Η Κατερίνα Σακελλαρόπουλου επελέγη το 2018 για Προέδρος του Συμβουλίου Επικρατείας με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα. Και δύο χρόνια αργότερα έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας με πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Παράδειγμα ισότητας ή άλλοθι σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία;

Τι απαντά η ίδια;

Και τι προσπαθεί να πετύχει η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος;

Οι «Πρωταγωνιστές» συνάντησαν την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο «καταφύγιό» της, στις παρυφές της Ροδόπης.

Κατέγραψαν τους περιπάτους της στις όχθες του Νέστου αλλά και στα ανηφορικά καλντερίμια της Σταυρούπολης.

«Πατρίδα μας η παιδική μας ηλικία» θα πει κάποια στιγμή.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεκίνησε να συζητά μαζί της στο λιτό, θρακιώτικο σπίτι της, συνέχισε στα αγαπημένα μέρη της παιδικής της ηλικίας – εκεί που για πολλούς ακόμα είναι «η εγγονή του Χρηστάκη» – για να καταλήξει στο Προεδρικό γραφείο της, στην Ηρώδου Αττικού.

Οι διηγήσεις για τα ξέγνοιαστα χρόνια, έδωσαν έτσι την θέση τους στα σημαντικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία.

«Όταν βλέπω γραμμές τρένου, πέρα από τον πόνο και την οργή, νιώθω και ντροπή ακόμη», εξομολογείται η Πρόεδρος.

«Θα αποδοθεί τελικά Δικαιοσύνη για τα Τέμπη;», «Πόσο ανεπηρέαστη είναι σήμερα η Δικαιοσύνη;», είναι κάποια από τα ερωτήματα που της τέθηκαν.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας απαντά ανάμεσα στα άλλα:

Για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.

Για τον νόμο της ισότητας στον γάμο.

Για τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας αλλά και για τους πολέμους στην Ουκρανία και την Λωρίδα της Γάζας.

Για την τοξικότητα στην πολιτική και στα social media.

Για τις αυθαιρεσίες στα νησιά μας στο βωμό του τουρισμού.

Για τις πρωτοβουλίες της για την σωτηρία της Μεσογείου – «το καναρίνι του ορυχείου», όπως η ίδια την αποκάλεσε.