Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, όπως αυτό αποτυπώνεται και από τις δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμμάτισαν τη διεξαγωγή των συνεδρίων τους λίγες εβδομάδες πριν τη διεξαγωγή των κρίσιμων ευρωεκλογών του Ιουνίου.

Πρώτος πραγματοποίησε το ταραχώδες συνέδριο του ο ΣΥΡΙΖΑ τον Φεβρουάριο, ο οποίος είχε έντονη ανάγκη να συσπειρωθεί μετά από δύο μεγάλες εκλογικές ήττες στις εθνικές εκλογές και μια διάσπαση με τη δημιουργία της Νέας Αριστεράς.

Η Νέα Δημοκρατία το διοργανώνει αυτή την εβδομάδα, όπου συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ίδρυσή της με ηχηρές απουσίες από το πρόγραμμα των ομιλητών.

Σε μια χρονική στιγμή όπου ο πόλεμος απειλεί τον πλανήτη, η φτώχεια ζώνει μεγάλα στρώματα του πληθυσμού παγκοσμίως, και η πανδημία συνεχίζει να σκοτώνει, τα συνέδρια των κομμάτων δεν ενδιαφέρουν τον απλό πολίτη. Οι πολίτες αντιμετωπίζουν τη σκληρή καθημερινότητα και δεν ασχολούνται με τις κομματικές διαδικασίες.

Τι κοινό έχουν τα δύο αυτά συνέδρια;

Οι πρώην πρωθυπουργοί που προέρχονται από αυτά δεν μιλούν πλέον στα συνέδρια των κομμάτων τους.

Βέβαια μίλησαν σε άλλα «μιντιακά» συνέδρια, αφήνοντας τις κατάλληλες σπόντες για τους επικεφαλής των κομμάτων τους. Νωρίτερα βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας αμφισβήτησε ευθέως τον διάδοχό του μέσα από την ανάρτηση του στο facebook και δεν πήγε καν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την πλευρά της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμάρας μίλησε στο συνέδριο της Καθημερινής, σε μια συζήτηση με τον διευθυντή της Αλέξη Παπαχελά. Ο Κώστας Καραμανλής μίλησε στο συνέδριο του Star Κεντρικής Ελλάδας στη Λαμία. Μπορεί και να ήταν τυχαίο ότι μίλησαν που διοργάνωσαν ΜΜΕ και όχι σε αυτά των κομμάτων τους.

Δεν είναι άλλωστε καινούριο ότι υπάρχουν δύσκολες σχέσεις των πρώην αρχηγών με τους διαδόχους τους. Είναι γνωστό βέβαια ότι οι πρώην πρωθυπουργοί Καραμανλής, Σαμαράς και Τσίπρας δεν βρίσκονται και στην καλύτερη φάση τους με Μητσοτάκη και Κασσελάκη.

Φαίνεται ότι η απροθυμία των πρώην πρωθυπουργών για ενεργή συμμετοχή στις κομματικές διαδικασίες αποτελεί μια σοβαρή ένδειξη της κρίσης που διαπερνά το κομματικό σύστημα στην Ελλάδα η οποία δεν έχει ξεπεραστεί παρά τον τέλος της οικονομικής κρίσης.

Κρίση του πολιτικού συστήματος

Σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφεται κρίση αντιπροσώπευσης στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα στην πρόθεση ψήφου σημειώνουν ποσοστά κάτω του 30%, μεγάλο προβάδισμα σε σχέση με τους υπόλοιπους της ΝΔ, διάσπαση του χώρου της κεντροαριστεράς και άνοδος της ακροδεξιάς.

Η εικόνα αυτή είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα και δείχνει έντονα ότι κάτι διαφορετικό έρχεται στις ευρωεκλογές.

Ακόμη, έρευνα της Public Issue έδειξε πώς έχει κάνει βουτιά η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς. Οι πολίτες υποτιμούν την αξία των θεσμών όπως η δικαιοσύνη και η αστυνομία. Μόλις ένας στους δέκα εμπιστεύεται τα κόμματα, ενώ η εμπιστοσύνη στο κοινοβούλιο βρίσκεται στο χειρότερο σημείο εδώ και είκοσι χρόνια – χειρότερα δηλαδή και από την περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Με βάση τα παραπάνω οι πρώην πρωθυπουργοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα είτε μέσα στην οικονομική κρίση, είτε πριν, κρατούν αποστάσεις από τη σημερινή κατάσταση. Η αποστασιοποίηση τους έχει ένα κοινό παρανομαστή. Η μη ενεργή συμμετοχή σε μια μεγάλη κομματική διαδικασία, όπως ένα συνέδριο.

Φαίνεται πως με αυτόν τον τρόπο οι Καραμανλής, Σαμαράς και Τσίπρας δείχνουν να συμφωνούν με την πλειοψηφία των πολιτών, πως υπάρχει ζήτημα εκπροσώπησης. Σε αυτούς όμως τίθενται και δύο σοβαρά ερωτήματα

Βλέπουν κάτι καινούργιο να έρχεται; Τι θα κάνουν οι ίδιοι για να αλλάξει το κλίμα;