Δεν γίνεται να μιλάμε για πολιτική όταν 57 οικογένειες θρηνούν νεκρούς επειδή η εγκληματική αμέλεια οδήγησε στον θάνατο τα παιδιά και τους γονείς τους.
Δεν γίνεται να μιλάμε για πολιτική όταν έστειλαν τα παιδιά τους στο τρένο και τα παρέλαβαν κομματιασμένα, απανθρακωμένα και όχι πλήρως…
Δεν γίνεται να μιλάμε για κυβέρνηση όταν πέρασε ήδη ένας χρόνος από τα Τέμπη και, ακόμη και σήμερα, σχεδόν 150 χλμ. της γραμμής εκεί είναι «τυφλά». Χωρίς τηλεδιοίκηση.
Δεν γίνεται να μιλάμε για μια προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα όταν μια σύμβαση που θα εκσυγχρόνιζε τα τρένα έμεινε ανολοκλήρωτη με συγκεκριμένες, υπουργικές κυρίως, ευθύνες.
ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ «GOVNEWS WEEKLY» #10
Δεν γίνεται να μιλάμε για Δικαιοσύνη όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Μεταφορών, Κώστας Αχ. Καραμανλής «πατά» στη βουλευτική του ασυλία. Και τούτο ισχύει για κάθε, εμπλεκόμενο στην υπόθεση, βουλευτή.
Δεν γίνεται να μιλάμε για κράτος δικαίου όταν βουλευτές κλήθηκαν να κρίνουν… βουλευτές. Διότι Εξεταστική Επιτροπή σημαίνει ακριβώς αυτό.
Δεν γίνεται να μιλάμε για έρευνα όταν ο επικεφαλής της εν λόγω επιτροπής Δημήτρης Μαρκόπουλος έκλεισε άρον άρον της εργασίες, αρνούμενος να καλέσει προς κατάθεση δεκάδες άλλους εμπλεκόμενους (εξ ου και αποχώρησε η αντιπολίτευση).
Η τραγωδία των Τεμπών άφησε πίσω της 57 φέρετρα, αρκετά εκ των οποίων αδειανά, και 85 τραυματίες εκ των οποίων αρκετοί δεν έχουν συνέλθει, ένα χρόνο μετά.
Η κοινωνία στάθηκε στο ύψος της. Συμπαραστάθηκε, με τον τρόπο της, στα θύματα. Πάνω από ένα εκατομμύριο υπέγραψαν στο ψήφισμα του change.org. Εκατομμύρια ήταν βουρκωμένοι την Τετάρτη, ημέρα της πρώτης επετείου, με τις δηλώσεις και τις αναρτήσεις των συγγενών. Χιλιάδες ήταν τα σχόλια στο γκρουπ του Συλλόγου των συγγενών. Πάνω από 20.000 διαδήλωσαν στην Αθήνα, χιλιάδες σε πολλές πόλεις.
Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, ζητούν η κυβέρνηση, η πολιτεία, το κράτος και, γενικώς, η πολιτική ζωή του τόπου να σταθεί εξίσου στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει το δικαίωμα στη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της.
Πώς να την κάνει όμως, όταν ο χώρος μπαζώθηκε ενώ ακόμη δεν είχαν βρεθεί όλα τα μέλη των νεκρών, σε μια (η Εριέττα) της οποίας δεν βρέθηκε το παραμικρό;
Πώς να την κάνει όταν (σύμφωνα με καταγγελίες συγγενών) εισαγγελέας τους είπε να στραφούν στην εκκλησία και να κοιτάξουν τη δουλειά τους;
Πώς να την κάνει όταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα αρνείται να συμμετάσχει και, από πάνω, ατιμώνει τη μνήμη των 57 βάζοντας, μικρά ή μεγάλα, εμπόδια στη διαλεύκανση; Και είναι τόσο το βάρος ευθύνης που έχουν που, πλην του (νέου) περιφερειάρχη Δημήτρη Κουρέτα και του γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, ουδείς άλλος πολιτικός πήγε στο μνημόσυνο που τελέστηκε στο καταραμένο μέρος.
Γιατί; Χωρίς κάμερες, χωρίς αναρτήσεις, χωρίς φανφάρες, θα μπορούσαν. Από τον πρωθυπουργό ως τον τελευταίο βουλευτή.
Για μία ακόμη φορά, οι πολιτικοί μας αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.
ΥΓ1. Όπου Τέμπη, βάλτε Μάτι. Όπου 57 βάλτε 104. Ισχύει ακριβώς το ίδιο. Διότι, ας μην ξεχνάμε πως όση ευθύνη έχει (και έχει, ακέραιη) ο Κώστας Αχ. Καραμανλής για τα Τέμπη, έχει άλλη τόση ο Νίκος Τόσκας για το Μάτι. Και, μιας και τυγχάνει να μένω εκεί δίπλα, έξι χρόνια μετά στο Μάτι δεν έχει αλλάξει το παραμικρό…
ΥΓ2. Η 23η Ιουλίου 2018 και η 28η Φεβρουαρίου 2023 οφείλουν να γίνουν, επίσημα, ημέρες τιμής νεκρών, μνήμης και συλλογισμού. Διότι η λήθη εξυπηρετεί την καρδιά ενώ η μνήμη το μυαλό.
Δημοσιεύτηκε στο 10o τεύχος της «GOVNews Weekly» – Διαβάζεται… με ένα κλικ!
