματοδότηση κατά το πρώτο πρόγραμμα έγινε με διμερή δάνεια από τα κράτη μέλη του ευρώ προς την Ελλάδα μέσω του μηχανισμού χρηματοδοτικής διευκόλυνσης (Eurogroup, 2 Μαΐου 2010). Στο πλαίσιο του πρώτου προγράμματος, η χώρα μας έλαβε ως χρηματοδοτική συνδρομή συνολικό ποσό 52,9 δισ. ευρώ και τότε το ΔΝΤ κατέβαλε συμπληρωματικό ποσό 20 δισ. ευρώ περίπου.
Στη συνέχεια ήρθε το δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής, το οποίο αντικατέστησε το πρώτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε εγκριθεί στις 9 Μαρτίου 2012 και διήρκεσε μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Η χρηματοδότηση παρασχέθηκε από τα κράτη της ευρωζώνης μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ). Το ΕΤΧΣ κατέβαλε 141,8 δισ. ευρώ και το ΔΝΤ περίπου 12 δισ. ευρώ.
Τέλος, το τρίτο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής άρχισε στις 19 Αυγούστου 2015 μέχρι τις 20 Αυγούστου 2018. Εδόθη από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και εκταμιεύτηκαν 46,9 δισ. ευρώ. Τότε, το ΔΝΤ δεν ενεπλάκη, αλλά έλαβε ρόλο συμβούλου. Το τελευταίο πρόγραμμα ολοκληρώθηκε στις 20 Αυγούστου το 2018 και από τότε η Ελλάδα δεν εξαρτάται από δάνεια διάσωσης. Ωστόσο, βρισκόταν υπό το καθεστώς της ενισχυμένης εποπτείας, με τριμηνιαίες αξιολογήσεις έως τον Αύγουστο του 2022.
