Ο Γιώργος Ψυχογιός, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και τομεάρχης μεταναστευτικής πολιτικής, με σπουδές στη Νομική και μεταπτυχιακό με ειδίκευση στο Διεθνές Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, είναι μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού από το 2002 και ακολούθως του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Μάιο του 2014 εκλέχθηκε περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου και βουλευτής Κορινθίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και το 2019.
Το 2010 έγινε μέλος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με ενεργή συμμετοχή στις συλλογικότητες για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών και τις δομές αλληλεγγύης. Από το 2015 έως το 2019 διετέλεσε Γραμματέας της Βουλής και το 2017 εκπρόσωπος της Βουλής στον ΟΗΕ, στη διακοινοβουλευτική συνέλευση που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη για το Παγκόσμιο Σύμφωνο Μετανάστευσης. Διετέλεσε, επίσης, μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο πλαίσιο της οποίας συμμετείχε με την Ελληνική Αντιπροσωπεία σε συνεδριάσεις Επιτροπών και της Ολομέλειας σε Παρίσι και Στρασβούργο. Στο πλαίσιο αυτό, εξελέγη πρόεδρος της Υπο-επιτροπής Ένταξης τον Ιούνιο του 2018. Έχοντας στο ενεργητικό του πληθώρα παρεμβάσεων για το προσφυγικό – μεταναστευτικό, μιλάει στο govnews.gr για τις μεταναστευτικές ροές και τους εργάτες γης, για τα pushbacks, για το ναυάγιο της Πύλου και τους κανόνες της Frontex και για τον Στέφανο Κασσελάκη και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας για την περιοχή της Κορινθίας;
Πρώτα και κύρια να είμαι ακόμα πιο κοντά στους πολίτες που έχουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Από όταν εξελέξην για πρώτη φορά το 2015 ήταν η βασική μου μέριμνα να μην ασκώ το λειτούργημά μου μόνο από τη Βουλή ή το γραφείο μου. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν δίπλα στον αγροτικό κόσμο, τους μικρομεσαίους και τους ελευθερους επαγγελματίες, που ήμουν κι εγώ ως δικηγόρος, αλλά και τους εργαζόμενους της περιοχής, φέρνοντας στη Βουλή όλα τα βασικά ζητήματα. Από τα έργα για το νερό και την άρδευση που είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την Κορινθία, μέχρι την ολοκλήρωση και την ασφάλεια κρίσιμων υποδομών, την διάβρωση των ακτών, την στήριξη και τις αποζημιώσεις των παραγωγών, την ενίσχυση των δομών Υγείας και του Νοσοκομείου Κορίνθου, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, των ΕΛΤΑ, για την καθολική υπηρεσία και στο πιο απομακτυσμένο χωριό, της Πολιτικής Προστασίας του Νομού κ.α.
Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης, διαβεβαιώνει ότι η Ελλάδα δεν θα ξαναβιώσει μεταναστευτική κρίση. Παράλληλα γίνεται λόγος για ανησυχητική αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Ποια επιπλέον μέτρα πρέπει να ληφθούν;
Η ΝΔ αντιμετωπίζει το προσφυγικό ως πεδίο επικοινωνιακής πολιτικής, χωρίς την απαιτούμενη υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Τόσο από την θέση της αντιπολίτευσης την περίοδο 2015-2019, όσο και ύστερα ως Κυβέρνηση. Φρόντισε να μπολιάσει με ξενοφοβία και μισαλλοδοξία τις τοπικές κοινωνίες και να καλλιεργήσει έναν κοινωνικό αυτοματισμό που δύσκολα θα φύγει, «χτυπώντας» πολιτικές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που αργότερα προσγειώθηκε στην πραγματικότητα και υιοθέτησε.
Καλό θα ήταν λοιπόν ο κος Υπουργός να ασχοληθεί με τα χιλιάδες ζητήματα που υπάρχουν στο πεδίο αλλά και στη νομοθεσία. Να δει πως εφαρμόζονται οι συμβάσεις για τη συντήρηση των δομών, που εκείνοι έδωσαν σε εργολάβους, να εγκύψει στις καθυστερήσεις που υπάρχουν με τις άδειες διαμονής, να λύσει τα θέματα επικοινωνίας μεταξύ κρατικών υπηρεσιών, να φροντίσει να επανέλθει άμεσα το νερό στη δομή-φυλακή της Σάμου. Ως διεθνολόγος και ο ίδιος θα έπρεπε να ξέρει ότι οι ροές είναι αποτέλεσμα πολυπαραγοντικό που δεν καθορίζεται από τη χώρα αλλά εξωγενώς, ας δεσμευτεί λοιπόν ότι θα συμβάλει και αυτός ως ελληνική κυβέρνηση στην καταπολέμηση των αιτίων και την πίεση στην Ευρώπη για κοινές πολιτικές στο άσυλο, τη υποδοχή, τις μετεγκαταστάσεις και τις επιστροφές και, προφανώς, στην φύλαξη των συνόρων, η οποία, όμως, φτάνει μέχρι την απαρέγκλιτη τήρηση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.
Πώς σχολιάζετε τις συμφωνίες που βρίσκονται προς σύναψη για τους εργάτες γης με άλλες χώρες;
Η κυβέρνηση με απόλυτη ευθύνη της και με τις πολιτικές της οδήγησε πολλούς εργάτες και τις οικογένειές τους να φύγουν από τη χώρα μας στην οποία διέμεναν για χρόνια και να εγκατασταθούν στη γειτονική Ιταλία, την Ισπανία και αλλού. Με απόλυτη ευθύνη της, επίσης, καταργώντας τους Νόμους της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για το εργόσημο των αλλοδαπλών εργατών που βρίσκοντας στη χώρα και άλλες διατάξεις, άφησε τον αγροτικό κόσμο και την παραγωγή, χωρίς εργατικά χέρια και έβαλε όσους ανθρώπους έμειναν στη χώρα σε καθεστώς «γκρίζας ζώνης».
Από την πρώτη στιγμή, διατυπώσαμε τις επιφυλάξεις μας για τις διακρατικές συμφωνίες που έκανε η κυβέρνηση με τρίτες χώρες, γιατί από την εμπειρία μας ήταν προφανές ότι θα υπήρχε θέμα στην πρακτική εφαρμογή τους, ενώ εγείρονταν και άλλα σοβαρά ζητήματα. Γιατί από μόνη της μια σύναψη συμφωνίας δεν μπορεί να λύσει κανένα θέμα. Αν δεν είναι ενταγμένη σε μια ευρύτερη στρατηγική για την μεταναστευτική πολιτική, αν δεν λυθούν τα εκατοντάδες ζητήματα που παρεμβάλλονται από την κατάθεση της αίτησης, μέχρι την έκδοση της βίζας.
Επίσης η ρύθμιση του εννιάμηνου για πενταετία είναι ιδιαίτερα αυστηρή και λειτουργεί ανασταλτικά για πολλούς ανθρώπους, όπως και η ρητή απαγόρευση της δυνατότητας οικογενειακής ενότητας. Τόσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί από την έλλειψη εργατικού δυναμικού, όσο και εκείνα των ανθρώπων που ζουν στη χώρα και θέλουν να δουλέψουν νόμιμα και με ασφάλεια είναι εκείνα που πρέπει να προτεραιοποιηθούν. Η πρόσφατη διάταξη για την τριετία μπορεί να δώσει κάποιες λύσεις, αρκεί να μην αυστηροποιηθούν τόσο τα κριτήρια με τις εφαρμοστικές αποφάσεις που θα αποκλείσουν το μεγάλο ποσοστό, γιατί δυστυχώς αυτή την εικόνα έχουμε.
Ευρωβουλευτές και ΜΚΟ καταγγέλλουν ανάμεσα στα άλλα pushbacks, ενώ υπάρχουν κατηγορίες για την αντιμετώπιση των μεταναστών στη χώρα μας.
Και τα δύο αυτά ζητήματα εντάσσονται στην καταβαράθρωση του Κράτους Δικαίου, δυστυχώς τα δικαιώματα των πιο ευάλωτων, των αόρατων επλήγησαν πρώτα, ήδη από τις πρώτες μέρες της ΝΔ ως Κυβέρνηση τον Ιούλιο του 2019. Αν θυμηθείτε η πρώτη απόφαση που αφορούσε τον μεταναστευτικό πληθυσμό τότε ήταν να καταργήσει τον ΑΜΚΑ για τους αιτούντες άσυλο και άλλες ομάδες. Δείτε την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην υγεία, οι ασθενείς χωρίς φάρμακα και μπορεί να εξυπηρετηθεί μόνο όποιος έχει λεφτά.
Όταν ως κοινωνία παρατηρούμε απαθείς την παραβίαση των δικαιωμάτων των πιο αδύναμων, τότε αργά η γρήγορα το πουλόβερ που ξηλώνεται θα φτάσει και σε εμάς. Εμείς έχουμε επισημάνει κατ’ επανάληψη, ότι πρέπει να γίνει ενδελεχής, σε βάθος και αντικειμενική έρευνα για όλες τις καταγγελίες για επαναπροωθήσεις και για τραγωδίες που έχουν συμβεί. Και δυστυχώς δεν είναι λίγες.
Η Ευρωπαία Συνήγορος του Πολίτη υποστήριξε ότι στο ναυάγιο της Πύλου το σκάφος δεν έλαβε ποτέ τη βοήθεια που χρειαζόταν και ότι η Frontex με τους σημερινούς κανόνες δεν μπορεί να συμβάλει στο να σώζονται ζωές.
Το ίδιο δείχνουν όλες οι πηγές, τόσο οι ίδιοι οι επιζώντες που επισκεφθήκαμε από την πρώτη στιγμή αρχικά στην Μεσσηνία και αργότερα στην Μαλακάσα, όσο και οι εμπειρογνώμονες. Όταν βλέπεις μια βάρκα γεμάτη με κόσμο μέχρι το κατάρτι, όταν παραβιάζονται οι κανόνες ασφαλούς πλεύσης δεν περιμένεις καμία έκκληση για βοήθειας, αν και οι ίδιοι λένε ότι τη ζητούσαν και μάλιστα επιτακτικά.
Όπως και να έχει, σχεδόν 300 μέρες μετά δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε καμία εξέλιξη στην έρευνα που στοίχισε τις ζωές 600 ανθρώπων, κυρίως γυναικών και παιδιών. Ο Συνήγορος του Πολίτη διεξάγει έρευνα ο ίδιος πλέον ως Μηχανισμός Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας, το Ευρωκοινοβούλιο και η αρμόδια Επιτροπή του όπως και το Συμβούλιο της Ευρώπης ζητούν επίσης σε βάθος διερεύνηση και απόδοση ευθυνών για την ανείπωτη αυτή τραγωδία. Ακόμα και η Frontex, σε μια όχι συνηθισμένη ανακοίνωση του Γραφείου Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της μιλάει για αδράνεια των ελληνικών αρχών που είχαν υποχρέωση να επιχειρήσουν, αλλά και για απόκρυψη στοιχείων και προσπάθεια αποποίησης ευθυνών. Όσο για τον ρόλο, γίνεται μια γενικότερη συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για εμάς ο ρόλος της – αν είναι να υπάρχει – συνίσταται στην επικουρική συνδρομή των ελληνικών αρχών , λιμενικού και ακτοφυλακής , στη βάση των εθνικών κανόνων, του ευρωπαϊκού και διεθνούς Δικαίου, όπως είχε γίνει στην πράξη επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Σε πρόσφατη ερώτησή σας αναφερθήκατε στην κράτηση στο ΠΡΟΚΕΚΑ Κορίνθου των επιζώντων πρόσφατου ναυαγίου από την Αίγυπτο. Τι προστάζει το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο για αυτές τις περιπτώσεις;
Είναι απολύτως σαφές, το αναφέρουμε και στην Ερώτηση άλλωστε, τόσο από την Σύμβαση της Γενεύης, όσο και από τη σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία, πως η διοικητική κράτηση, είναι ένα μέτρο περιορισμού της ελευθερίας, που εφαρμόζεται μόνο εφόσον έχουν εξαντληθεί όλα τα ηπιότερα μέτρα περιορισμού, μετά από αιτιολογημένη ατομική απόφαση και μόνο για το απαραίτητο χρονικό διάστημα. Εδώ έχουμε φτάσει άνθρωποι να κρατούνται πάνω από ένα χρόνο – με το Νόμο της ΝΔ να δίνει το δικαίωμα μέχρι και για 36 μήνες!- χωρίς απόφαση και χωρίς να θεωρούνται ύποπτοι φυγής. Έχουμε θύματα ναυαγίου που αντιμετωπίζονται χειρότερα από εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, ενώ έπρεπε να είναι σε ανοιχτές δομές ως αιτούντες άσυλο αναμένοντας την απόφαση της Υπηρεσίας.
Στο ΠΡΟΚΕΚΑ Κορίνθου οι συνθήκες από το 2019 είναι όλο και χειρότερες για τους κρατούμενους , με υπερπληθυσμό και χωρίς επαρκή ιατρική και κοινωνική υπηρεσία, με αυτοκτονίες, θανάτους κρατουμένων και απεργίες πείνας. Αλλά και για τους εργαζόμενους εκεί οι συνθήκες είναι δύσκολες, καθώς δημιουργείται μια εκρηκτική κατάσταση, με μια κλειστή δομή που χρησιμοποιείται στην ουσία ως αποθήκη ανθρώπων. Η ΝΔ αξιοποιεί αυτή την αδιέξοδη κατάσταση αθλιότητας, που εκθέτει τη χώρα με διαρκείς συστάσεις από το Συμβούλιο της Ευρώπης, τον Συνήγορο του Πολίτη και οργανώσεις του πεδίου, για να την «πουλήσει» στο ακροδεξιό κοινό και ακροατήριό της .
Στις δημοσκοπήσεις για τις Ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει μία πτωτική τάση. Θεωρείτε ότι όλες οι τελευταίες εξελίξεις μέσα στο κόμμα αποτυπώνονται στην πρόθεση ψήφου;
Το τελευταίο διάστημα αυτό φαίνεται έστω και λίγο να αλλάζει και είμαστε σε φάση που προσπαθούμε να βρούμε έναν σταθερό βηματισμό που πρέπει να συνεχίσουμε. Ωστόσο, η εσωστρέφεια που παρατηρείται εδώ και καιρό σίγουρα δεν συμβάλει στη δημόσια εικόνα του κόμματος μας και τις άμεσες ανάγκες της κοινωνίας που χειμάζεται από τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Θεωρώ ότι πρέπει να στραφούμε δυναμικά προς τα καθημερινά προβλήματα, με οδηγό το πρόγραμμα θέσεων που υιοθετήθηκε στο Συνέδριο και συνιστά μια σύγχρονη, αριστερή, προοδευτική και εναλλακτική πρόταση.
Πρέπει, επίσης, να αναδεικνύουμε πιο δυναμικά και με απλότητα το έργο μας ως αντιπολίτευση μέσα κι έξω από τη Βουλή, το οποίο είναι πλούσιο και επί όλων των θεμάτων. Μόνο έτσι, και με τη συμμετοχή μας σε κινήματα, πρωτοβουλίες «από τα κάτω», θα κερδίσουμε και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών που βρίσκονται σε απογοήτευση και έχουν απομακρυνθεί από την πολιτική. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να λειτουργούμε συλλογικά και ομαδικά, γιατί αυτό ήταν πάντα δύναμη για τον χώρο μας.
Ο κ. Κασσελάκης μίλησε για υπονομευτές. Αυτό πιστεύετε ότι είναι το πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί αμφισβητείται τόσο πολύ ο Στέφανος Κασσελάκης για τη θέση του αρχηγού του κόμματος;
Δεν νομίζω ότι αμφισβητείται το αποτέλεσμα των εκλογών που ανέδειξαν τον κύριο Κασσελάκη ως Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και αυτό είναι και η δική μου θέση εξαρχής. Όσον αφορά την κουβέντα για υπονομευτές δεν με βρίσκει σύμφωνο, σε ένα δημοκρατικό κόμμα, όπως είναι το δικό μας -ίσως το πιο δημοκρατικό στη χώρα – υπάρχουν άνθρωποι που διαφωνούν και άλλοι που συμφωνούν. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν ρεύματα σκέψης που θέτουν ζητήματα και συμβάλλουν στην διαμόρφωση της πολιτικής με δύο προϋποθέσεις: Να μην λειτουργούν ως σκληροί μηχανισμοί και να υπάρχει ενιαία έκφραση μετά τις συλλογικές αποφάσεις που θα ληφθούν στα όργανα.
Ειδικά στον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ – κι έτσι γαλουχηθήκαμε – η σύνθεση μέσα από τις αντιθέσεις ήταν και είναι ταυτοτικό στοιχείο του κόμματος. Το απαραίτητο είναι όταν εκφραζόμαστε δημόσια, όταν απευθυνόμαστε στην κοινωνία να έχουμε όλοι και όλες μια κοινή «γραμμή» όπως αυτή απορρέει από τα κείμενα αρχών και θέσεων που από κοινού συμφωνήσαμε και στο πρόσφατο Συνέδριο. Και αυτό μας αφορά όλους από το μέλος που γράφτηκε προχθές στο κόμμα, τα μέλη της ΚΕ, τους βουλευτές και τον ίδιο τον Πρόεδρο. Όλοι δεσμευόμαστε από τις συλλογικές αποφάσεις και τις διατάξεις του Καταστατικού μας.
