Στο μυθιστόρημά του το 1987 για μια δίκη υψηλού προφίλ στη Νέα Υόρκη, ο συγγραφέας Τομ Γουλφ έχει έναν από τους κύριους χαρακτήρες, τον βοηθό εισαγγελέα Λάρι Κράμερ, να μοιράζεται ένα ανοιχτό μυστικό σχετικά με τον τρόπο επιλογής των ενόρκων: «Παίρνετε ανθρώπους που έρχονται στο κριτική επιτροπή με το μυαλό τους – πώς να το πω; – ορίζεται με συγκεκριμένο τρόπο. Είμαστε πολλοί εμείς εναντίον τους».
Στο «The Bonfire of the Vanities», η μεγάλη διαχωριστική γραμμή ήταν ο αγώνας. Στη δίκη-μαμούθ στη Νέα Υόρκη αυτής της εβδομάδας του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με την κατηγορία της παραποίησης επιχειρηματικών αρχείων σε σχέση με τα χρήματα που καταβλήθηκαν σε αστέρι ταινιών ενηλίκων, το χάσμα ανάμεσα στο «Εμείς» και στο «Αυτοί» είναι κομματικό.
Αυτή η δυναμική έχει ήδη ανέβει, καθώς τουλάχιστον 50 ένορκοι – που αντιπροσωπεύουν περισσότερους από τους μισούς από την πρώτη ομάδα υποψήφιων ενόρκων – απολύθηκαν την πρώτη ημέρα της επιλογής της κριτικής επιτροπής τη Δευτέρα, επειδή είπαν ότι δεν μπορούσαν να είναι αμερόληπτοι. Η μαζική απόλυση υπογραμμίζει τη δυσκολία εξεύρεσης αποδεκτών ενόρκων και είναι μόνο το πρώτο εμπόδιο που αντιμετωπίζει η άνευ προηγουμένου δίωξη ενός πρώην προέδρου που θα αφήσει μια άσχημη γεύση στο στόμα πολλών ψηφοφόρων από τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές αποχρώσεις.
Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι θα είναι δύσκολο να βρεθούν ένορκοι που δεν έχουν ισχυρές πολιτικές προδιαθέσεις, δεδομένου ότι το κίνητρο για την άσκηση αυτής της υπόθεσης φαίνεται να είναι τόσο διαφανώς πολιτικό. Το τσίρκο που αφορά την πρώτη ποινική δίκη ενός πρώην προέδρου δείχνει γιατί η συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να ήταν μια κακή επιλογή για να σπάσει αυτό το προηγούμενο.
Αν και επτά ορκίστηκαν την Τρίτη, εξακολουθούσαν να υπάρχουν εικόνες για τα προβλήματα μιας πολιτικοποιημένης ομάδας ενόρκων. Ένας πιθανός ένορκος που υποβλήθηκε σε ανάκριση, για παράδειγμα, χτυπήθηκε στη συνέχεια, αφού η ομάδα του Τραμπ βρήκε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τον ενόρκο που αναφέρονταν στον Τραμπ που έλεγαν: «Βγάλτε τον έξω» και «Κλείδωσέ τον».
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ παρευρίσκεται στην πρώτη ημέρα της δίκης του για φερόμενη απόκρυψη πληρωμών σιωπηλών χρημάτων που συνδέονται με εξωσυζυγικές σχέσεις, στο Ποινικό Δικαστήριο του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη στις 15 Απριλίου 2024. Ο Τραμπ βρίσκεται στο δικαστήριο τη Δευτέρα ως ο πρώτος πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ που διώχθηκε ποτέ ποινικά, μια σεισμική στιγμή για τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς ο υποτιθέμενος Ρεπουμπλικανός υποψήφιος προσπαθεί να ανακαταλάβει τον Λευκό Οίκο. Ο 77χρονος που μαστίζεται από το σκάνδαλο κατηγορείται για παραποίηση επιχειρηματικών αρχείων σε ένα σχέδιο για να συγκαλύψει μια υποτιθέμενη σεξουαλική επαφή με την ηθοποιό ταινιών ενηλίκων Στόρμι Ντάνιελς για να προστατεύσει την προεκλογική του εκστρατεία το 2016 από δυσμενής δημοσιότητα.
Πράγματι, φαίνεται απίθανο αυτή η υπόθεση να διωκόταν με το ίδιο σθένος και δημιουργική νομική θεωρία αν ο Τραμπ ήταν καθημερινός πολίτης. Σε τελική ανάλυση, ο εισαγγελέας του Μανχάταν, Άλβιν Μπραγκ, ανέλαβε τα καθήκοντά του υποσχόμενος να επικεντρωθεί στην εν εξελίξει έρευνα για τον Τραμπ και πιθανότατα θα ένιωθε πολιτική ζέστη από τους Δημοκρατικούς της Νέας Υόρκης αν είχε αποφασίσει να κλείσει την έρευνα χωρίς να απαγγείλει κατηγορίες.
Στο τέλος, όπως ανέφεραν οι New York Times τον Μάρτιο του 2023, το γραφείο του Μπραγκ ακολούθησε έναν «κυκλικό και μερικές φορές αβέβαιο δρόμο» για την κατάθεση ποινικών διώξεων, αναζωογονώντας μια επιθανάτια έρευνα που αρχικά επικεντρωνόταν στις επιχειρηματικές πρακτικές του Τραμπ με ανανεωμένη εστίαση στις πληρωμές σιωπηλών χρημάτων.
Για τους υποστηρικτές του Μπραγκ, είναι ένα σημάδι της επιμέλειας και του σθένους του ότι δεν άφησε κανένα λιθαράκι. Στους επικριτές του, η μακροχρόνια έρευνα, που φαίνεται να περιστρέφεται από το ένα πιθανό έγκλημα στο άλλο, δίνει την εντύπωση ενός DA που αναζητά ένα έγκλημα για να καρφώσει σε ένα μη ευνοημένο άτομο. (Ο Τραμπ δήλωσε αθώος.)
Σε τελική ανάλυση, η καταβολή σιωπηλών πληρωμών, όπως φέρεται να έκανε ο Τραμπ με την πρώην ηθοποιό ταινιών ενηλίκων Στόρμι Ντάνιελς, δεν είναι παράνομη. Αντίθετα, η υπόθεση βασίζεται σε μια μάλλον επιθετική ερμηνεία των σχετικών καταστατικών: Στα αρχεία του, ο Τραμπ κατέγραψε την αποζημίωση του στον πρώην «συναρμολογητή» Μάικλ Κοέν, ο οποίος χειρίστηκε την πληρωμή του Ντάνιελς, ως νομική δαπάνη. Αυτή η εξαπάτηση θα θεωρούνταν κανονικά πλημμέλημα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Αλλά ο Μπραγκ, απρόθυμος να αφήσει τον Τραμπ να ξεκολλήσει εύκολα, στηρίζει την υπόθεσή του στον ισχυρισμό ότι αυτό το πλημμέλημα ήταν σε υπηρεσία παραβίασης των ομοσπονδιακών νόμων για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας. Η Ομοσπονδιακή Εκλογική Επιτροπή επέλεξε να μην κατηγορήσει τον Τραμπ για παραβίαση του εκλογικού νόμου σε αυτό το μέτωπο, με δύο Ρεπουμπλικάνους επιτρόπους να σημειώνουν ότι ο Κοέν είχε ήδη δηλώσει ένοχος σε σχέση με την υποτιθέμενη παραβίαση και ότι η περαιτέρω δράση της κυβέρνησης «δεν ήταν η καλύτερη χρήση των πόρων. ”
Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και η δικηγόρος Susan Necheles παρευρίσκονται σε ακρόαση για τον καθορισμό της ημερομηνίας της δίκης του για φερόμενη συγκάλυψη πληρωμών σιωπηλών χρημάτων που συνδέονται με εξωσυζυγικές σχέσεις, στο Ποινικό Δικαστήριο του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη στις 25 Μαρτίου 2024.
Ένα άλλο πρόβλημα, όπως τόνισε ο Andrew McCarthy του National Review, είναι ότι ο Bragg, ένας πολιτειακός εισαγγελέας, επιδιώκει να επιβάλει ένα ομοσπονδιακό καταστατικό, στρέφοντας αυτήν την υπόθεση εναντίον ενός αδικήματος «ότι οι ίδιοι οι ομοσπονδιακοί δεν πίστευαν ότι διέπραξε ο Τραμπ και ότι ο Bragg είναι πολιτικά σχεδιάζοντας έναν νέο δικό του εκλογικό νόμο».
Όχι ότι ο Τραμπ είναι άψογος σε αυτό. Τα προφανή ελαττώματα του χαρακτήρα του Τραμπ και η ιστορία σκιερών συναλλαγών τονίζονται, για άλλη μια φορά, από μια δοκιμή που περιλαμβάνει τις φράσεις «σιωπά χρήματα» και «πορνόσταρ». Και παρόλο που αυτή η υπόθεση αντιμετωπίζει σημαντικό νομικό έλεγχο από δικηγόρους και νομικούς σχολιαστές, οι υπόλοιπες εκκρεμείς δίκες του, όπως ο χειρισμός απόρρητου υλικού στο σπίτι του στο Μαρ-α-Λάγκο ή η προσπάθειά του να εκφοβίσει τους εκλογικούς αξιωματούχους της Τζόρτζια το 2020, όντως οδηγούν σε πολύ μεγαλύτερο νομικό κίνδυνο.
Κατά μία έννοια, είναι δύσκολο να κατηγορήσουμε τους ενόρκους που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να είναι αμερόληπτοι. Για δεκαετίες, ο Τραμπ ήταν ένα προσκήνιο στα ερτζιανά μας, στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και στην πολιτική κάλυψη. Και η καλά τεκμηριωμένη διασημότητα του, οι εξωφρενικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η φορτισμένη πολιτική ρητορική του τον κάνουν πρόκληση ακόμη και για τον πιο νηφάλιο ένορκο να τον αντιμετωπίζει ως άτομο και όχι ως πολιτικό.
Ο Τραμπ έχει επίσης μια αδιαμφισβήτητη ικανότητα να πιέζει τους υποστηρικτές του να υπερασπιστούν το ανυπεράσπιστο, ακόμη και όταν παρακινεί τους αντιπάλους του να τεντώσουν το φάκελο στις προσπάθειές τους να εκτροχιάσουν την υποψηφιότητά του. Ως εκ τούτου, ανεξάρτητα από το πώς θα επιλυθεί η τρέχουσα δίκη, θα τονίσει για άλλη μια φορά πώς οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν – και, θα έλεγα, ότι έπρεπε – να είχαν επιλέξει έναν προεδρικό υποψήφιο με λιγότερες αποσκευές.
Αλλά δεν το έκαναν, και τώρα πολλοί αισθάνονται ένα φαινόμενο συγκέντρωσης γύρω από τη σημαία σε αυτή που είναι πιθανώς η πρώτη και δυνητικά μοναδική ποινική υπόθεση Τραμπ που πρόκειται να εκδικαστεί πριν από την ημέρα των εκλογών.
Εάν οι Δημοκρατικοί είναι τόσο πρόθυμοι να βρουν δημιουργικές νομικές θεωρίες για να τον κρατήσουν εκτός εξουσίας, ορισμένοι ψηφοφόροι μπορεί να πιστεύουν ότι όλη η ρητορική τους για τους «συνταγματικούς κανόνες» δεν ήταν τόσο υψηλού πνεύματος όσο ακούγονταν.
Η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που καταρρίπτει ομόφωνα την προσπάθεια του Κολοράντο να απομακρύνει τον Τραμπ από το ψηφοδέλτιο ήταν μια υπενθύμιση ότι οι πολύ χαριτωμένες προσπάθειες να κρατηθεί ο Τραμπ έξω από τον Λευκό Οίκο μπορεί να αποβούν μπούμερανγκ. Και η αχρείαστη υπόθεση της σιωπής χρημάτων θα επιτρέψει στους υποστηρικτές του Τραμπ να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα των άλλων κατηγοριών εναντίον του, καθιστώντας λιγότερο πιθανό ότι θα έχουν σημαντικό πολιτικό αντίκτυπο τον Νοέμβριο.
Η απόφαση του Bragg να ασκήσει αυτή την υπόθεση, με την εξασθενημένη σύνδεσή της με ένα πραγματικό έγκλημα, δεν μπορεί να βγει από το πολιτικό της πλαίσιο. Η αδυναμία αυτής της υπόθεσης θολώνει τα νερά για μελλοντικές προσπάθειες επίθεσης στην πιο κραυγαλέα συμπεριφορά του Τραμπ. Η επιλογή των ενόρκων και οι επακόλουθοι ελιγμοί στο δικαστήριο θα τονίσουν πόσο έντονες είναι οι διαφωνίες μεταξύ «Εμείς» και «Αυτοί». Και η ικανότητα του Τραμπ να ωθήσει τόσο τους υποστηρικτές του όσο και τους επικριτές του να ξεπεράσουν τα όρια των κανονικών πολιτικών μαχών και να περάσει όλα τα εμπόδια, για να κερδίσει, θα παραμείνει απαράμιλλη.
